ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2710

เหอหงเซิ่งไม่เข้าใจว่าทำไมเหออิงซิ่วถึงพูดแบบนี้

เขาถามด้วยความประหลาดใจ:"อิงซิ่ว ลูกเป็นอะไรไป? ทำไมจู่ๆถึงเริ่มพูดไร้สาระล่ะ? ลูกบอกว่าทั้งตระกูลเหอก็อาจจะสู้คู่ต่อสู้แค่คนเดียวไม่ได้ พ่ออยากถามลูกว่า ใครมันจะเก่งขนาดนี้? หรือว่าคุณชายเย่นั้นเหรอ?"

เหออิงซิ่วพูดอย่างจริงจัง:"พ่อคะ หนูไม่ได้พูดไร้สาระจริงๆ เมื่อก่อนเรามีวิสัยทัศน์ที่แคบ และคิดว่าศิลปะการต่อสู้คือจุดแข็งสูงสุด นี่เป็นความผิดครั้งใหญ่ อันที่จริง ศิลปะการต่อสู้ที่เราได้แสวงหานั้น ในสายตาผู้คนในระดับที่สูงกว่า อาจจะเทียบมดไม่ได้ด้วยซ้ำ......"

"สำหรับคุณชายเย่ หนูไม่สามารถคุยกับพ่อทางโทรศัพท์ได้มากนัก แต่หนูสามารถบอกพ่อได้อย่างมั่นใจว่า คุณชายเย่ไม่ใช่คนที่มีความทะเยอทะยานสูงส่งแน่นอน ทางออกที่ดีที่สุดสำหรับตระกูลเหอของเราในอนาคต คือการร่วมมือกับเขา!"

เหอหงเซิ่งพูดถาม:"คุณชายตระกูลเย่ให้เงื่อนไขความร่วมมืออะไรกับเรา? สามารถให้เงินมากถึง2พันล้านต่อปีอย่างตระกูลซูไหม?"

เหออิงซิ่วพูดว่า:"คุณชายเย่ให้เงิน 100 ล้านต่อปีกับตระกูลเหอ รวมถึงทรัพยากรการฝึกฝนบางอย่างที่ไม่สามารถซื้อได้ในราคา 2 พันล้าน"

"หนึ่งร้อยล้าน?"เหอหงเซิ่งหัวเราะเยาะ:"เงินแค่นี้ ก็คือการไล่ขอทานไป? นอกจากนี้ลูกบอกว่าทรัพยากรการฝึกฝนที่ไม่สามารถซื้อได้ในราคาสองพันล้านอะไรนั้น มันคืออะไร? เป็นยาที่มีมูลค่ากว่าสองพันล้านไหม?"

เหงอิงซิ่วพูดอย่างมั่นใจ:"ใช่! ตามการประเมินส่วนตัวของหนู ยาเหล่านี้มีมูลค่าอย่างน้อยหลายพันล้าน ขนาดหลายพันล้านก็อาจจะไม่มีให้ซื้อ!"

เหอหงเซิ่งรีบถามว่า:"เป็นยาชนิดใดบ้าง? บอกพ่อมาสิ!"

เหออิงซิ่วพูดว่า:"มันเป็นยาวิเศษที่มีผลดีเยี่ยมห้าเม็ด"

"อะไรนะ?"เหอหงเซิ่งตะลึง:"ห้าเม็ด? ลูกแน่ใจเหรอว่าคือยาวิเศษห้าเม็ด ไม่ใช่ยาของรถไฟห้าขบวนเหรอ?"