พอรู้ว่าเป็นสายเข้าจากตระกูลเย่ ไม่ใช่แค่เหออิงซิ่วที่ไม่อยากจะเชื่อ เหอหงเซิ่งอีกด้านก็มีสีหน้าตะลึงงัน
ในขณะที่เหออิงซิ่วกำลังอึ้งอยู่ เฉินจื๋อข่ายก็ถามขึ้น “คุณเหอ ไม่ทราบว่าตอนนี้สะดวกคุยมั้ยครับ?”
เหออิงซิ่วได้สติกลับมา รีบตอบ “สะดวกค่ะ เชิญพูดมาได้เลย”
เฉินจื๋อข่ายกล่าวยิ้มๆ “คืออย่างนี้ครับ คุณชายของเราอยากจะเชิญคุณเหอมาพบหน้าพูดคุยกัน ไม่ทราบว่าคุณเหอพอจะมีเวลามั้ยครับ?”
“พบหน้าพูดคุย?” เหออิงซิ่วถามอย่างไม่เข้าใจ “ไม่ทราบว่าคุณชายของคุณต้องการคุยอะไรกับฉันหรอคะ”
เฉินจื๋อข่ายเอ่ย “แน่นอนว่าเป็นเรื่องร่วมงานกันครับ คุณชายของเราหวังว่าจะได้หารือกันให้มากขึ้นว่าตระกูลเย่และตระกูลเหอมีโอกาสร่วมงานกันในเชิงลึกกว่านี้มั้ยครับ”
เหออิงซิ่วลังเลนิดหน่อย เธอกำลังจะไปตามหาเบาะแสของลูกสาวตัวเองที่คาบสมุทรซานตง เวลานี้ไม่มีกะจิตกะใจจะไปหารือเรื่องร่วมงานกับคุณชายตระกูลเย่หรอก
แต่พอนึกถึงสถานการณ์พิเศษของตระกูลเหอในขณะนี้ที่ต้องการนายทุนที่แข็งแกร่งยิ่งใหญ่ให้พึ่งพา เธอจึงรีบตอบกลับไป “คุณเฉิน คุณชายบ้านคุณต้องการคุยเวลาไหน แล้วพบที่ไหนคะ ถ้าเวลาของฉันไม่สะดวก ส่งคนอื่นในตระกูลเหอไปพบเขาได้มั้ยครับ?”
เฉินจื๋อข่ายเอ่ย “ตอนนี้คุณชายของเราอยู่ที่จินหลิง เวลาที่พบกันยิ่งเร็วยิ่งดีครับ แต่ถ้าเป็นคนอื่นก็ช่างเถอะ คุณชายของเราเจาะจงมาว่าต้องการพบกับคุณเหอเพื่อหารือครับ”
เหออิงซิ่วได้ยินดังนั้นแล้วเผยสีหน้าลำบากใจ
เธอต้องไปคาบสมุทรซานตง แต่จินหลิงอยู่อีกทางหนึ่ง ถ้าตัวเองรับปากว่าจะไปจินหลิง ต้องเสียเวลาในการตามหาลูกสาวไปอย่างแน่นอน
เธอไม่เข้าใจว่าทำไมคุณชายเย่ถึงต้องการพบตัวเองอย่างเร่งด่วนขนาดนี้
ต่อให้อยากร่วมมือกับตระกูลของตัวเองจริงๆ ก็ไม่จำเป็นต้องรีบร้อนขนาดนี้ก็ได้
เพราะตามแผนที่เฉินจื๋อข่ายวางไว้ แค่ตระกูลเย่มารับตัวเองไปจินหลิงก็ต้องเสียค่าใช้จ่ายหลายล้าน
ประการแรกคือเฮลิคอปเตอร์ไปกลับต้องบินถึงเจ็ดแปดร้อยกิโลเมตร จากนั้นเครื่องบินส่วนตัวไปกลับต้องบินอีกกว่าห้าพันกิโลเมตร นี่ออกจะเล่นใหญ่ไปหน่อยนะ
แต่สำหรับเหออิงซิ่ว ตารางเวลานี้เหมาะสมที่สุดแล้ว เพราะเธอวางแผนไว้ว่าจะไปคาบสมุทรซานตง ต่อให้ออกเดินทางวันนี้กว่าจะขับรถหลายร้อยกิโลเมตรไปถึงสนามบินก็คงเป็นตอนกลางคืนแล้ว และสนามบินนั้นไม่ใหญ่ แต่ละวันมีเที่ยวบินไม่เกินสิบ กลางคืนคงไปไม่ได้แน่นอน มีแต่ต้องซื้อเที่ยวบินของพรุ่งนี้เช้า บินไปที่เย่นจิงก่อน หลังจากถึงเย่นจิงในตอนเที่ยงค่อยต่อเครื่องไปที่คาบสมุทรซานตง

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...
รอตอนต่อไปอยู๋นะครับกำลังสนุกเลย...
รออัพเดตตอนใหม่อยู่นะครับ กำลังสนุกเลย...