ถ้ารู้ว่าเย่เฉินมีปัญหาพาพวกเขาออกไปได้ตั้งแต่แรก พวกเขาจะแสร้งทำเป็นต่อหน้าเย่เฉินทำไม?ถ้าหากเมื่อกี้นอบน้อมต่อเย่เฉิน ตอนนี้เย่เฉินคงจะพาออกจากซีเรียสถานที่แห่งนี้ไปแล้ว
คามมิตที่เห็นคนพวกนี้แทบจะสิ้นหวัง ก็ไม่อยากเห็นท่าทางของพวกเขาอีก เอ่ยปากสั่งนายทหารข้างๆว่า“พรุ่งนี้ปลุกพวกเขาตื่นตีห้า กินข้าวเสร็จก็ให้เริ่มทำงานตั้งแต่หกโมงเช้า เวลาเที่ยงให้พักครึ่งชั่วโมง หกโมงเย็นพักอีกครึ่งชั่วโมง หลังจากนั้นก็ทำงานฝีมือถึงห้าทุ่ม เข้าใจรึยัง?”
เหล่าลูกน้องรีบพยักหน้า“เข้าใจแล้วครับท่านจอมพล!”
เมื่อทั้งเจ็ดฟังจบ ก็แทบอยากจะเอาหัวชนกำแพงตายให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย
ทำงานวันละสิบหกชั่วโมงทุกวัน ตัดเวลาอาหารสามมื้อไปอีกหนึ่งชั่วโมง เหลือเวลาพักแค่หกชั่วโมงครึ่ง นี่ยังไม่นับอาบน้ำ แต่งตัว เข้าห้องน้ำและอื่นๆ ถ้าเป็นแบบนี้ เหลือเวลาพักห้าถึงหกชั่วโมงก็ขอบคุณฟ้าดินแล้ว!
คนพวกนี้ถึงแม้จะไม่ได้มีภูมิหลังฐานะรวยมหาศาลอะไร แต่ฐานะทางครอบครัวก็ยังถือได้ว่ามีทรัพย์สมบัติอยู่บ้าง ตั้งแต่เล็กจนโตไม่เคยลำบากอะไร และไม่เคยทำงานเหนื่อย ตอนนี้จะพอถูกข่มเหงบีบบังคับขั้นรุนแรงแบบนี้ เพียงแค่ได้ยิน ก็ทำให้พวกเขาตกใจจนขวัญกระเจิงแล้ว
แต่ว่า คามมิตไม่ได้สงสารพวกเขาแม้แต่น้อย หลังจากที่สั่งการเสร็จ ก็หันหลังเดินจากไปทันที……
……
ในขณะเดียวกัน ที่เบรุตเมืองหลวงของเลบานอน หานกวางเย่ากำลังติดต่อกับคุณท่านเย่โจงฉวนที่อยู่เย่นจิงจากทางไกล
เย่โจงฉวนถามขึ้นมาอีกว่า“คุณรู้ไหมว่า เขาช่วยเฮ่อจือชิวออกมาคนเดียวได้ยังไง?!อ่อจริงด้วย เมื่อกี้คุณบอกว่าคามมิตคนนั้นเป็นคนมาส่งเขากับเฮ่อจือชิวที่จุดนับพบกับพวกคุณ ผมอยากรู้ว่า ทำไมคามมิตต้องไว้หน้าเฉินเอ๋อขนาดนี้ด้วย?!เขาเป็นจอมพลของกองกำลังติดอาวุธไม่ใช่หรอ?ตามหลักแล้ว เฉินเอ๋อไปช่วยตัวประกันของเขา เขาน่าจะเห็นเฉินเอ๋อเป็นศัตรูถึงจะถูกสิ!ทำไมถึงมาส่งด้วยตัวเอง?!หรือว่าจะถูกเฉินเอ๋อลักพาตัว?!”
หานกวางเย่าคิดไม่ถึงว่า คุณท่านจะถามคำถามภายในพริบตาเดียวเยอะขนาดนี้ จึงรีบอธิบายทีละข้อว่า“เรียนคุณท่าน ขั้นตอนการช่วยของคุณชาย ไม่ได้พูดกับเราครับ ดังนั้นผมจึงไม่ค่อยรู้เท่าไร อีกทั้งคามมิตไม่เพียงแต่ไว้หน้าคุณชาย เขายังเรียนคุณชายว่าเป็นพี่น้องด้วย ในคำพูด เต็มไปด้วยความนอบน้อมที่มีต่อคุณชาย ดังนั้นผมจึงไม่รู้ เรื่องที่คุณชายลักพาตัวเขาหรือไม่ เรื่องนี้ผมเกรงว่าจะมีแค่คุณชายที่รู้เท่านั้น……”
เย่โจงฉวนฟังจบ ก็อดอุทานขึ้นมาไม่ได้ว่า“คิดไม่ถึงจริงๆ คิดไม่ถึง!ผมยังเตรียมเงินไปแลกกับคนแล้ว แต่คิดไม่ถึงว่า จะจบลงอย่างนี้……”
พูดจบ เขาก็พูดขึ้นโดยไม่สามารถปิดบังความดีใจว่า“ดูท่า ตระกูลเย่ของฉันครั้งนี้จะมีมังกรที่แท้จริงก่อกำเนิดขึ้นแล้วล่ะ!”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...
รอตอนต่อไปอยู๋นะครับกำลังสนุกเลย...
รออัพเดตตอนใหม่อยู่นะครับ กำลังสนุกเลย...