ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2690

หลังจากซูจือหยุเกิดอุบัติเหตุของเธอ เธอคิดถึงและเป็นห่วงซูจือเฟยพี่ชายของเธอมากที่สุด

ครอบครัวเล็กๆ ของพวกเขา มีกัน 4 คนเอง แม่อยู่กับตัวเอง และพ่อก็มีรอยเปื้อนอยู่บ้าง และรอยเปื้อนพวกนี้ทำให้เธอรับไม่ได้เล็กน้อย ดังนั้นเธอจึงคิดถึงพี่ชายมากที่สุดโดยธรรมชาติ

ยิ่งกว่านั้น เธอเคยมีประสบการณ์ชีวิตและความตายกับพี่ชายของเธอตอนอยู่ญี่ปุ่น ดังนั้นความสัมพันธ์ระหว่างพี่ชายและน้องสาวจึงลึกซึ้งยิ่งขึ้น

แม้ว่าซูจือเฟยจะผิดหวังในใจ แต่เขาก็ยังแสร้งทำเป็นเป็นเป็นห่วง และตบหลังเธอเบา ๆ และพูดอย่างตื้นตันใจว่า:"จือหยู เธอและแม่สบายดีมันดีที่สุดแล้ว ช่วงนี้ พี่เป็นห่วงแทบแย่เลย……"

เมื่อคุณตาตู้เจิ้นหัวได้ยินเช่นนี้ ก็มองมาที่เขาอย่างเย็นชา ค่อนข้างไม่พอใจในใจ

เขามักจะรู้สึกว่า ช่วงนี้หลานชายของเขากลายเป็นคนเสแสร้ง

ตอนที่แม่กับน้องสาวเกิดเรื่อง แรกๆซูจือเฟยกังวลมาก เขาทะเลาะกับคุณปู่ และขับรถไปจินหลิงคนเดียวในชั่วข้ามคืน

แต่ว่า หลายวันมานี้ ตู้เจิ้นหัวรู้สึกว่าซูจือเฟยดูเหมือนจะไม่ค่อยสนใจเรื่องของแม่และน้องสาวของเขามากเท่าไหร่

แม้ว่าเขาจะอยู่ที่จินหลิงตลอด แต่เขาก็ไม่ค่อยมีส่วนร่วมในการค้นหาที่อยู่ของทั้งสองคน ยุ่งกับการแสดงคอนเสิร์ตทุกวัน รู้สึกว่าคอนเสิร์ตมีความสำคัญมากกว่าแม่และน้องสาวของเขาหน่อย

แต่ว่า ตู้เจิ้นหัวไม่พูดอะไรในเวลานี้แน่นอน และความไม่พอใจในใจของเขาก็ถูกเขากดลงไป

ในเวลานี้ ตู้ไห่เฟิงพูดว่า:"จือเฟย นายและจือหยูรีบนั่งลงสิ เราเพิ่งเริ่มกินพอดี นายมีดื่มสักแก้วสองแก้วด้วยกันสิ เพื่อเฉลิมฉลองการกลับมาอย่างปลอดภัยของแม่และน้องสาวของนาย!"