ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 270

#####บทที่ 270

บทที่ 270

ในทางกลับกัน หลายครั้งที่หม่าหลันรู้สึกโทษตัวเองที่เกาจวิ้นเว่ยขาหัก ถึงยังไงตอนนั้นคนเขาก็อุตส่าห์มีน้ำใจ

ดังนั้นในเวลานี้ได้รับสายของเกาจวิ้นเว่ย เขาไม่เพียงแต่ดีใจ ยังรู้สึกผิดอยู่บ้าง

เกาจวิ้นเว่ยที่อยู่ในสายนั้น กล่าวอย่างเคร่งขรึม： “คุณน้าหม่า ครั้งที่แล้วคุณลุงเกิดอุบัติเหตุพักที่โรงพยาบาล แม้ว่าผมจะเป็นคนถูกหลอก เชิญหมอเทวดาปลอมมารักษาให้กับคุณลุง เรื่องนี้ต้องขอโทษจริงๆ ยังไม่มีโอกาสกล่าวคำขอโทษกับคุณเลย.....”

“ไอ้หยา！”หม่าหลันพูดด้วยความตกใจว่า： “จวิ้นเว่ย คุณพูดอะไร！เรื่องของวันนั้น น้าซาบซึ้งมาโดยตลอด และก็รู้สึกผิด คนที่ควรขอโทษคือน้าต่างหาก！”

เวลานี้ เกาจวิ้นเว่ยรีบพูดไปว่า： “ที่ไหนกันที่ไหนกัน คุณน้า นี่เป็นความผิดพลาดของผม ไม่ได้ตรวจสอบรายละเอียดของหมอหลิวคนนั้น”

พูดแล้ว เขาก็ได้พูดต่อไปว่า： “ดังนั้น ผมอยากจะขอเลี้ยงข้าวคุณสักมื้อ ให้ผมได้ขอโทษคุณต่อหน้า หวังว่าคุณจะรับปาก”

หม่าหลันจู่ๆในใจก็ปีติยินดี

พูดความจริงแล้ว เธอไม่รู้สึกด้วยซ้ำว่าเกาจวิ้นเว่ยมีส่วนผิดกับเรื่องนี้

ตรงกันข้าม จากที่เธอดู ที่จริงแล้วเกาจวิ้นเว่ยก็เป็นหนึ่งในผู้เสียหาย อีกทั้งยังเป็นเพราะไอ้สวะเย่เฉินคนนี้ หักขาของเขา เขาถึงเป็นผู้ที่ไม่รู้อีโหน่อีเหน่อะไรเลยคนนั้น

อีกทั้ง โทรศัพท์สายนี้ของเกาจวิ้นเว่ย ทำให้ในใจของหม่าหลันประทับใจเขามากยิ่งขึ้น

ดูสิเกาจวิ้นเว่ย อย่าว่าแต่ที่บ้านมีเงิน อย่าว่าแต่ใจกว้างเลย ยังเป็นคนรู้จักเกรงใจคนอีก เคารพตัวเองขนาดนี้！ นี่สิถึงจะเป็นลูกเขยตัวเลือกที่ดีที่สุด！

ถ้าหากว่าสามารถให้เขากับลูกสาวใกล้ชิดกันมากหน่อย กลับไปจะไปไล่เย่เฉินที่วันๆไม่ทำอะไรได้แต่หลอกคนทั้งวัน ลูกสาวก็สามารถแต่เข้าตระกูลเศรษฐีแล้ว?

ที่สำคัญไปกว่านั้น ตระกูลเกามีศูนย์นิทรรศการ โครงการปรับปรุงภายใน มีจำนวนเป็นอย่างมาก ถ้าหากว่าเขากับลูกสาวคบกัน โครงการเหล่านี้ไม่ได้ตกอยู่ในบริษัทของลูกสาวของฉันหรือ?

ถึงแม้ว่าเอาโครงการตกแต่งนี้มา อยู่ในมือ ส่งต่อให้กับคนอื่น อย่างน้อยก็ได้ส่วนต่างหลายสิบล้าน?