เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2584

เย่เฉินทำมือคารวะ“ขอขอบคุณพี่ชายครับ”

ผ่านไปไม่นาน เฮลิคอปเตอร์พลเรือนหนักลำหนึ่ง ก็ร่อนลงบนยอดเขาอย่างช้าๆ

ก่อนที่เครื่องบินจะลงจอดอย่างสมบูรณ์ หานกวางเย่ากับเฉินจื๋อข่ายก็กระโดดฝั่งซ้ายและขวาลงมา แล้วรีบเดินไปข้างหน้าถาม“คุณชายไม่เป็นอะไรใช่ไหมครับ？”

เย่เฉินหัวเราะ“ฉันยืนอยู่ที่นี่เหมือนเป็นอะไรไหมล่ะ？”

พูดจบ เย่เฉินก็ชี้ไปที่คามมิต แล้วพูดกับทั้งสองคนว่า“มาสิ ฉันขอแนะนำให้พวกนายรู้จัก ท่านนี้คือจอมพลคามมิตผู้บัญชาการสูงสุดของกองทัพฝ่ายค้านนี้ เขาเคยเรียนที่หัวเซี่ยมาก่อน ภาษาจีนดีมาก”

ทั้งสองสีหน้าตกตะลึง แล้วรีบพูดขึ้นมาพร้อมกันว่า“สวัสดีครับ จอมพลคามมิต！”

คามมิตทักทายพวกเขาทั้งสองคนอย่างเกรงใจ

เย่เฉินมองดูเวลา แล้วกล่าวขึ้นมาว่า“พี่ชาย นี่ก็สายแล้ว ผมยังต้องบินกลับหัวเซี่ย ผมพูดอะไรกับพี่มากไม่ได้แล้ว ไว้ค่อยคุยกันทีหลังนะครับ！”

คามมิตพยักหน้า แล้วทำมือคารวะ“น้องชาย บุญคุณใหญ่หลวง เราสองคนทิ้งวิธีติดต่อกันหน่อยเถอะ ฉันจะเอาหมายเลขดาวเทียมของฉันให้นาย ถ้านายมีอะไร ก็ติดต่อฉันได้ตลอดเลย”

เย่เฉินจึงพูดว่า“ได้ครับ เราทิ้งเบอร์โทรศัพท์ของกันและกันไว้ มีอะไรก็โทรติดต่อกันได้เลย”

หลังจากที่ทั้งสองทิ้งวิธีการติดต่อกันไว้แล้ว เย่เฉินก็พูดกับเฮ่อจือชิวว่า“เอาล่ะคุณเฮ่อครับ เราควรไปกันได้แล้ว”

เฮ่อจือชิวเงยหน้าขึ้นมา แล้วพยักหน้าด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความละอายใจ

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน