ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2639

เที่ยงครึ่ง รถของเย่เฉินค่อยๆขับเข้ามาในมหาวิทยาลัยการเงินและเศรษฐศาสตร์จินหลิง ตอนนี้ถึงเวลาพักเที่ยงของมหาวิทยาลัยแล้ว บนทางเดินในมหาวิทยาลัยมีนักเรียนที่เกาะกลุ่มเดินกันมากมาย ส่วนใหญ่เดินไปทางโรงอาหารและหอพัก และบางคนที่ดูแล้วเตรียมออกไปกินข้าวนอกรั้วมหาวิทยาลัย

เฮ่อจือชิวถามเย่เฉิน “คุณเย่ พ่อของฉันไปกินข้าวอยู่หรือเปล่าคะ เราควรติดต่อเขาก่อนมั้ย?”

เย่เฉินพยักหน้า และเอ่ยยิ้มๆ “เดี๋ยวฉันจะส่งข้อความเสียงไปหาเขา เธออย่าเพิ่งส่งเสียงนะ”

เฮ่อจือชิวรู้ว่าเย่เฉินแค่อยากเซอร์ไพรส์พ่อจึงรับปาก “ได้ค่ะ…..”

เย่เฉินจอดรถใต้ตึกสำนักงานและโทรหาเฮ่อหยว่นเจียงด้วยวีแชท

เพิ่งจะกดคำขอสนทนาด้วยเสียงไป อีกฝ่ายก็กดรับทันที จากนั้นเสียงของเฮ่อหยว่นเจียงก็ดังเข้ามา “เย่เฉิน นายอยู่ที่นั่นเป็นยังไงบ้าง?! มีอะไรคืบหน้ามั้ย?”

เย่เฉินจึงเอ่ยขึ้น “คุณอาเฮ่ออย่าเพิ่งใจร้อนนะครับ สถานการณ์ของผมตอนนี้ค่อนข้างซับซ้อน ไม่สามารถอธิบายให้เข้าใจได้ในประโยคสองประโยค”

เฮ่อหยว่นเจียงรีบถาม “แล้วนายได้เจอจือชิวหรือยัง”

เย่เฉินตอบ “ตอนนี้ยังครับ ทหารเฝ้าระวังของฝ่ายค้านป้องกันไว้แน่นหนามาก ผมกำลังหาทางอยู่ครับ”

พูดไป เย่เฉินก็ถามเขา “คุณอาเฮ่อทานข้าวเที่ยงหรือยังครับ”

เฮ่อหยว่นเจียงถอนใจ “ฉันมีอารมณ์กินข้าวที่ไหนเล่า ตั้งแต่เมื่อคืนจนถึงตอนนี้ฉันกระวนกระวายอยู่ตลอด ทีแรกฉันโทรหานายตั้งหลายสาย แต่ขึ้นว่าไม่อยู่ในพื้นที่ให้บริการ ฝั่งนายไม่มีสัญญาณใช่มั้ย?”

เย่เฉินอธิบาย “สัญญาโทรศัพท์ไม่มีอยู่แล้วครับ จึงไม่สามารถรับสายโทรเข้าปกติได้ แต่ผมติดตั้งเครื่องมือเชื่อมต่ออินเทอร์เน็ตผ่านดาวเทียมไว้ จึงอยากสามารถต่อเน็ตได้ผ่านดาวเทียม แค่ค่าเน็ตแพงไปหน่อยครับ”