ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 258
บทที่ 258มีเพียงคนเดียวที่สามารถรักษาคุณได้（2）
เวลานี้เห็นหมอทำหน้าจริงจัง เซียวอี้เชียนรีบร้อนถามขึ้นมา: “หมอ อาการของผมเป็นอย่างไรบ้าง?”
หมอเจ้าของไข้คนนั้นส่ายหน้าอย่างจนปัญญา พูดว่า: “ประธานเซียว ปัญหานี้ของคุณ อาจจะรักษาไม่หายแล้ว เพราะผ่านการทดสอบจากอุปกรณ์ทดสอบของเรา เส้นประสาทตรงนั้นของคุณกลายเป็นเนื้อตายสนิทไปแล้ว ไม่มีทางรักษาแล้ว”
“ระดับมาตรฐานทางการแพทย์โรงพยาบาลพวกคุณดีไม่พอหรือเปล่า?”
เซียวฉางเชียนที่อยู่ด้านข้างรับคำแล้วถามต่อ
หมอเจ้าของไข้มองเขาอย่างดูหมิ่นแวบหนึ่ง พูดว่า: “ด้วยการรักษาทางการแพทย์ในปัจจุบัน สามารถฟื้นฟูเส้นประสาทที่เสียหายได้อย่างช้าๆ แต่ไม่สามารถทำให้เส้นประสาทที่เป็นเนื้อตายแล้วกลับมามีชีวิตได้ นี่ก็เหมือนกับประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์เหมือนกัน บางคนสามารถค่อยๆลุกยืนขึ้นมาได้ บางคนชั่วชีวิตก็ยืนขึ้นมาไม่ได้”
พูดไป เขาก็มองไปทางเซียวอี้เชียน พูดอย่างจริงจัง: “อาการแบบนี้ ไม่ว่าไปที่ไหนก็เหมือนกัน แม้แต่ในต่างประเทศ ก็รักษาไม่ได้”
“ทำไมถึงเป็นอย่างนี้ไปได้!!!”
สีหน้าเซียวอี้เชียนซีดขาว อกสั่นขวัญหาย คำรามขึ้นมาโดยไม่ต้องคิด: “ผมมีเงินเยอะแยะ! หนึ่งร้อยล้านพอไหม? หนึ่งร้อยล้านสามารถรักษาน้องชายผมให้หายได้ไหม?!”
หมอเจ้าของไข้พูดขึ้นมาอย่างจริงจัง: “เส้นประสาทก็เหมือนกับชีวิตของมนุษย์ แม้ว่าใกล้จะตายก็ยังมีโอกาสช่วยให้รอดได้ แต่ตายแล้ว นั่นก็คือตายแล้วจริงๆ ใครก็ไม่สามารถช่วยให้รอดกลับมาได้”
พูดไป เขาก็พูดอีกว่า: “อย่าว่าแต่หนึ่งร้อยล้านเลย หมื่นล้านก็ช่วยคนที่ต้องตายกลับมาไม่ได้ คุณดูสตีฟจ็อบส์ของบริษัท Appleคนนั้นสิ เขามีเงินเยอะขนาดไหน? ก็ตายในวัยห้าสิบกว่าไม่ใช่เหรอ?”
ฟังถึงตรงนี้ ในใจของเซียวอี้เชียนกระตุกไปหนึ่งที คนทั้งคนเหมือนถูกฟ้าผ่า
รักษาไม่หายแล้ว?!
รักษาไม่หายจริงๆแล้ว?!
ตัวเองหาเงินมามากมายขนาดนี้ ก็เพื่อที่จะสามารถใช้ชีวิตอย่างเซียนลงมาเที่ยวเล่นในโลกมนุษย์ไม่ใช่เหรอ?
หมอเจ้าของไข้พูดว่า: “รักษาไม่หายจริงๆ แต่มีแค่เขาที่สามารถรักษาได้! สำหรับเขาแล้ว อาการอัมพาต คนที่อัมพาตตั้งแต่คอลงไปเขายังรักษาให้หายได้ ยิ่งไปกว่านั้นคุณก็แค่ประเภท ‘อัมพาต’ ช่วงล่างจุดเดียวเท่านั้น ประมาณการว่าเขาคงจะรักษาคุณให้หายขาดได้อย่างง่ายดาย”
เซียวอี้เชียนตื่นเต้นจนยากจะทนได้กะทันหัน พูดออกมาโดยไม่ต้องคิด: “เขาเป็นใคร? อยู่ที่ไหน? รีบบอกผมมา!”
หมอเจ้าของไข้ยิ้มออกมา พูดว่า: “ประธานเซียว แนะนำให้คุณได้ แต่คุณน่าจะให้ค่าแนะนำหน่อยไหม?”
เซียวอี้เชียนหยิบสมุดเช็คออกมาทันที เขียนเช็คหนึ่งแสนส่งให้เขา พูดว่า: “ถ้าหากคนที่คุณแนะนำสามารถรักษาผมให้หายได้จริงๆ ผมจะให้คุณอีกเก้าแสน!”
หมอเจ้าของไข้รับเช็คมาด้วยความตื่นเต้น ถึงได้พูดว่า: “เมืองจินหลิงมีหมอเทพซืออยู่ท่านหนึ่ง เขาเป็นคนรักษาผู้ป่วยอัมพาตรายหนึ่งให้หายได้เมื่อสองสามวันก่อน นี่คือปาฏิหาริย์ที่ยิ่งใหญ่มาก ในสาขาประสาทวิทยาเรา! ตอนนี้หมอเทพซือได้เปิดคลินิก ‘จี้ซื่อถัง’ ในเมืองจินหลิงแล้ว ถ้าหากคุณไปขอร้องให้เขาช่วยรักษา ไม่แน่ว่าเขาอาจจะรักษาคุณให้หายได้จริงๆ”
เซียวอี้เชียนได้ยินคำพูดนี้ ตะลึงอึ้งไปครู่หนึ่ง ถามขึ้นมาอย่างดีใจ: “หมอเทพซือที่คุณพูดถึง ชื่อว่าซือเทียนฉีใช่ไหม?”
......
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...