ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2694

เฉินจื๋อข่ายมาเยือน

เมื่อเซียวฉางควนได้ยินแบบนี้ เขาก็รู้สึกโกรธเล็กน้อย และอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่พออ้าปาก เขาก็รู้สึกว่าเขาไม่สามารถหาเหตุผลที่เหมาะสมมาเถียงได้

"ในบ้านนี้ ถึงแม้จะไม่ได้เหมือนหม่าหลันที่หาเรื่องทั้งวัน แต่ก็ไม่ได้ทำประโยชน์อะไรเลยจริงๆ……"

"ก่อนหน้านี้ ฉันพึ่งการค้าขายของโบราณ ได้เงินมาจากจางเอ้อเหมามาหน่อย เดิมคิดว่ามันจะเป็นทางรวย แต่ใครจะไปนึกได้ว่า ว่าหลังจากนั้นจะไม่มีต่ออีกแล้ว……"

"จางเอ้อเหมา ไอ้สารเลวมันเสพติดมากเหลือเกิน เมื่อก่อนเขาอยู่ที่นั่นทุกครั้งที่ฉันไปตลาดของโบราณ แต่ในช่วงหลังๆ นี้ ทุกครั้งที่ฉันไปที่ตลาดของโบราณ ก็ไม่เจอร่างผู้ชายคนนี้เลย!"

"หาจางเอ้อเหมาไม่เจอไม่เท่าไหร่ ต่อมาฉันด้วยอารมณ์เห็นของดีๆจึงรีบคว้าไว้ เลยซื้อของเก่ามาอีก แต่โดยพื้นฐานแล้วก็เสียเงินไปเยอะ แม้ว่าฉันจะไม่ได้เสียเงินมากมาย ฉันใช้เงินหลายพันหยวนเพื่อซื้อมัน ทันทีที่ไปสอบถามที่องค์กรมืออาชีพ พวกเขาอ้าปากพูด และให้เงินหนึ่งหยวน สองหยวน.ถือว่าขาดทุนไปเกลี้ยงเลย"

"ต่อมาเข้าร่วมสมาคมการเขียนพู่กันจีนและภาพวาด และยุ่งกับกิจการของสมาคมทุกวัน แม้ว่าจะอยู่ในสมาคมได้ดี แต่สมาคมส่วนใหญ่อยู่เพื่อชื่อเสียงและคุณสมบัติ พูดถึงการทำเงิน มันจบแล้วจริงๆ…..."

ดังนั้น เซียวฉางควนจึงไตร่ตรอง และรู้ซึ้งอยู่ในใจ:"โอ้ จะว่าไป ดูเหมือนว่าฉันจะไม่มีอะไรจะพูดได้เลย ลูกเขยที่ดีเย่เฉินซื้อรถให้ฉัน ช่วยฉันอวดดี แล้วยังตามมาจัดการปัญหาของฉันอีก แต่ฉันล่ะ? ฉันไม่เคยทำอะไรเพื่อเขาเลย……"

ทันใดนั้น ในใจเซียวฉางควนก็รู้สึกผิดอย่างมาก

เขามองเย่เฉิน แล้วพูดอย่างลำบากใจว่า:"เย่เฉิน นายว่าสภาพอย่างฉัน เหมาะจะทำอะไรดีล่ะ?"

เย่เฉินยิ้มพูด:"พ่อ พ่อทำงานที่สมาคมการเขียนพู่กันจีนและภาพวาดก็ดีอยู่ไม่ใช่เหรอ?"