เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2602

เย่เฉินโบกไม้โบกมือ : “ซูโสว่เต้า แกคิดมากไปแล้ว เรื่องอื่นอาจจะใช้เงินมาจัดการได้ แต่เรื่องของวันนี้ แม้ว่าแกจะมอบทั้งตระกูลซูให้ฉันด้วยความเต็มใจก็ไม่มีประโยชน์”

พูดจบ ก็ยิ้มเยาะ พร้อมพูดกล่าวอีกว่า ： “แต่ว่าเรื่องนี้แกกลับว่าวางใจได้ คลิปวิดีโอนี้ ฉันไม่มีทางปล่อยออกไปสู่สาธารณะหรอกนะ”

ซูโสว่เต้าพูดอย่างไม่กล้าที่จะเชื่อว่า : “คุณแน่ใจนะว่าจะไม่ประกาศสู่สาธารณะ？！”

เย่เฉินพยักหน้า ยิ้มพร้อมพูดว่า : “อย่างน้อยตอนนี้ฉันก็ไม่ได้คิดที่จะประกาศสู่สาธารณะ”

พูดแล้ว เขาก็มองดูเวลา ยิ้มพร้อมพูดว่า : “เวลาก็พอสมควรแล้ว ไป ฉันจะพาแกไปเจอเพื่อนเก่าสักสามสี่คน”

ซูโสว่เต้ายังคิดว่าเย่เฉินจะพาเขาไปพบกับน้องชายซูโสว่เต๋อ ตัวสั่นอย่างตื่นเต้น โพล่งพูดออกไปว่า : “คุณ..คุณจะพาฉันไปที่ไหน？！”

เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย : “แกเดาดูสิ”

ซูโสว่เต้าพูดอย่างตื่นเต้นว่า : “ฉัน...ฉันเดาไม่ออก...”

พูดจบ เขาก็พูดอีกว่า ： “คุณคงไม่ได้...คงไม่ได้จะพาฉันไปเจอโสว่เต๋อหรอกนะ？！”

เย่เฉินยิ้มพร้อมพูด : “วางใจได้ สิ่งที่ฉันจัดเตรียมไว้ให้แก ต่างกับของน้องชายคนที่สองของแกโดยสิ้นเชิง พวกแกสองคนไม่เจอกันหรอกนะ”

พูดจบ เขาก็จับปกคอเสื้อของซูโสว่เต้า พูดด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็นว่า : “คนที่ฉันจะพาแกไปพบนั้นอยู่ที่โรงแรมแห่งนี้ อีกเดี๋ยวแกก็รู้แล้ว”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน