ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 259
บทที่259เขาล่วงเกินอาจารย์เย่（1）
“คุณรู้จักหมอเทพซือ?” หมอเจ้าของไข้ถามด้วยความแปลกใจ
เซียวอี้เชียนดีใจมากในทันที หัวเราะเหอะๆแล้วพูดว่า: “ยิ่งกว่ารู้จักเสียอีก! หมอเทพซือที่คุณพูดถึง คบกันมาหลายชั่วอายุคนกับตระกูลเซียวเรา! ตอนที่หมอเทพซือตกอับ ดีที่ได้ครอบครัวเราสงเคราะห์ช่วยเหลือ เขาถึงได้มีความสำเร็จอย่างทุกวันนี้ คิดไม่ถึงว่าเขาจะอยู่ในเมืองจินหลิง นี่มันยอดเยี่ยมมากเลย!”
พูดถึงตรงนี้ เซียวอี้เชียนกระโดดขึ้นจากเตียงผู้ป่วยทันที พูดกับเซียวฉางเฉียนว่า: “รีบพาผมไปเยี่ยมหมอเทพซือ ผมมีทางรอดแล้ว!”
ขอที่อยู่คลินิกการแพทย์ของซือเทียนฉีแล้ว เซียวฉางเฉียนก็รีบเร่งขับรถ พาเซียวอี้เชียนไปยังจี้ซื่อถัง
เพิ่งจะมาถึงหน้าประตูจี้ซื่อถัง เซียวอี้เชียนลงจากรถก็รีบวิ่งเข้าไปข้างในอย่างทนรอไม่ได้
ยังไม่ทันเข้าประตู ก็พบผู้ช่วยคนหนึ่ง ไล่คนหนุ่มที่ใช้ไม้ค้ำยันคนหนึ่งออกมา
คนหนุ่มคนนั้นเดินกะโผลกกะเผลก วิงวอนขอร้องว่า: “คุณผู้ช่วย คุณผู้ช่วย รบกวนคุณช่วยพูดกับหมอเทพซือคำหนึ่ง บอกว่าผมขอร้องเขาช่วยรักษาผมหน่อยเถอะ ขอแค่เขารักษาขาของผมให้หายได้ ผมให้เขาห้าล้าน!”
ผู้ช่วยในร้านยาพูดเสียงเย็นชาว่า: “ต้องขอโทษด้วยนะครับคุณเกา หมอเทพซือเราพูดแล้ว คุณล่วงเกินผู้มีพระคุณของหมอเทพซือ ดังนั้นไม่ว่าคุณจะให้เงินมากแค่ไหน เขาก็จะไม่รักษาให้คุณ!”
พูดจบ เขาก็พูดอีกว่า: “คุณเกา หลายวันมานี้คุณมาทุกวัน ได้รบกวนการเปิดทำการปกติของเราแล้ว หมอเทพซือบอกว่า พรุ่งนี้ถ้าคุณยังมาอีก เขาจะโทรศัพท์ไปแจ้งความแล้ว!”
การแสดงออกของคนหนุ่มที่ใช้ไม้ค้ำยันเจ็บปวดทรมานไม่มีที่เปรียบ วิงวอนขอร้องว่า: “คุณผู้ช่วย ขอร้องคุณได้โปรดช่วยพูดกับหมอเทพซือหน่อย ผมยินดีจะให้ค่าตอบแทนคุณหนึ่งล้าน!”
ผู้ช่วยของร้านยาผลักเขาตลอดทางจนออกจากประตูไป พูดด้วยสีหน้าเย็นชาว่า: “เชิญคุณกลับไปเถอะ อย่ามาอีกเลย!”
เซียวฉางเชียนจำคนหนุ่มคนนั้นได้ในทันที!
นี่เกาจวิ้นเว่ยของตระกูลเกาไม่ใช่เหรอ?
ได้ยินมาว่า เป็นเพราะเขาล่วงเกินเย่เฉินในงานมอเตอร์โชว์ ตอนที่เซียวฉางควนนอนโรงพยาบาล เขาถูกเย่เฉินกลั่นแกล้งไปครั้งหนึ่ง ให้ท่านหงห้าโยนเขาลงไปจากห้องผู้ป่วยชั้นสามในโรงพยาบาล ทำให้ขาหักไป
ดังนั้นเขารีบร้อนเดินไปด้านหน้า ถามด้วยความประหลาดใจ: “ไอ้หยา คุณชายเกา นี่คุณเป็นอะไรเหรอ?”
เซียวอี้เชียนรีบร้อนพูดว่า: “ผมกับคุณลุงซือเป็นเพื่อนเก่ากัน! เราสองครอบครัวคบกันมาหลายชั่วอายุคน!”
กำลังพูดอยู่ ซือเทียนฉีได้ยินเสียง ก็ทักทายออกมาจากข้างใน
พอเห็นเซียวอี้เชียน ถามขึ้นมาด้วยความประหลาดใจทันที: “อี้เชียน? ทำไมคุณถึงมาที่เมืองจินหลิงได้?”
เซียวอี้เชียนเอ่ยปากพูดว่า: “พูดแล้วเรื่องมันยาว ยังไม่พูดถึงเรื่องนี้ก่อน คุณลุงซือ ผมไม่สบาย คุณลุงต้องช่วยผมด้วยนะครับ......”
ซือเทียนฉีรีบพูดว่า: “คุณอย่าเพิ่งรีบร้อน ค่อยๆพูดว่าเกิดอะไรขึ้น”
เซียวอี้เชียนถึงได้เอ่ยปาก อธิบายอาการป่วยของตัวเองไปหนึ่งรอบ
หลังจากที่ซือเทียนฉีฟังจบแล้ว ถึงได้ค่อยๆขมวดคิ้วขึ้นมา
......
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...