ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2588

ถึงแม้ทุกคนจะเรียนมาไม่เยอะ แต่ในทุกวันที่ต้องแบกปืนสู้รบ ความรู้พื้นฐานยังคงมีอยู่บ้าง ในกรณีของคามมิต นับประสาอะไรกับซีเรียที่ขาดทั้งยาและเวชภัณฑ์ ถึงไปยังประเทศที่พัฒนาและเก่งที่สุดในโลก ก็ไม่มีทางรักษาหายได้

แต่ว่า ความจริงที่เกิดขึ้นตรงหน้า จอมพลที่ขาง่อยมาตลอด ตอนนี้กลับก้าวเดินราวกับโบยบิน！

แน่นอนว่าคามมิตเห็นปฏิกิริยาของทุกคนอยู่ในสายตา

ถึงแม้เขาจะดีใจจนแทบอยากจะตะโกนแค่ไหน แต่เพื่อรักษาภาพพจน์ของตัวเอง และเพื่อให้ตัวสามารถควบคุมกองทัพของตัวเองได้ เขายังคงต้องอดกลั้นความตื่นเต้นภายในใจไว้ แสร้งทำเป็นก้าวเดินไปข้างหน้าอย่างเรียบเฉย แล้วเข้าไปยังชั้นใต้ดิน

พอเข้ามาในชั้นใต้ดิน เขาก็เอ่ยปากพูดขึ้นมาว่า“ไฟซาล ฉันส่งคุณเย่กับคุณเฮ่อไปแล้ว คุณเย่บอกกับฉันถึงเหตุการณ์ของคุณแล้ว คุณวางใจเถอะ ผมขอรับประกันด้วยชีวิตของผม ขอแค่คุณเปิดประตูออกมา ผมจะไม่ทำให้คุณลำบากใจ คุณยังสามารถกลับไปประจำการยังกองพลหุ้มเกราะของคุณได้ เหมือนกับคนอื่นๆ！”

ไฟซาลพูดอย่างตระหนักว่า“ไม่ว่าผมจะเป็นหรือตายมันไม่สำคัญ สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ ผมต้องทำให้แน่ใจก่อนว่าคุณเย่จากไปอย่างปลอดภัย！ไม่เช่นนั้น ผมจะสู้กับคุณให้ถึงที่สุด！”

คามมิตแอบรู้สึกประหลาดใจ คิดในใจว่า“วิธีการสะกดจิตของน้องชายเย่ เก่งกาจจริงๆ！ไฟซาลไม่สนใจแม้แต่ความเป็นความตายของตัวเอง และคิดแต่จะจงรักภักดีน้องเย่ ถ้าฉันมีความสามารถแบบนี้ ก็ไม่ต้องพูดถึงเรื่องการรวมฝ่ายค้าน……”

หลังจากสะท้อนใจ คามมิตก็เอ่ยปากพูดขึ้นมาว่า“ไฟซาล หรือคุณสงสัยว่าผมไม่หวังดีต่อน้องเย่？คุณไม่คิดดูบ้างล่ะ ผมจะเป็นคู่ต่อสู้ของเขาได้ยังไง？ยิ่งไปกว่านั้น ผมจะต่อต้านเป็นปริปักษ์กับเขาทำไม？คุณรู้อะไรไหม น้องเย่เป็นผู้มีพระคุณของผม เขาเป็นคนรักษาขาของผมให้หาย！”

ไฟซาลถาม“คุณบอกว่าคุณเย่รักษาขาของคุณหายงั้นหรอ？！”

คามมิตพูดทันทีว่า“หรือผมสามารถโกหกคุณได้งั้นหรอ？ถ้าไม่เชื่อคุณเปิดประตูมาดูสิ คุณไม่ต้องเป็นกังวลหรอก ทั้งทางเดินมีแต่ผมคนเดียว”

หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง ประตูเหล็กก็เปิดแง้มออกมา ไฟซาลมองลอดผ่านช่องเล็กๆ พบว่าทั้งทางเดินมีแค่คามมิตคนเดียว อีกทั้งในมือว่างเปล่า ไม่มีอาวุธใดๆทั้งสิ้น

ดังนั้น ไฟซาลจึงถอนหายใจเบาๆ แล้วถามขึ้นมาว่า“เมื่อกี้คุณพูดจริงหรอครับ？”

คามมิตชูสองมือขึ้น แล้วค่อยๆเดินไปข้างล่าง เดินไปด้วยพูดไปด้วยว่า“คุณดูเองสิ ขาของผมหายดีแล้วใช่ไหม？”