ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2604

ตู้ไห่ชิงอดไม่ได้หัวเราะออกมาแล้ว : “ฮ่าๆ นี่ลูกฝันอะไรเนี่ย”

ซูจือหยูยิ้มพร้อมพูดว่า : “ในฝันเหมือนว่าจะอยู่แถวแม่น้ำหย่งติ้ง ก็คือสถานที่ที่ตอนเด็กหนูชอบไปเล่นว่าวมากที่สุด”

พูดแล้ว ซูจือหยูก็พูดอีกว่า ： “แม่ว่าความฝันนี้มันก็แปลกๆนะ ในความฝันหนูเป็นเด็กน้อยคนหนึ่ง แต่ตอนที่หนูฝันกลับว่าไม่ได้รู้สึกว่ามันแตกต่างจากความเป็นจริงเลยสักนิด”

ตู้ไห่ชิงพยักหน้า : “นี่มันน่าแปลกตรงไหนเหรอ ความฝันที่แตกต่างจากความเป็นจริงส่วนใหญ่ ล้วนแต่ดึงดูดคนที่ฝันในความฝันอย่างมาก หลังจากที่ตื่นขึ้นมาถึงรู้สึกว่าไร้สาระ”

พูดแล้ว เธอก็ถอนหายใจเบาๆ พูดต่อ : “โธ่...ทั้งชีวิตนี้ของแม่ ไม่รู้ว่าฝันถึงเรื่องที่ต่างจากความเป็นจริงและแปลกประหลาดมามากกว่าเท่าไหร่แล้ว ฝันว่าคนที่ตายไปแล้วยังมีชีวิตอยู่ ฝันว่าตัวเองเปลี่ยนวิถีชีวิต...”

ซูจือหยูมองไปยังตู้ไห่ชิง เห็นใบหน้าของเธอที่นำมาซึ่งความเสียดายที่ไม่อาจจะลบเลือนไปได้ อดไม่ได้ที่จะเอ่ยถามว่า : “แม่ แม่เสียใจภายหลังไหมที่แต่งานกับพ่อ？”

ตู้ไห่ชิงค่อนข้างตกตะลึง พร้อมทั้งฝืนยิ้ม พูดกล่าวว่า : “ถ้าหากตอนแรกเด็กผู้หญิงคนนั้นโตพอๆกับลูก รู้ว่าแต่งงานกับผู้ชายคนนั้นจะต้องมาพร้อมกับความไม่เต็มใจไปทั้งชีวิต งั้นเธอก็ไม่มีทางยอมแต่งงานแน่ แต่ตอนที่เด็กผู้หญิงคนนั้นมีลูกสาวที่โตพอๆกับเธอในตอนแรกนั้น ลูกถามเธออีกครั้ง งั้นเธอก็ไม่มีทางที่จะเสียใจภายหลังแน่”

เมื่อซูจือหยูได้ยิน เบ้าตาแดงก่ำอย่างไม่อาจห้ามได้

เธอเข้าใจความหมายในคำพูดของแม่

ถ้าหากสำหรับเธอเองแล้วนั้น แต่งงานกับพ่อ เป็นเรื่องที่เสียใจภายหลัง；

แต่ว่า ถ้าหากนับตัวเองเข้าไปด้วย แต่งงานกับพ่อ มีตัวเองและพี่ชาย เธอก็ไม่เสียใจภายหลังเลย

มีเพียงประโยคนี้ที่ไม่เสียใจภายหลัง สิ่งที่ฝังอยู่กลับว่าเป็นความรักที่แท้จริงในชีวิตแม่

ซูจือหยูอดไม่ได้ที่จะพูดอย่างซาบซึ้ง : “แม่...ขอบคุณค่ะแม่... ”

ตู้ไห่ชิงยิ้มพร้อมพูดว่า : “ยัยเด็กทึ่ม มาขอบคุณแม่ทำไมกันล่ะ？”