ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 257
บทที่ 257มีเพียงคนเดียวที่สามารถรักษาคุณได้（1）
โรงพยาบาลชุมชน
เพราะเป็นช่วงเวลากลางคืนแล้ว หลังจากที่เซียวฉางเฉียนพาเซียวอี้เชียนไปโรงพยาบาลแล้ว ทำได้แค่แขวนป้ายผู้ป่วยฉุกเฉินเท่านั้น
รอคิวไปสิบกว่านาที หลังจากได้พบหมอแล้ว หมอก็ถามว่า: “ไม่สบายตรงไหน?”
เซียวอี้เชียนก็ให้เซียวฉางเฉียนออกไป ตัวเองพูดกับหมอว่า: “หมอ ดูเหมือนผมจะไร้สมรรถภาพกะทันหัน คุณช่วยตรวจให้ผมหน่อยว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่”
“ไร้สมรรถภาพ?!” หมออึ้งไป พูดว่า: “ไร้สมรรถภาพเป็นโรคชนิดหนึ่ง เป็นโรคทางด้านบุรุษเวช และไม่ได้อยู่ในประเภทของแผนกฉุกเฉินด้วย คุณน่าจะมาพรุ่งนี้เช้า ไปที่แผนกบุรุษเวชหาแพทย์เฉพาะทางบุรุษเวชตรวจให้คุณ แผนกฉุกเฉินเรามีหน้าที่หลักคือรับผิดชอบอาการปวดหัวเป็นไข้ การบาดเจ็บจากอุบัติเหตุหรือการเจ็บป่วยกะทันหัน”
เซียวอี้เชียนพูดด้วยความโมโห: “กูหมดสมรรถภาพก็คืออาการกะทันหันนี่แหละ! มาตรวจดูที่คุณไม่ได้อย่างนั้นเหรอ?!”
หมอพูดขึ้นมาอย่างอึดอัดใจ: “ผมเป็นหมอมาหลายปี ไม่เคยได้ยินว่าเรื่องหมดสมรรถภาพกะทันหันมาก่อนเลย......ของแบบนี้ล้วนแต่มีกระบวนการทั้งนั้น ตอนแรกก็ใช้งานได้ดี หลังจากนั้นก็ใช้งานได้ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ จากนั้นก็จะใช้งานได้ไม่ดีขึ้นเรื่อยๆ จากนั้นถึงจะค่อยๆไม่สามารถใช้งานได้......”
เซียวอี้เชียนคิดไม่ถึงว่าเขายังจะอธิบายกับตัวเองโดยละเอียดขนาดนี้ โกรธเป็นฟืนเป็นไฟทันที ด่าว่า: “คุณแม่งเป็นบ้าเหรอ? ผมให้คุณนัดหมายตรวจให้ผม คุณมาพูดอะไรไร้สาระกับผม?”
หมอก็โมโหแล้ว พูดโดยไม่ต้องคิดว่า: “คุณเป็นอะไรของคุณ? ผมบอกคุณแล้ว โรคของคุณไม่ได้อยู่ในความดูแลของแผนกฉุกเฉินเรา ถ้าคุณยังโวยวายที่นี่อีก ผมจะให้รปภ.มาเชิญตัวคุณออกไป!”
“คุณ......” เซียวอี้เชียนกัดฟันกรอด ครู่ต่อมาถึงได้ชี้ไปที่คอมพิวเตอร์ที่อยู่ตรงหน้าเขา พูดเสียงเย็นชาว่า: “คุณ ไป๋ตู้ค้นหาเชียนเฉิงกรุ๊ปหน่อย!”
หมอขมวดคิ้วขึ้นมา: “อะไรนะ?”
เซียวอี้เชียนตะโกนอย่างเย็นชา: “ผมให้คุณไป๋ตู้ค้นหาเชียนเฉิงกรุ๊ปหน่อย!”
หมอถูกท่าทีของเขาทำให้ตกใจกลัวแล้ว เปิดเบราว์เซอร์โดยสัญชาตญาณ แล้วค้นหาเชียนเฉิงกรุ๊ป
เปิดสารานุกรมของเชียนเฉิงกรุ๊ปออก เห็นรูปโปรไฟล์ของประธานกรรมการเซียวอี้เชียนจริงๆ
นี่ นี่คือลุงที่ไร้สมรรถภาพตรงหน้าคนนี้ไม่ใช่เหรอ?
อย่างไรตอนนี้ก็เป็นเวลากลางคืนแล้ว แพทย์ในคลินิกผู้ป่วยนอกเลิกงานกลับบ้านนานแล้ว มีแต่แผนกผู้ป่วยในเท่านั้นที่มีแพทย์กะกลางคืนเข้าเวรอยู่
ที่บังเอิญก็คือ หมอเวรประจำแผนกผู้ป่วยใน บังเอิญเป็นหมอเจ้าของไข้ของเซียวฉางควนพ่อตาของเย่เฉินตอนที่ได้รับบาดเจ็บที่กระดูกสันหลังเมื่อสองสามวันก่อน
หมอเจ้าของไข้ให้เซียวอี้เชียนทำการทดสอบที่มีความเกี่ยวเนื่องกันเป็นชุด มองดูสรุปผลการทดสอบแต่ละอย่าง สีหน้าท่าทางดูจริงจังมาก
เซียวอี้เชียนนอนอยู่บนเตียงตรวจ ในใจตื่นตระหนกหวาดกลัวอย่างมาก
ตอนนี้เขาไม่รู้สึกถึงของส่วนนั้นอย่างสิ้นเชิงแล้ว รู้สึกเหมือนว่าตรงส่วนนั้นหายไปแล้ว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าจะไปใช้งานเลย
ในชีวิตนี้เขาชอบแค่สิ่งนี้เท่านั้น ถ้าหากว่าอีกหน่อยไม่สามารถใช้ได้อีก งั้นไม่สู้ตายไปเสียยังจะดีกว่า......
......
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...