ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2641

เมื่อเฮ่อหย่วนเจียงได้ยินคำพูดของเฮ่อจือชิว เขาก็รู้สึกตกตะลึงทันที

เมื่อเขาเห็นหน้าของเฮ่อจือชิว เขาก็ตกตะลึงมากๆและพูดออกมาทันที:"จือชิว?! เป็นคุณจริงๆใช่ไหม?!"

ถึงแม้เฮ่อจือชิวจะยืนอยู่ต่อหน้าตัวเอง แต่ความรู้สึกส่วนลึกของเฮ่อหย่วนเจียง ไม่อยากจะเชื่อว่าผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขา จะเป็นลูกสาวของเขาจริงๆ

เพราะความรู้สึกในใจส่วนลึกของเขายังคงคิดว่า ตอนนี้ลูกสาวของตัวเองยังอยู่ที่ประเทศซีเรีย

ไม่มีทางจะเป็นไปได้ที่จู่ๆเธอจะปรากฏต่อตัวตัวเอง

โดยเฉพาะตัวเองพึ่งโทรศัพท์หาเย่เฉิน แม้แต่เย่เฉินในตอนนี้ก็ยังไม่เจอเธอเลย

และอเมริกาก็ไม่ได้ส่งคนไปช่วย ดังนั้นกองกำลังฝ่ายค้านของประเทศซีเรียที่จับตัวลูกสาวตัวเอง จึงเป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะยอมปล่อยตัวเธอกลับมา

ถึงแม้ทุกอย่างจะไม่เป็นอย่างที่เขาคิด แม้ว่ากองกำลังฝ่ายค้านของประเทศซีเรียจะเกิดความเมตตาขึ้นจริงๆ มันก็เป็นไปไม่ได้ที่เธอจะกลับมาเมืองจินหลิงได้เร็วขนาดนี้

ดังนั้น ในเวลานี้ เขารู้สึกว่าห้วงเวลาเกิดความสับสน ทำให้เขารู้สึกงุนงงมากๆ และไม่รู้ว่าจะต้องทำตัวยังไง

เฮ่อจือชิวมองเห็นพ่อ เดิมทีเธอดีใจมากๆและตื่นเต้นมากๆ แต่ไม่รู้เป็นเพราะอะไร เมื่อเห็นว่าพ่อจำตัวเองไม่ได้ เธอก็รู้สึกไม่พอใจทันที

ดังนั้น เธอมองหน้าเฮ่อหย่วนเจียงด้วยความโกรธ และพูดด้วยน้ำเสียงโกรธเคือง:"ฉันยังมีชีวิตอยู่และยืนอยู่ตรงนี้ คุณยังไม่เชื่ออีกเหรอ?"

เฮ่อหย่วนเจียงรีบพูดทันที:"เชื่อ ฉันเชื่อ……แต่……แต่เธอกลับมาที่เมืองจินหลิงได้ยังไง?! มัน……มันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้!"

เฮ่อจือชิวอดไม่ได้ที่จะส่ายหัว หันหลังไปมองเย่เฉินที่ยืนอยู่ข้างๆกำแพง และพูดกับพ่อว่า:"ฉันมาที่เมืองจินหลิงได้ยังไง คุณก็ถามเขาได้เลย"