ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2575

เมื่อได้ยินคำพูดของเย่เฉิน เฮ่อจือชิวไม่รู้จะทำยังไง

เธอดูออกว่าเย่เฉินไม่ได้ล้อเล่น

ดังนั้นเธอไม่รู้ ถ้าเย่เฉินไม่ยอมพาเพื่อนเธอไปด้วยจริงๆ เธอควรจะทำยังไง

เธอก็คิดไม่ถึง ว่าเพื่อนตัวเองจะไร้เหตุผลเช่นนี้ ก่อนเย่เฉินจะเปิดเผยตัวตน ก็ล่วงเกินเขาเอาไว้มาก ตอนนี้ไม่ว่าพวกเขาอ้อนวอนเย่เฉินยังไง เย่เฉินไม่ช่วยพวกเขา ก็เป็นเรื่องที่สมเหตุสมผล

ถึงแม้ใจหนึ่งอยากออกจากที่นี่ เพื่อกลับไปหาพ่อที่เมืองจินหลิง แต่ถ้าต้องให้เธอทิ้งเพื่อน แล้วหนีไปคนเดียว เธอทำใจไม่ได้จริงๆ

เธอมีความคิดชั่ววูบ ที่จะไม่ไป และอยู่ร่วมเป็นร่วมตายกับเพื่อน ถึงนี่จะเป็นจุดจบที่เลวร้ายที่สุด แต่ทำให้เธอไม่รู้สึกละอายใจ

มิฉะนั้น ถ้าเธอหนีออกไปคนเดียว แล้วอีกเจ็ดคนตายที่นี่ เธอคงไม่มีวันหลุดพ้นความรู้สึกผิดในใจไปตลอดชีวิต

เย่เฉินคิดไม่ถึง คนไร้เหตุผลที่การศึกษาสูงพวกนี้ ตอนนี้ต่างพากันยื้อเฮ่อจือชิวอย่างสุดชีวิต

พวกเขาใช้วิธีต่างๆ นานา ใช้ทั้งวิธีดูถูก ประณาม อ้อนวอน และทำตัวน่าสงสาร เพื่อทำลายจิตใจของเฮ่อจือชิวซ้ำแล้วซ้ำเล่า เพียงเพื่อเป้าหมายสองอย่าง

ให้เฮ่อจือชิวช่วยพวกเขาออกไปด้วย

หรือไม่ ก็ให้เฮ่อจือชิวตายด้วยกันกับพวกเขาที่นี่!

เย่เฉินอดมองเฮ่อจือชิวไม่ได้ เมื่อเห็นสีหน้าเธอสับสนมาก ถึงขนาดที่มีความคิดเด็ดขาด เขาคิดในใจว่าไม่ดีแล้ว!

คนหนุ่มสาวมักจะขาดสติ เพราะความชอบธรรมและความผูกพันทางจิตใจ เหมือนที่ยอมแบกรับความผิดเพื่อเพื่อน พวกนักโทษประหารที่ยอมตาย แต่ไม่ยอมขายเพื่อน ตอนตายคิดว่าตัวเองทำเพื่อความชอบธรรม แต่ไม่รู้เลยว่าอีกฝ่ายเห็นเขาเป็นเพียงแพะรับบาป