ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2574
เย่เฉินถามอย่างแปลกใจ “ทำไม จอมพลคามมิตเคยได้ยินตระกูลเย่เหรอ”
คามมิตรีบพูดด้วยสีหน้านอบน้อม “เคยได้ยินมาอยู่แล้ว! ตอนนั้นฉันเรียนมหาวิทยาลัยที่เย่นจิง ตระกูลเย่ ตระกูลซู เป็นตระกูลอันดับต้นๆ ในจีน ตอนนั้นฉันได้ยินได้ฟังมา”
พูดจบ คามมิตถามอย่างสุภาพ “น้องชาย ไม่รู้ฉันเดาถูกไหม”
เย่เฉินไม่ปิดบัง เขาพยักหน้าและพูดว่า “ถูก ฉันคือคนของตระกูลเย่”
เมื่อพูดออกมา ที่เหลืออีกเจ็ดคนถึงกับอึ้ง
พวกเขาเป็นนักเรียนตัวท็อปในอาณาจักรการเงิน รู้เรื่องเศรษฐกิจของแต่ละประเทศเป็นอย่างดี แน่นอนว่าต้องรู้ถึงพละกำลังของตระกูลเศรษฐีในจีน
เมื่อได้ยินว่าเย่เฉินเป็นทายาทของตระกูลเย่ พวกเขาเข้าใจทันที ว่าทำไมเย่เฉินถึงนั่งเครื่องบินคองคอร์ด มาถึงซีเรียในระยะเวลาอันสั้นได้
เพราะความสามารถของตระกูลเย่!
แต่น่าเสียดาย คนที่เรียกว่านักเรียนตัวท็อปอย่างพวกเขา จะเส้นผมบังภูเขา มีตาหามีแววไม่!
คามมิตที่อยู่ด้านข้าง รีบยกนิ้วโป้งขึ้นมา แล้วพูดว่า “คิดไม่ถึงว่าน้องชายเป็นคนตระกูลเย่ คนในตระกูลเย่ บุกมาที่นี่เพียงคนเดียว น่านับถือจริงๆ!”
เย่เฉินยิ้มบางๆ “จอมพลคามมิตก็เกรงใจกันเกินไป”
คามมิตอดพูดอย่างตื่นเต้นไม่ได้ “คิดไม่ถึงจริงๆ ว่าวันนี้ จะได้รู้จักกับทายาทตระกูลเย่ ช่างเป็นโชคชะตาจริงๆ!”
พูดจบ เขามองเย่เฉิน และพูดอย่างจริงใจ “น้องชาย จีนมีคำโบราณกล่าวไว้ว่า ไม่ตีกันก็ไม่รู้จักกัน ใช้กับเราสองคน นับได้ว่าเหมาะสม ถ้านายไม่รังเกียจ ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ฉันกับนายเป็นเพื่อนกัน!”
เมื่อชายเชื้อสายจีนได้ยิน เขามองเฮ่อจือชิวอย่างโหดเหี้ยม และพูดโพล่งออกมาว่า “เฮ่อจือชิว! ฉันมาที่นี่เพราะเธอ! เธอยอมทิ้งฉันไว้ที่นี่ แล้วหนีเอาชีวิตรอดไปคนเดียวเหรอ! เธอยังเป็นคนอยู่หรือเปล่า!”
ผู้หญิงอีกสองคน พูดอย่างสะอึกสะอื้น “จือชิว เราเป็นเพื่อนสนิทกัน ทำไมเธอถึงทิ้งพวกเราในเวลาแบบนี้...ถ้าเธอทิ้งเรา เราต้องตายแน่...”
ชายชาวอเมริกันเชื้อสายอินเดีย ก็ร้องไห้และพูดว่า “จือชิว ฉันไม่อยากตายนะ...พ่อแม่หาเงินมาทั้งชีวิต เพื่อส่งฉันจนเรียนจบ ฉันจะตายไปแบบเงียบๆ ไม่ได้...”
ทันใดนั้น เฮ่อจือชิวน้ำตาคลอเบ้า และร้องไห้ออกมา เขามองเย่เฉินด้วยแววตาที่น่าสงสาร ในดวงตาคู่สวย เต็มไปด้วยการอ้อนวอน
เย่เฉินพูดอย่างเย็นชา “พวกนายไม่ต้องรีบ หน่วยเนวีซีลต้องมาช่วยพวกนาย”
พูดจบ เขามองเฮ่อจือชิว แล้วพูดเตือนสติว่า “คุณเฮ่อ เราควรไปได้แล้ว!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...