เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 271

บทที่ 271

หม่าหลันนั่งแช่อยู่ที่โรงไพ่นกกระจอกทั้งเช้าอย่างเหม่อลอย รอเวลาจวนใกล้จะถึง จึงรีบไปที่ร้านอาหารเทียนหัวตามที่นัดหมายไว้กับเกาจวิ้นเว่ย

ทั้งเช้า เธอคิดไปคิดมาซ้ำแล้วซ้ำเล่า ของขวัญราคาหนึ่งล้านที่เกาจวิ้นเว่ยพูดคืออะไรกันแน่？

เครื่องประดับ？เพชรพลอยของล้ำค่า？เช็ค？หรือว่าจะเป็นสิ่งของอย่างอื่น？

สำหรับหม่าหลันคนที่ชอบเอาเปรียบคนอื่นแล้วนั้น ของขวัญราคาหนึ่งล้านที่เกาจวิ้นเว่ยพูดนี้ ดึงดูดความสนใจได้อย่างมากเลยทีเดียว

ครั้งก่อน หม่าหลันเอาเงิน160000หยวนจากเช็คมูลค่า180000 หยวนของเซียวชูหรันไป เธอมีความสุขอย่างมากยิ้มฉีกจนถึงรูหูไปหลายวัน

ดังนั้น พอคิดว่าใกล้จะได้ของขวัญจำนวนหนึ่งล้านบาทจากเกาจวิ้นเว่ย ในใจของเธอก็ยิ่งจะตื่นเต้นจนแทบทนไม่ไหวแล้ว

เป็นเวลา 11.30 หม่าหลันบอกลาขาไพ่ เดินออกมาจากโรงไพ่นกกระจอกแล้ว พร้อมทั้งเรียกรถแท็กซี่ มุ่งหน้าไปยังร้านอาหารเทียนหัวเลย

เมื่อมาถึงสถานที่ที่ทั้งสองนัดหมายกัน เธอเอาตามที่ตกลงไว้ จึงไม่ได้รีบเข้าไป และยืนอยู่ที่หน้าประตูร้านอาหาร รอเกาจวิ้นเว่ยมาถึง

รถเบนซ์สีดำใหม่เอี่ยมคันหนึ่ง ก็ค่อยๆขับมาจอดตรงหน้าของเธออย่างรวดเร็ว

จากนั้น ประตูรถเปิดออก ผู้ชายวัยรุ่นสวมใส่ชุดสูทรองเท้าหนัง หน้าตาอัจฉริยะ ก้าวเท้าลงมาจากรถ

คนที่มาก็คือเกาจวิ้นเว่ย

เกาจวิ้นเว่ยดูแล้วหล่อเหลาจริงๆ มีการวางตัวที่ดีมาก แต่ที่น่าเสียดายก็คือ เขาเดินกะเผลก

ผู้หญิงจำนวนมากถูกดึงดูดความสนใจเพราะความหล่อเหลาและรถเบนซ์หรูของเกาจวิ้นเว่ย มองไปยังเขาด้วยสายตาที่เปล่งประกาย แต่เมื่อเห็นเขาเดินกะโผลกกะเผลก ก็ถอนหายใจลากยาวอย่างน่าเสียดาย และเบือนหน้าหนีไป

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน