ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 267

บทที่ 267

เซียวอี้เชียนถูกคำพูดของแม่ ทำให้ตัวสั่นด้วยความตกใจ

ซือเทียนฉีเพราะว่าตัวเองล่วงเกินไอ้ยาจกเย่เฉินคนนั้น ไม่เพียงแต่ไม่ช่วยตัวเอง ยังจะตัดขาดกับตระกูลของตัวเองทั้งตระกูลอีก?

ไอ้แก่ถูกเย่เฉินวางยาปิดหูปิดตาแล้วสินะ?！

ในใจของเขาเต็มไปด้วยความแค้น กลับทำได้เพียงพูดกับเซียวปี้หัวว่า： “แม่ ไอ้คนแซ่ซือนั้นไม่ได้เป็นคนดีอะไร！”

เซียวปี้หัวกัดฟันด่าว่า: “ฉันไม่สนว่าแกจะใช้วิธีอะไร วันเกิดครบรอบแปดสิบสี่ปีของฉันวันนั้น จะต้องให้ซือเทียนฉีมาที่เย้นจิงตรวจร่างกายให้กับฉัน รักษาโรคให้กับฉัน ไม่งั้นละก็ ฉันไม่เอาแกไว้แน่！”

หลายคนที่ยิ่งแก่ยิ่งเห็นแก่ตัว

ยิ่งแก่เท่าไหร่ ยิ่งกลัวตาย ก็ยิ่งคาดหวังว่าจะสามารถมีชีวิตอยู่ได้นานขึ้น ดังนั้น เซียวปี้หัวไม่อยากรู้ว่าระหว่างเซียวอี้เชียนและซือเทียนฉีจะขัดแย้งอะไรกัน เธอต้องการเพียงแค่ให้ซือเทียนฉีเป็นหมอรักษาร่างกายให้เธอแข็งแรงได้ต่อไป

มีเขาเป็นหมอรักษา ตัวเองจะมีชีวิตถึงเก้าสิบปีได้อย่างไม่มีปัญหาแน่นอน แต่ถ้าไม่มีเขาแล้ว อาจจะแม้แต่ช่วงอายุคราวเคราะห์ครั้งนี้ก็ผ่านไปไม่ได้

เซียวอี้เชียนก็อึดอัดมาก อยากจะอธิบาย อยากจะบอกความทุกข์ แต่เซียวปี้หัวไม่ได้ไม่ให้โอกาสเขาโดยสิ้นเชิง หลังจากที่ออกคำสั่งอย่างเด็ดขาดแล้ว ก็ได้วางสายไปทันที

เซียวอี้เชียนโกรธจนทุบห้องเป็นโพรง ในที่สุดก็กัดฟันและหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อโทรหาซือเทียนฉี พยายามใช้วิธียอมรับผิดและขอโทษ ขอร้องให้เขารักษาให้กับแม่ต่อไป

แต่ว่ามือถือของซือเทียนฉีปิดเครื่องไว้ตลอด

นี่ถึงทำให้เซียวอี้เชียนยิ่งโกรธขึ้นไปอีก

แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เขาไม่กล้าขัดคำสั่งของแม่เขา ได้เพียงแต่สวมใส่เสื้อผ้าอย่างน่าเวทนา ลงจากห้องไปขับรถไปที่จี้ซื่อถังของซือเทียนฉีด้วยตัวเอง

เมื่อรถไปถึงหน้าประตูจี้ซื่อถัง จี้ซื่อถังได้ปิดไปแล้ว