ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2629

สำหรับเรื่องนี้ ผู้นำตระกูลเหอ พ่อของเหออิงซิ่ว เหอหงเซิ่งมีสีหน้าลำบากใจ เขาเอ่ยขึ้น “อิงซิ่ว ช่วงที่ลูกไปชายฝั่งทะเลทางตะวันออกเฉียงใต้พี่ชายของลูกเคยมาคุยกับพ่อ

เหออิงซิ่วถามขึ้นทันควัน “พ่อ พี่ใหญ่พูดอะไรกับพ่อบ้างคะ”

เหอหงเซิ่งถอนหายใจ ก่อนจะบอก “เพื่อตามหารั่วหลี ช่วงนี้ตระกูลเหอของเราส่งกำลังคนออกไปกว่าครึ่ง ค่าใช้จ่ายต่างๆหมดไปเป็นร้อยสองร้อยล้าน จนบัดนี้ยังไม่มีข่าวคราว ทำให้เด็กพวกนั้นเสียเวลาฝึกฝนไม่พอ ตอนนี้ตระกูลเหอของเราบาดหมางกับตระกูลซู เสียที่มาของรายได้ไปแล้ว ขืนตามหาต่อไป รอยรั่วทางการเงินจะยิ่งใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ

พูดมาถึงนี่ เหอหงเซิ่งพูดอย่างอ่อนใจ “ลำพังแค่สมุนไพรที่เตรียมไว้สำหรับเวลาเด็กๆฝึกฝน หนึ่งเดือนก็ต้องหมดไปสามล้านถึงห้าล้าน บวกกับคนมากมายขนาดนี้ต้องกินต้องใช้ ต้นทุนมีแต่จะเพิ่มไม่มีลด ถึงพ่อก็อยากจะหารั่วหลีให้เจอมาก แต่ถ้าตามหาต่อไปพ่อในฐานะผู้นำตระกูลคงจะไม่มีหน้าไปพบคนอื่น”

เหออิงซิ่วก้มหน้าลงเล็กน้อย

ในใจของเธอรู้ดีว่าไม่มีทางที่ตระกูลเหอจะทุ่มทุนเพื่อตามหาหลานสาวอย่างซูรั่วหลีไปตลอด

ถึงยังไงตระกูลเหอเองก็ไม่ใช่ตระกูลที่มั่งคั่งขนาดนั้น และรายจ่ายรายวันเยอะมาก ช่วงก่อนที่ทุ่มเงินก้อนมหึมาในการตามหาซูรั่วหลีก็ทำเอาเธอรู้สึกผิดมากแล้ว แม้เธอจะเป็นห่วงลูกสาว อยากจะรีบตามหาลูกสาวให้เจอ แต่ก็ไม่อาจลากตระกูลเหอเข้ามาในบ่อโคลนนี้ได้

เธอจึงพูดกับเหอหงเซิ่ง “พ่อคะ ที่พ่อพูดมาหนูเข้าใจหมด เอาอย่างนี้ หนูจะลองไปหาด้วยตัวเองดูนะคะ”

เหอหงเซิ่งถอนหายใจ “ลูกไปหาเองอย่างมากก็ทำเพื่อความสบายใจเท่านั้น ลูกก็รู้ว่าการตามหาใครสักคนก็เหมือนงมเข็มในมหาสมุทร ก่อนหน้านี้พวกเราจ้างคนตั้งมากมาย เรือตั้งหลายลำ ต้นทุนแต่ละวันเป็นล้านถึงสิบล้าน แต่ก็ยังไม่เจอเบาะแสใดๆ ลูกไปคนเดียวจะไปมีประโยชน์อะไร”

เหออิงซิ่วเงียบไป