ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2606

ในเวลานี้ซูจือหยูก็พุ่งมาถึงตรงหน้าของซูโสว่เต้า โพล่งพูดถามว่า ： “พ่อ ทำไมปู่เขาจะต้องทำแบบนี้ด้วย？！ทำไมเขาต้องฆ่าแม่ด้วย？！”

ซูโสว่เต้าพูดอย่างรู้สึกผิดมากว่า : “ปู่ของแกเขา...สไตล์พฤติกรรมของเขาก็เป็นแบบนี้แหละ...อีกอย่างเขาพุ่งเป้ามาที่แม่ของแกเพียงคนเดียว ไม่ได้อยากจะจัดการแก เพียงแค่คิดไม่ถึงว่าตอนนั้นแกก็อยู่ด้วย...”

ซูจือหยูโพล่งพูดออกมาด้วยความโกรธอย่างไม่อาจจะเก็บซ่อนไว้ได้ : “จัดการแม่ของหนูกับจัดการหนูมันแตกต่างกันตรงไหน ？！เขาให้คนมาทำร้ายแม่ของหนูตาย ไม่เคยคิดเหรอว่า ต่อไปหนูก็จะมาแก้แค้นเขา？！”

ซูโสว่เต้าไร้คำพูดไร้คำตอบโดยทันที

ช่วงที่ลังเล เขาก็ทอดถอนใจด้วยความเศร้า พูดว่า : “ฉันจะมีทางเลือกอื่นได้ยังไงล่ะ？แค่ปู่ของแกพูดมาประโยคเดียว ฉันก็จะต้องไสหัวไปออสเตรเลียชั่วข้ามคืนเลย ；เขาพูดอีกประโยคหนึ่ง ฉันก็ต้องกลับมาจากออสเตรเลียชั่วข้ามคืนเลย ทรัพยากรของตระกูลซูเขาก็ควบคุมอยู่ในกำมือทั้งหมด ทุกคนในตระกูลซูล้วนแต่ถูกเขาควบคุมและจัดการไว้หมดแล้ว ...”

ซูจือหยูพูดถามด้วยความโมโหว่า : “ซูรั่วหลีก็เป็นลูกสาวของพ่อ ตอนนี้ก็ไม่รู้ว่าเขาจะเป็นตายร้ายดียังไง ที่เป็นแบบนี้ก็เพราะปู่ หนูกับแม่เกือบตายที่จินหลิง เขาก็เป็นคนคอยบงการอยู่เบื้องหลังเช่นกัน สามคน สามชีวิต นี่ยังไม่เพียงพอที่จะให้พ่อแก้แค้นเพื่อพวกเราอีกงั้นเหรอ？！”

ซูโสว่เต้ารู้สึกอับอายขายขี้หน้าแทบตาย สองมือปิดบังใบหน้าพร้อมร้องไห้อย่างขื่นขม : “ฉัน...ฉันก็คิดนะ！แต่ว่าฉันมีทางเลือกอะไรบ้าง？ไปจากตระกูลซู แตกคอกับปู่ของแก ทรัพยากรที่ฉันสามารถโยกย้ายมาได้ เกรงว่าไม่ถึง1%ใน100ของตระกูลซู อย่าว่าแต่แก้แค้นเพื่อพวกแกเลย แม้แต่จะปกป้องตัวเองยังยากเลย เพราะงั้นฉัน ...เพราะงั้นฉันจึงทำได้เพียงกล้ำกลืนความอัปยศอดสู ทุกอย่างรอจนถึงได้ตำแหน่งผู้นำตระกูลซูมาครอบครองแล้วค่อยมาปรึกษาหารือกันให้ดี...”

ซูจือหยูส่ายๆหน้าแล้ว พูดด้วยสีหน้าที่ผิดหวังอย่างมากว่า ： “พ่อ หนูเข้าใจพ่อ ถึงแม้จะได้ตำแหน่งผู้นำตระกูลซูมา คุณก็ไม่มีทางแก้แค้นให้กับพวกเรา คุณก็จะทำแค่เป็นผู้นำตระกูลของคุณให้ดีๆส่วนเรื่องอื่นๆ ล้วนแต่เป็นเพียงแค่หมอกควันที่ผ่านตาก็เท่านั้น”

ซูโสว่เต้าโบกมืออย่างไม่หยุดหย่อน : “ไม่...ไม่มีทาง...พ่อจะเป็นคนแบบนี้ได้ยังไงกัน...”

ในเวลานี้เย่เฉินพูดด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็นว่า : “ยังจะพูดว่าแกไม่ใช่คนแบบนี้อีกนะ ตอนที่ลูกสาวทั้งสองคนของแกไม่รู้ว่าเป็นตายร้ายดียังไง แกทำอะไรอยู่？พูดต่อหน้าภรรยาและลูกของแกสิ ทำไมแกต้องมาที่จินหลิง？”

ซูโสว่เต้าโพล่งพูดออกมา : “ฉันมาจินหลิง แน่นอนว่าต้องการตามหาที่อยู่ของพวกเธอสองคน”