ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2601

คำพูดของเย่เฉิน ทุกคำพูดล้วนแต่โจมตีไปยังข้างในใจของซูโสว่เต้าอย่างแรงๆ

ในเวลานี้ ตอนที่เขากำลังนึกภาพว่าสองมือของตัวเองกำลังถือศีรษะของซูจือเฟย，ซูจือหยูและซูรั่วหลีของทั้งสามคน เดินขึ้นไปยังบัลลังก์ที่นองเลือดอย่างมาก ในใจของเขาก็สามารถตัดสินใจได้อย่างเด็ดขาดโดยทันที

น้ำตาของเขาก็ไหลออกมาแล้ว โพล่งพูดคำรามออกมาว่า : “ไม่ใช่！ไม่ใช่แบบนี้！ฉันไม่เคยคิดอยากจะเอาชีวิตของพวกเขาไปแลกเปลี่ยนกับความร่ำรวยเงินทอง ฉันล้วนแต่ถูกบีบบังคับจนต้องจำยอม！ถูกบีบบังคับจนต้องจำยอม！ ”

พูดมาถึงตรงนี้ อารมณ์ของซูโสว่เต้าก็ยิ่งจะแปรปรวน พูดกล่าวต่อ : “ทุกอย่างนี้ก็เป็นเพราะพ่อของฉันทั้งหมด！และทุกครั้งที่เขาตัดสินใจทำแบบนี้ กระทั่งประกาศออกคำสั่งเช่นนี้ ล้วนแต่ไม่เคยบอกฉันมาก่อนเลย ฉันก็เจ็บปวดมากเช่นกัน แต่ฉันก็ไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว！”

เย่เฉินพูดถามด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็น : “แกไม่มีทางเลือกอื่นจริงๆ หรือว่าเลือกที่จะทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น？！”

ซูโสว่เต้าคุกเข่าลงกับพื้นเสียงดังตุบ ร้องไห้จนเสียงแหบแห้งพร้อมพูดกล่าวว่า : “รั่วหลีถูกจับ คนญี่ปุ่นต้องการชีวิตของเธอ ฉันเคยพูดกับพ่อแล้ว ฉันพูดแล้วว่าต้องพยายามสุดความสามารถเพื่อที่จะเอาตัวรั่วหลีกลับมาให้ได้ เขารับปากแล้ว ถึงขั้นกับฉันให้แม่ผู้ให้กำเนิดรั่วหลีไปญี่ปุ่นแล้วรอบหนึ่ง บอกข่าวดีกับรั่วหลีด้วยปากตัวเอง แต่ว่า...แต่ว่า...แต่ว่าฉันจะไปรู้ได้ยังไง ทุกอย่างนี้ล้วนเป็นแผนการของพ่อ ！รอจนฉันรู้เรื่อง รั่วหลีก็ไม่รู้ไปอยู่ที่ไหนแล้ว...”

พูดมาถึงตรงนี้ ซูโสว่เต้าจับผมของตัวเอง พูดอย่างร้องไห้สะอื้นว่า : “ยังมีไห่ชิงและจือหยู ฉันรู้ว่าไห่ชิงรักพ่อของคุณมาโดยตลอด ตอนที่เธอแต่งงานกับฉันตอนนั้น ก็พูดชี้แจงกับฉันแล้ว แต่ฉันคิดไม่ถึงว่า แต่งงานกันมาหลายปีแล้ว มีลูกแล้วสองคน เธอยังไม่ลืมพ่อของคุณ！”

“ฉันยอมรับ ฉันเกลียดเธอจริงๆ ฉันเกลียดที่ในสายตาของเธอไม่มีฉัน แต่ฉันก็ไม่เคยคิดจะอยากได้ชีวิตของเธอ พ่อของฉันคิดว่าเธอทำให้ตระกูลซูอัปยศอดสู เพราะงั้นถึงได้วางแผนที่จะทำทุกอย่างนั้น...”

“แต่ว่า...แต่ว่าฉันจะไปรู้ได้ที่ไหนกันล่ะ ว่าจือหยูอยู่บนรถคันเดียวกับเธอแล้ว...”

“ตู้ไห่ชิงตายแล้ว ฉันก็ไม่ได้แคร์อะไรจริงๆ ฉันรักเธอขนาดนั้น เธอทำร้ายฉันขนาดนี้ ฉันก็เบื่อหน่ายแล้ว แต่ว่า...จือหยูเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของฉัน เป็นลูกสาวที่ฉันรักและหวงแหนมาก ฉันจะไม่รักและหวงแหนเธอได้อย่างไร？แต่ฉันไม่สามารถกู้คืนทุกอย่างนี้กลับมาได้ ...”

เมื่อเย่เฉินเห็นว่าอารมณ์ของเขาตึงเครียดอย่างไม่อาจจะเปรียบเทียบได้ พูดถามด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาว่า : “ถ้าหากให้โอกาสแก ให้แกได้กู้ชีวิตของลูกสาวทั้งสองของแกกลับมา แกยินยอมที่จะทำอะไรเพื่อเป็นการแลกเปลี่ยน？”

ซูโสว่เต้าพูดกล่าวโดยไม่ต้องคิดเลยว่า : “ไม่ว่าจะให้ฉันทำอะไรฉันก็ยอมทั้งนั้น！แม้ว่าจะให้ฉันไปตายโดยทันที ขอเพียงแค่พวกเธอทั้งสองกลับมาได้อย่างปลอดภัย ฉันก็ยินยอม！”