ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 266
บทที่ 266
อย่าว่าแต่ให้เศษเงินกับตัวเองเลย ก็แม้แต่สัญญาที่ว่าจะลงทุนที่ยังไม่ได้เซ็นเป็นลายลักษณ์อักษร
ตอนนี้ดูเหมือน มีเพียงแค่ให้เซียวอี้เชียนรีบฟื้นฟูสมรรถภาพของผู้ชายขึ้นมา ตัวเองอาจจะได้รับประโยชน์จากเขาต่อไป
มิฉะนั้น เซียวอี้เชียนจะต้องทิ้งตัวเองแน่นอน ตลอดจนทิ้งตระกูลเซียวทั้งตระกูล
จนถึงตอนนี้ ลงทุน 10 ล้านหยวนของเซียวอี้เชียนนั้น เป็นเพียงการรักษาบริษัทเซียวซื่อให้คงอยู่ต่อไปเท่านั้น ยังไม่สามารถทำให้บริษัทเซียวซือกลับมารุ่งเรืองได้
เซียวฉางเฉียนอยู่ข้างๆยิ้มแล้วพูดว่า： กินครั้งละหนึ่งเม็ดก็พอ มีฤทธิ์แรงมาก”
“อืม”เซียวฉางเฉียนพยักหน้า ต่อมา แกะออกมาจากแผงยาสามเม็ด กินลงไปครั้งเดียว
เขาหวังว่ายาฝรั่งนำเข้านี้จะได้ผล ดังนั้นจึงได้พูดกับเซียวเวยเวยว่า： “เวยเวย คุณขึ้นไปข้างบนกับผม”
เซียวเวยเวยรีบพยักหน้า มาคว้าข้อมือของเซียวอี้เชียน พูดประจบสอพลอว่า： “ที่รัก พวกเรากลับไปที่ห้องแล้วค่อยลองกัน”
เซียวอี้เชียนตอบกลับอืม ลากเสี่ยวเวยเวยเข้าไปในห้อง จากนั้นให้เธอถอดออกทั้งตัว มาช่วยให้ตัวเองมีความมั่นใจ
แต่น่าเสียดายก็คือ เซียวเวยเวยทำมาตั้งนาน แต่ว่ายาเหล่านี้กลับไม่มีผลอะไร！
เซียวอี้เชียนได้กินลงไปอีกสามเม็ด แต่ยังคงไม่มีอารมณ์
ช่วงเวลานี้ทำให้เขารู้สึกแย่มาก
ตาเห็นเซียวเวยเวยเย้ายวนอยู่บนตัว ในใจเขาเกิดโมโห ถีบเธอตกเตียง ตะโกนว่า： “ที่นี่ไม่ต้องการแกอีก ไสหัวออกไป！”
สายโทรศัพท์ที่เข้านั้น คือแม่ของตัวเอง
เซียวอี้เชียนรีบรับโทรศัพท์ ถามด้วยความเคารพว่า： “แม่ ดึกขนาดนี้แม่ยังไม่นอนเหรอ?”
เซียวปี่หัวด่าด้วยความโมโหอยู่ในสาย： “แกมันไอ้บัดซบ！แกจะฆ่าฉันให้ตายงั้นเหรอ?หรือว่าแกคิดจะให้ปีนี้ที่ฉันอายุแปดสิบสี่ปีเคราะห์ครั้งนี้ผ่านไปไม่ได้?”
เซียวอี้เชียนรีบถามกลับว่า： “แม่ นี่แม่กำลังพูดอะไร ผมจะฆ่าแม่ได้ยังไง?”
“ถุย！”เซียวปี้หัวตะโกนด่าว่า： “ฉันถามแก แกทำไมถึงได้ไปล่วงเกินซือเทียนฉี? ตอนนี้จะตัดขาดมิตรภาพกับพวกเรา แกรู้ไหมสำหรับครอบครัวของเราแล้ว สูญเสียมากแค่ไหน?！”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...