ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 269
#####บทที่ 269
บทที่ 269
เกาเจี้ยนจูนสองพ่อลูกไม่รู้เลยว่า ซือเทียนฉีมียาวิเศษเพียงครึ่งเม็ด
แต่เซียวอี้เชียนกลับรู้ดี
เพราะว่าช่วงบ่ายเขาเกือบจะได้ยาวิเศษครึ่งเม็ดมาจากซือเทียนฉี
เขาเองไม่กล้าลงมือกับซือเทียนฉี แต่ว่าถ้าหากสองคนนี้กล้าลงมือกับซือเทียนฉีแล้วละก็ ตัวเองทำได้เพียงเป็นแนวร่วมเล็กๆน้อยๆ ก็สามารถได้รับผลประโยชน์ได้
อย่างเช่น ตัวเองสามารถทำยาวิเศษครึ่งเม็ดที่ตัวเองเคยเห็น เพื่อเลียนแบบยา ถึงเวลานั้นพกติดตัวไป หลังจากที่พวกเขาจับตัวซือเทียนฉีแล้ว ตัวเองก็หายาวิเศษครึ่งเม็ดนั้นจากซือเทียนฉี ค่อยเอายาปลอมที่ตัวเองทำขึ้นมาให้กับพวกเขาสองพ่อลูก ถึงเวลานั้นไม่เพียงแต่ช่วยรักษาโรคให้กับตัวเอง ตลอดจนยังสามารถผลักเรื่องการตายของซือเทียนฉี ทั้งหมดให้กับสองพ่อลูกนี้
เกาเจี้ยนจูนไม่ได้คิดอะไรมากมายขนาดนั้น
เขาเพียงแค่คิดว่า ในเมื่อทุกคนต่างก็มีศัตรูคนเดียวกัน งั้นทุกคนก็สามารถเป็นเพื่อนกันได้
คนเยอะพลังเยอะ อีกทั้งความเสี่ยงก็สามารถเฉลี่ยกันได้ ทำไมไม่ยินดีที่จะทำล่ะ?
สำหรับยาวิเศษ เขาไม่รู้ว่าซือเทียนฉีมีเท่าไหร่
แต่ว่า สำหรับเขาแล้ว ซือเทียนฉีมียาก็ยังต้องตาย ไม่มียาก็ต้องตาย เพราะทั้งเขาและลูกชายไม่สามารถปล่อยผ่านไปได้
ดังนั้น เขาก็ได้แลกเบอร์กับเซียวอี้เชียน ทั้งสองตกลงที่จะหาเวลาคุยโทรศัพท์กันในวันพรุ่งนี้ จากนั้นเขาและลูกชายถือกระป๋องน้ำมันเบนซิน ออกไปจากจี้ซื่อถังของซือเทียนฉี
เซียวอี้เชียนในใจมีความสุขกับแผนการของตัวเอง รีบขับรถกลับไปที่คฤหาสน์ตระกูลเซียว คิดว่ากลับไปจะนวดแป้ง ใส่สีดำเล็กน้อย ปั้นให้เหมือนยาวิเศษหลายๆลูก
สองพ่อลูกแซ่เการะหว่างทางกลับ เกาจวิ้นเว่ยถามเกาเจี้ยนจูนพ่อของตัวเองว่า： “พ่อ งั้นพรุ่งนี้พวกเราทำตามแผนเดิมก่อน ล่อเย่เฉินออกมาฆ่าทิ้ง จากนั้นค่อยนัดกับคนๆนี้ ออกมาฆ่าซือเทียนฉีด้วยกัน?”
เกาเจี้ยนจูนพยักหน้า พูดว่า： “ไปฆ่าเย่เฉินก่อน รอให้เย่เฉินตายแล้ว พวกเราค่อยชิงเอายาวิเศษของซือเทียนฉีมา รักษาขาของลูกให้หาย！”
เธอหยิบมือถือออกมาดู พบว่าเกาจวิ้นเว่ยโทรมา ก็ได้รับสาย ถามว่า： “จวิ้นเว่ย ทำไมถึงได้โทรหาน้าล่ะ?”
หลังจากที่ให้เซียวชูหรันแต่กับเย่เฉินแล้ว หม่าหลันทุกวันคิดอยู่เรื่องเดียวคือ：ทำยังไงให้ลูกสาวหย่ากับเย่เฉิน จากนั้นแต่เข้าตระกูลเศรษฐี
ตอนแรก เธอหวังว่าลูกสาวจะแต่งงานกับทายาทเศรษฐีจางเหวินเห้า สุดท้ายตระกูลจางก็ได้ล้มละลายอย่างน่าประหลาดใจ ยิ่งน่าแปลกก็คือ จางเหวินเห้าทั้งครอบครัวหายไปชั่วข้ามคืน ไม่ได้โผล่มาในจินหลิงอีก;
ต่อมา เธอหวังว่าจะให้ลูกสาวแต่งงานกับหวังเหวินข่ายแห่งตระกูลหวัง สุดท้ายหวังเหวินข่ายตอนที่ช่วยตัวเองทวงนี้ ถูกลูกน้องของหงห้าตบหนึ่งหมื่นครั้ง จากนั้นก็ไม่กล้าออกมาอีก；
หลายวันก่อนหน้า เธอหวังจะให้ลูกสาวแต่งกับเกาจวิ้นเว่ย สุดท้าย เกาจวิ้นเว่ยถูกหงห้าโยนลงไปทางหน้าต่างต่อหน้าเตียงผู้ป่วยของสามีตัวเอง หลังจากนั้น เกาจวิ้นเว่ยก็หายหน้าไปเลย
อาจพูดได้ว่า ช่วงนี้ ที่จริงแล้วเกาจวิ้นเว่ยยังเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดในสายตาเธอในตอนนี้
แม้ว่าครั้งที่แล้วเขาจะหาหมอเทวดาหลิวจอมหลอกลวงมา ไม่สามารถรักษาบาดแผลของสามีได้ แต่ว่าเขาก็เป็นผู้ที่ถูกหลอก ดังนั้นในใจของหม่าหลันจึงไม่โทษเขา
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...