ตอนนี้ซูเฉิงเฟิงกำลังเครียดอยู่
ลูกชายคนโตของเขาซูโสว่เต้า หายไปตั้งแต่เช้าจนถึงตอนนี้ เกิน12ชั่วโมงแล้ว
ใน12ชั่วโมงนี้ เขาไม่เจอเบาะแสที่มีค่าสักนิดเลย
คนอย่างซูโสว่เต้า เหมือนกับน้องชายของเขาซูโสว่เต๋อเลย ดูเหมือนว่าหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย
แม้ว่าตระกูลเย่นั้นน่าสงสัยมาก แต่ซูโสว่เต้าเองทำเรื่องที่ฉลาดให้กลายเป็นโง่ก็ได้ ให้เหตุผลใส่ร้ายที่ยอดเยี่ยมแก่ตระกูลเย่ เพื่อที่เขาจะได้ไม่กล้ากดดันตระกูลเย่ต่อไป
ในขณะนี้ ซูจือเฟยโทรมา
เขารับสายอย่างหงุดหงิดเล็กน้อย และถามว่า:"จือเฟย เจอเบาะแสพ่อของนายแล้วเหรอ?"
ซูจือเฟยประหลาดใจและถามโดยไม่รู้ตัว:"คุณปู่ คุณกำลังพูดเรื่องอะไรอยู่? หาเบาะแสพ่อของผม? เกิดอะไรขึ้นกับพ่อของผมเหรอ? !"
ซูเฉิงเฟิงเพิ่งตระหนักได้ว่า ตั้งแต่ซูโสว่เต้าเกิดอุบัติเหตุ เขาไม่ได้ให้ใครแจ้งจากซูจือเฟยเลยตลอดทั้งวัน
ดังนั้น แม้ว่าซูจือเฟยจะอยู่ที่จินหลิง แต่เขาไม่รู้ว่าพ่อของเขาหายตัวไปเลย
ดังนั้น เขาจึงถอนหายใจแล้วพูดว่า:"จือเฟย มีข่าวร้ายเรื่องหนึ่ง ก็คือพ่อนายหายไป......"
"อะไรนะ? !"ซูจือเฟยตกตะลึง และโพล่งถามออกมา:"คุณปู่…...คุณหมายความว่าอย่างไร? พ่อของฉันสบายดี ทำไมจู่ๆ เขาถึงหายตัวไปล่ะ?"
"ปู่ก็ไม่รู้"ซูเฉิงเฟิงพูดตามความจริง:"เดิมทีพ่อของนายได้ซ่อนตัวตนของเขา และอาศัยอยู่อย่างเงียบ ๆ ในป๋ายจินฮ่านกงในจินหลิง เตรียมจะหาโอกาสที่จะไปพบกับนางาฮิโกะ อิโตะจากตระกูลอิโตะ แต่จู่ๆเช้านี้ไม่มีข่าวคราวอะไรเลย ลูกน้องของเขาก็หายไปกันหมด"
"หา? !"ซูจือเฟยรู้สึกหน้ามืด ตามมาด้วยอาการวิงเวียนศีรษะ และเกือบจะอาเจียนออกมา
"เป็นไปได้ไง……" ซูจือเฟยพึมพำกับตัวเองอย่างอึ้ง
ซูจือเฟยรีบพูดว่า:"เมื่อกี้คุณตาเพิ่งโทรหาผม เขาบอกว่าแม่และน้องสาวของผมกลับมาแล้ว!"
"อะไรนะ!"ซูเฉิงเฟิงตัวระเบิดทันที และโพล่งออกมา:"แม่และน้องสาวของนายกลับมาแล้ว? กลับมาแล้วคืออะไร? กลับไหน? !"
ซูจือเฟยรีบพูดว่า:"คุณตาก็ไม่ได้พูดอะไรเป็นพิเศษ แต่ว่าเขาอยู่ที่จินหลิง และเพิ่งโทรให้ผมรีบกลับไป ผมเดาว่าแม่ของผมกับจือหยูน่าจะกลับไปที่บ้านเก่าตระกูลตู้ที่จินหลิง"
ในใจซูเฉิงเฟิงเกิดเคลื่นที่โหมซัดสาด และโพล่งออกมาว่า:"มันเป็นไปได้ไง? แม่งเป็นไปได้ยังไงกัน......"
พูดไป เขาก็รีบถามว่า:"จือเฟย ตอนนี้นายอยู่ที่ไหน? !"
ซูจือเฟยรีบพูด:"ผมอยู่ที่ใจกลางสนามโอลิมปิกแห่งจินหลิง และกำลังจะกลับไปดูที่บ้านเก่า!"
ซูเฉิงเฟิงโพล่งออกมา:"รีบไป! ไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น!"

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...
รอตอนต่อไปอยู๋นะครับกำลังสนุกเลย...
รออัพเดตตอนใหม่อยู่นะครับ กำลังสนุกเลย...