ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2727

ตอนนี้ ซูอานสุ้นกำลังทานอาหารเช้าที่โรงอาหารของตระกูลเหออย่างสบายใจ

ตระกูลเหอมีสมาชิกเยอะ สถานที่ทานอาหารก็ใหญ่มาก คนนับร้อยสามารถนั่งทานอาหารด้วยกันภายในโรงอาหารนี้ได้

ตอนนี้ซูอานสุ้นถือชามโจ๊กข้าวโพด ขณะที่กำลังซดอยู่นั้น เขาก็ค่อยๆบดเคี้ยวกากข้าวโพดที่แข็งมาก ปากก็เอาแต่พูดว่า “คิดไม่ถึงว่าอาหารหยาบขนาดนี้จะทำเป็นโจ๊กได้ และยังมีรสชาติต่างออกไปด้วย”

พูดจบ เขาก็หยิบซาลาเปาไส้หมูลูกเท่ากำปั้นขึ้นมา กัดเข้าไปหนึ่งคำ ในขณะที่ปากเต็มไปด้วยคราบน้ำมัน เขาก็กัดเนื้อที่ใหญ่เท่าลูกปิงปองอีกหนึ่งคำ

“อร่อยๆ！”ซูอานสุ้นกินอย่างเอร็ดอร่อย และเขาก็มีความสุขมาก

การออกมาครั้งนี้ ตนจะต้องทำงานที่คุณท่านมอบหมายให้สำเร็จโดยเร็วที่สุดและราบรื่น ช่วยคุณท่านแก้ปัญหาที่อยู่ตรงหน้า ถือว่าประสบความสำเร็จตั้งแต่เริ่ม

ดังนั้น เขาจึงอารมณ์ดีมาก

ตอนนี้เขาแค่ต้องรอขบวนรถมาถึง แล้วส่งคนของตระกูลเหอไปซูหางทั้งหมด พอถึงเวลานั้นคุณท่านจะต้องสบายใจอย่างแน่นอน

ในขณะที่กำลังวาดฝันสวยงามอยู่นั้น เหอหงเซิ่งกับเหออิงซิ่วก็สาวเท้าเดินมาอย่างรวดเร็ว

ซูอานสุ้นเงยหน้าขึ้นไปมองทั้งสองคน ทันใดนั้นเขาก็พูดอย่างยิ้มๆด้วยท่าทีแปลกใจ“อั้ยหยา ท่านเหอ！อั้ยหยา！อิงซิ่ว กลับมาแล้วหรอ！ดีจริงๆเลย！ครั้งนี้ยังสามารถเชิญอิ่งซิ่วออกมารับใช้งาน คุณท่านจะต้องดีใจมากแน่ๆ！”

ซูอานสุ้นค่อนข้างดูถูกคนของตระกูลเหอ ในสายตาของเขา คนตระกูลเหอเป็นคนใช้ของตระกูลซู อีกทั้งยังเป็นคนใช้ที่อาศัยการทุบตีฆ่าตีรันฟันแทงถึงสามารถยืนหยัดได้

สำหรับตนนั้น ถึงจะเป็นคนใช้เหมือนกัน แต่อย่างน้อยเขาก็เป็นคนใช้ที่มีอำนาจสูงสุด

กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือ ตระกูลซูเลี้ยงสุนัขไว้หลายตัว เขาเป็นตัวที่ตำแหน่งสูงส่งที่สุด

แต่ทว่า สิ่งเดียวที่เขาประเมินค่าเหออิงซิ่วสูง เพราะถึงอย่างไรซะเหออิงซิ่วก็เป็นผู้หญิงของซูโสว่เต้าคุณชายใหญ่แห่งตระกูลซู ถึงแม้จะไม่มีชื่อมีเสียงอะไร แต่อย่างน้อยก็ได้ให้กำเนิดลูกสาวให้ซูโสว่เต้าคนหนึ่ง ดังนั้นเขาจึงมีความเกรงใจเหออิงซิ่วระดับหนึ่ง