เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2703

เหอหงเซิ่งเชิญซูอานสุ้นนั่งบนเก้าอี้ไม้ที่เย็นยะเยือก เขาเพิ่งนั่งลง และรีบลุกขึ้นมาอย่างทนไม่ไหว พูดแหยะๆ:"โอ้ ท่านเหอ ผมรอถ่านมาก่อนแล้วค่อยนั่งดีกว่า เย็นเกินไป ทนไม่ไหว….."

เหอหงเซิ่ง พยักหน้าและพูดว่า:"เราต้อนรับไม่ดีเอง"

ซูอานสุ้นรีบโบกมือ:"ที่ไหนกันล่ะ ผมมารบกวนคุณดึกๆ ล่วงละเมิดเกินไป"

เหอหงเซิ่งไม่พูดอ้อมค้อมกับเขาต่อไป จึงถามว่า:"อานสุ้น ไม่ทราบว่าคุณท่านใหญ่ซูให้คุณมาในครั้งนี้ มีอะไรรึเปล่า?"

ซูอานสุ้นรีบพูดว่า:"ท่านเหอ คือแบบนี้ครับ เรื่องของรั่วหลี คุณท่านรู้สึกผิดแล้วจริง ๆ และละอายใจมาก เขารู้ว่าคุณโกรธเขาแน่นอน จึงส่งผมมาพบคุณ และให้ผมพูดคำขอโทษตระกูลเหอแทนเขา อีกอย่างก็หวังว่าจะสามารถเปลี่ยนจากสงครามการต่อสู้เป็นสันติภาพได้"

เหอหงเซิ่ง หัวเราะแห้งๆ และพูดว่า:"อานสุ้น ต้องรบกวนคุณกลับไปบอกคุณท่านใหญ่ซูว่า ไม่ว่ายังไงรั่วหลีก็นามสกุลซู แม้ว่าตระกูลเหอของผมที่เลี้ยงดูเธอจนโต แต่ตั้งแต่ที่ส่งกลับตระกูลซู ก็เท่ากับว่าคืนเธอให้ตระกูลซูแล้ว คุณท่านใหญ่ซูตัดสินใจเสียสละเธอเพื่อตระกูลซู แม้ว่าผมจะเป็นตาของรั่วหลี แต่ก็ยังเป็นคนนอก ดังนั้นคุณท่านใหญ่ซูไม่จำเป็นต้องขอโทษผม"

สิ่งที่เหอหงเซิ่งพูดมันไม่ได้มาจากก้นบึ้งของหัวใจ

อันที่จริงเขารักซูรั่วหลีมากๆ

ซูเฉิงเฟิงทรยศซูรั่วหลี ในใจเขาโมโหอย่างมาก

แต่ว่า เขารู้ว่าความแข็งแกร่งของเขานั้นต่างกับตระกูลซูมากเกินไป หากเขาพูดว่าเขาเกลียดชังตระกูลเหอต่อหน้าซูอานสุ้นในวันนี้ ก็เหมือนมองตระกูลซูเป็นศัตรูอย่างไม่ต้องสงสัย

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน