ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2607

ห้องของซูรั่วหลี ห่างจากห้องของตู้ไห่ชิงและซูจือหยูไม่ใกล้ไม่ไกลมาก ล้วนแต่อยู่ในพื้นที่ของชั้นห้องเอ็กเซ็กคูทีฟเดียวกันหมด เพียงแต่ระหว่างกลางห่างกันกว่าสิบห้อง

เธอในตอนนี้ ไม่รู้เรื่องอะไรเลยว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นที่ห้องของซูจือหยู

ช่วงระยะนี้ เธอรีบที่จะฝึกศิลปะการต่อสู้อยู่ตลอด

ก่อนหน้านี้เย่เฉินยกระดับเส้นเริ่นของเธอจาก40%ขึ้นถึง 100%เลยอย่างเห็นได้ชัด ทำให้พละกำลังของเธอเกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่แล้ว เพราะงั้นเธอแทบจะอดใจรอไม่ไหวที่จะใช้ประโยชน์จากรากฐานที่ดีของเย่เฉินเพื่อพิชิตให้ตัวเอง ยกระดับพละกำลังของตัวเองอย่างรวดเร็ว

ในเวลานี้ซูรั่วหลี กำลังสวมชุดออกกำลังกายออกกำลังกายตอนเช้าในห้อง ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงกริ่ง รู้โดยทันทีว่าเป็นเย่เฉิน วิ่งไปที่หน้าประตูอย่างตื่นเต้นมาก

กำลังที่จะเปิดประตูห้อง ก็ได้ยินเสียงของเฉินจื๋อข่ายแผ่ซ่านเข้ามาจากทางด้านนอก : “คุณหนูซูตื่นแล้วยัง？”

ซูรั่วหลีที่มือกำลังจะแตะลูกบิดประตูก็หยุดลงทันที ถามอย่างค่อนข้างผิดหวังว่า ： “ผู้จัดการทั่วไปเฉินมีธุระอะไรเหรอ？”

เฉินจื๋อข่ายพูดอย่างเกรงใจว่า ： “คืออย่างนี้นะครับ คุณชายของพวกเรามาแล้ว กำลังเจอคนคุ้นเคยสองสามคนอยู่ที่อีกห้องหนึ่ง อยากจะเชิญคุณไปสักหน่อย ไม่ทราบว่าคุณสะดวกหรือไม่”

ซูรั่วหลีได้ยินว่าเย่เฉินเรียกหาตัวเอง ความรู้สึกผิดหวังเล็กน้อยเมื่อตะกี้นี้ทันใดนั้นก็ดีใจอย่างมากที่สุด มีความสุขอย่างมากราวกับสาวน้อยที่เพิ่งจะมีความรักยังไงอย่างนั้น ดังนั้นเธอก็ยิ่งพูดด้วยความรีบร้อนว่า ： “ผู้จัดการทั่วไปเฉินรอสักครู่ ฉันเปลี่ยนชุดแปปหนึ่งจะออกไปเดี๋ยวนี้！”

พูดจบ รีบกลับไปยังห้องนอน แม้ว่าทั้งตัวจะเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ แต่ว่าก็ไม่ได้สนใจที่จะไปอาบน้ำ รีบเช็ดตัวๆ เปลี่ยนเสื้อผ้าออกไปแล้ว

ก่อนที่กำลังจะออกจากบ้าน ยังเดินที่ไปกระจกโดยเฉพาะเพื่อส่องดูอย่างละเอียด เห็นตัวเองในกระจกแม้ว่าสีหน้าสดชื่น ปากแดงฟันขาว แต่ยังขาดความรู้สึกที่งดงามของการแต่งหน้าไปเล็กน้อย ในใจก็อดไม่ได้ที่จะหดหู่เล็กน้อย คิดอย่างเงียบๆ : “โธ่ ก่อนหน้านี้ก็ไม่ได้หัดแต่งหน้า แม้แต่ลิปสติกและที่เขียนคิ้วก็ไม่มีเลย ไม่เช่นนั้นยังพอได้แต่งหน้าสักหน่อย...”

ภายใต้ความจนใจ เธอก็ทำได้เพียงขจัดความคิดนี้ออกไป รีบออกจากห้อง

มาถึงหน้าห้องแล้ว เฉินจื๋อข่ายกำลังรออยู่ที่หน้าประตู

เห็นซูรั่วหลีออกมา เขาก็ทำท่าทางเชิญ พูดกล่าว ： “คุณหนูซู กรุณามากับผม”

ซูรั่วหลีพยักหน้าแล้ว เดินตามหลังเฉินจื๋อข่ายไปยังห้องที่เย่เฉินอยู่

ในเวลานี้ นอกจากเย่เฉินแล้ว ซูโสว่เต้า ซูจือหยูและตู้ไห่ชิง ต่างก็ไม่รู้ว่าแขกอีกท่านหนึ่งที่เย่เฉินพูดถึง คือใครกันแน่

เพราะงั้น ในใจของทั้งสามคนอยากรู้อย่างมาก

อย่างรวดเร็ว เสียงกริ่งที่นอกประตูดังขึ้น เฉินจื๋อข่ายพูดกล่าวที่ข้างนอกประตู ： “คุณชาย แขกที่เชิญมาแล้วครับ”