ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2635

เย่เฉินไม่รู้ว่าชุดชั้นในที่ตัวเองซื้อนั้นมีปัญหาอะไร เพราะเขามองจากแค่ด้านตรงปราดเดียว คิดไปว่ารีบซื้อรีบจบจึงชี้ตัวนั้นโดยไม่คิดอะไร

แต่ ถ้าเขาเดินอ้อมไปข้างหลังก็จะพบว่าชุดชั้นในส่วนล่างร้อยด้วยเชือกเส้นเล็กสองเส้นเท่านั้น

หลังจากซื้อเสื้อเสร็จ เย่เฉินกลับมาที่แผนกห้องรับรองของโรงแรม กำลังจะเที่ยงตรงแล้วเฮ่อจือชิวยังอยู่ในห้องไม่มีสุ้มเสียงอะไร จึงมากดกริ่งที่หน้าประตูห้องเธอโดยตรง

กริ่งดังอยู่หลายนาที เฮ่อจือชิวถึงค่อยๆตื่น

หลังจากตื่นแล้วเธอบิดขี้เกียจสวยๆไปหนึ่งที สบายไปทั้งตัวชนิดที่อธิบายเป็นคำพูดไม่ได้

หลังจากนั้น เธอจึงคลุมตัวด้วยชุดอาบน้ำและมาถึงหน้าประตูด้วยตาปรือๆ มองผ่านตาแมวไปก็พบว่าคนที่ยืนอยู่หน้าประตูคือเย่เฉินก็รีบเปิดประตู พูดด้วยท่าทีนอบน้อม “คุณเย่….”

เย่เฉินยิ้มน้อยๆและถามเธอ “พักผ่อนเป็นไงบ้าง?”

เฮ่อจือชิวรีบบอก “สบายมากค่ะ รู้สึกว่าที่หลับไปเมื่อกี้เป็นการนอนหลับที่สบายและผ่อนคลายที่สุดในชีวิตของฉันเลยค่ะ…..”

“ถ้าอย่างนั้นก็ดี!” เย่เฉินพยักหน้า และกล่าวยิ้มๆ “ใกล้จะเที่ยงแล้ว เธอจะเก็บข้าวเก็บของแต่งตัวหน่อยมั้ย เดี๋ยวเราไปพบพ่อเธอที่มหาวิทยาลัยการเงินและเศรษฐศาสตร์จินหลิงกัน”

เฮ่อจือชิวได้ยินแบบนั้นก็ตกลงอย่างรีบร้อน “ได้ค่ะๆ ฉันจะไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเดี๋ยวนี้ค่ะ”

พูดจบเธอก็นึกขึ้นมาได้ว่าตัวเองไม่มีเสื้อผ้าให้เปลี่ยน ชุดที่ใส่กลับมานั้นทั้งขาดทั้งสกปรก และเปื้อนเลือดของใครมาก็ไม่รู้ ถ้าใส่เสื้อผ้าชุดนั้นไปหาพ่อเกรงว่าพ่อจะปวดใจ แต่เธอก็ไม่กล้าขอให้เย่เฉินช่วยเตรียมให้ตัวเอง

ในขณะที่เธอลังเลไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี เย่เฉินพลันนึกอะไรขึ้นได้ เขายกมือยื่นสองสามถุงในมือให้เธอพร้อมบอก “เมื่อกี้ฉันซื้อชุดใหม่ให้เธอหนึ่งชุด ไม่รู้ว่าใส่พอดีมั้ย ถ้าไม่พอดีตัวเธอใส่ไปก่อนนะ เราไปหาพ่อเธอก่อน เดี๋ยวฉันค่อยพาเธอไปซื้อที่พอดีตัว”