ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 273
บทที่ 273
ในเวลานี้ เซียวชูหรันและเย่เฉินพร้อมทั้งเซียวฉางควนเพิ่งจะกินข้าวเที่ยงกันที่บ้าน
เย่เฉินไปเก็บถ้วยตะเกียบในห้องครัวตามปกติ ทันใดนั้นก็ได้รับสายจากเฉินเสี่ยวจาว
หลังจากที่รับสายแล้ว เฉินเสี่ยวจาวก็ถามอย่างเขินอาย : “อาจารย์เย่ คุณกำลังทำอะไรอยู่เหรอ？”
“อยู่บ้าน” เย่เฉินพูดออกไปอย่างราบเรียบ เอ่ยถาม : “ทำไมเหรอ มีธุระอะไรกับฉันเหรอ？”
เฉินเสี่ยวจาวพูดตอบ : “ฉันก็แค่อยากจะโทรมารายงาน คุณเรื่องหนึ่ง”
“ว่ามาสิ”
เฉินเสี่ยวจาวรีบพูดออกไป : “อย่างงี้นะ เมื่อวานเกาจวิ้นเว่ยและเซียวอี้เชียนต่างก็มาที่คลินิกของตาฉัน ขอร้องให้เขาช่วยรักษา ตาของฉันไม่รู้ว่าเซียวอี้เชียนได้ไปล่วงเกินคุณไว้แล้ว เกือบจะเอายาอีกครึ่งเม็ดที่คุณให้เขาเป็นรางวัล มอบให้แกเซียวอี้เชียนแล้ว ！”
เย่เฉินถามด้วยความสงสัย : “ทำไม？บ้านของคุณมีความสัมพันธ์ที่ดีกับเซียวอี้เชียนเหรอ？ยาที่ล้ำค่าเช่นนี้ ตาของคุณก็สามารถให้เขาไปอย่างไม่เสียดายเหรอ？”
ในใจของเย่เฉินรู้ดี ในใจของซือเทียนฉี มองเห็นยาวิเศษที่ตัวเองให้เป็นสมบัติล้ำค่า เห็นว่ามันสำคัญเหมือนกับชีวิตเลย
ของที่สำคัญอย่างนี้ คงไม่มีใครที่อยู่ดีๆจะเอาไปให้คนที่ไม่รู้จักหรอกนะ หรือว่าคนที่มีความสัมพันธ์ธรรมดาทั่วไป
เฉินเสี่ยวจาวรีบพูดออกไป : “ตาของฉันกับพ่อของเซียวอี้เชียนเป็นพี่น้องร่วมสาบานกัน พวกเขาทั้งสองผ่านอะไรมาด้วยกันหลายปี ดังนั้นสองตระกูลจึงมีความสัมพันธ์ที่ดีกันมานานหลายปี”
พูดแล้ว เฉินเสี่ยวจาวก็พูดรายละเอียดเกี่ยวกับต้นสายปลายเหตุเกี่ยวกับเรื่องระหว่างคุณตาและตระกูลเซียวเมื่อหลายปีมานี้
เมื่อเย่เฉินฟังจบ ถึงจะได้รู้ แท้ที่จริงแล้วในตอนนั้นตระกูลเซียวเป็นผู้มีพระคุณที่ได้ช่วยเหลือซือเทียนฉีไว้
และซือเทียนฉีเพราะเรื่องบุญคุณเล็กน้อยในตอนนั้น หลายปีมานี้จึงไม่หยุดที่จะตอบแทนบุญคุณของคนตระกูลเซียว และทำให้เขาเปลี่ยนแปลงมุมมองใหม่
สิ่งที่ยิ่งทำให้เขารู้สึกพอใจก็คือ ซือเทียนฉีมีความสามารถพอที่จะแยกแยะถูกผิด เพื่อที่ให้ตัวเอง ไม่ลังเลที่จะแตกแยกกับตระกูลเซียว
ยานี้สำหรับเขาแล้ว แทบจะได้มาอย่างง่ายดาย และการฝึกฝนแบบนี้ของเขา 《ตำราเก้าเสวียนเทียน》 ในขณะเดียวกันคนที่ภายในมีเรกิอยู่ ก็อาจจะไม่ได้เกิดประโยชน์อะไร ดังนั้นมอบให้เขาหนึ่งเม็ด ก็แทบจะมีต้นทุนเป็นศูนย์
อีกอย่าง เย่เฉินก็หวังว่า เพียงพอที่จะสามารถให้จินหลิงและคนเหล่านี้ได้รู้ ตัวเองเป็นคนแยกแยะระหว่างรางวัลและบทลงโทษ
ทำเรื่องไม่ดีไว้ จะต้องได้รับโทษ！
แต่ว่า ถ้าทำดีแล้ว ก็ยิ่งจะต้องได้รับรางวัล！
ครั้งนี้ซือเทียนฉีทำได้ดีมากจริงๆ ดังนั้น บ่ายนี้ตัวเองจะมอบยาวิเศษที่เขาปรารถนาเป็นอย่างยิ่งให้เป็นของรางวัล
ดังนั้น เย่เฉินถามเฉินเสี่ยวจาว : “บ่ายนี้ตาของคุณอยู่ที่จี้ซื่อถังไหม？”
“อยู่ค่ะ ”เฉินเสี่ยวจาวถามออกไปด้วยความตื่นเต้น : “อาจารย์เย่ คุณจะมาเหรอ？”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...