ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2603

เย่เฉินและเฉินจื๋อข่ายคนหนึ่งถามคนหนึ่งตอบ ทำให้ซูโสว่เต้าตกใจจนอกสั่นขวัญหาย

เขาคิดไม่ถึงจริงๆ เย่เฉินจะโหดร้ายเช่นนี้ ในใจโกรธพร้อมด่าว่า: “ส่งคนไปอยู่ที่ฟาร์มสุนัข นี่แม่งยังเป็นคนอยู่หรือเปล่า？ส่งคนไปขุดโสมที่ภูเขาฉางไบ？！นี่แม่งเป็นเรื่องที่คนทำกันเหรอ？”

จริงๆ ไม่ว่าจะเป็นฟาร์มเลี้ยงสุนัข หรือว่าภูเขาฉางไบ หรือเหมืองถ่านหินดำและเซียร์ราลีโอน คนเหล่านี้ที่คุ้นเคยกับเย่เฉินเห็นสิ่งแปลกประหลาดจนชินไปนานแล้ว

เพียงแต่ว่า แต่ไหนแต่ไรมา เย่เฉินเมื่อเทียบกับซูโสว่เต้าแล้ว ล้วนแต่ใช้ชีวิตอยู่ในที่มืด เพราะงั้นซูโสว่เต้าไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับวิธีการของเย่เฉิน

ก็เป็นเพราะว่าไม่รู้อะไรเลย เพราะงั้นจู่ๆได้ยินจนรู้เรื่องทุกอย่าง ก็ทำให้ตกใจจนขวัญหนีดีฝ่อไปเลย

และตอนที่เขาได้ยินเย่เฉินพูด จะพาตัวเองไปที่ชั้นห้องเอ็กเซ็กคูทีฟ ในใจก็ยิ่งมีข้อสงสัย

เขาไม่รู้ว่า ทำไมเย่เฉินต้องพาตัวเองไปที่ชั้นห้องเอ็กเซ็กคูทีฟด้วย ตามที่เขาพูด บอกว่าจะพาตัวเองไปเจอเพื่อนเก่าสามสี่คน แต่ว่า เพื่อนเก่าสามสี่คนนี้จะเป็นใครกันล่ะ？

ในความสงสัย ซูโสว่เต้าถูกเย่เฉินลากเข้าไปในลิฟต์แล้ว

ตามมาด้วย ลิฟต์ขึ้นไปถึงชั้นบนสุด

ในเวลานี้ จากประตูลิฟต์ จนกระทั่งทางเดินมาจนถึงถึงชั้นห้องเอ็กเซ็กคูทีฟ ได้ถูกลูกน้องของเฉินจื๋อข่ายยึดอำนาจโดยสมบูรณ์แบบ

เย่เฉินลากซูโสว่เต้าที่ลุกลี้ลุกลนอย่างมาก ตรงไปยังห้องๆนั้นที่มีตู้ไห่ชิงและซูจือหยูอยู่

และในเวลานี้ ตู้ไห่ชิงและซูจือหยู ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับทุกอย่างนี้เลย

ก่อนหน้านี้ 20 นาที ลูกน้องของเฉินจื๋อข่ายเพิ่งส่งอาหารเช้ามาให้สองแม่ลูก

วันเวลาเหล่านี้ สองแม่ลูกคุ้นชินกับการใช้ชีวิตที่ถูกจำกัดพื้นที่แบบนี้แล้ว