ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2736

ในขณะเดียวกัน ซูโสว่เต้าก็ผ่านการนั่งเครื่องมาทั้งวันทั้งคืน ในที่สุดก็มาถึงซีเรีย

เขาไม่เหมือนกับเย่เฉิน ที่มีเครื่องบินคองคอร์ด เขาทำได้เพียงแค่บินไปยังตะวันออกกลาง หลังจากลงจอดที่ตุรกี ก็ข้ามพรมแดนโดยการจราจรบนถนนในตอนกลางคืน เพื่อเข้าไปที่เขตทางตอนเหนือของซีเรีย

ในตอนที่ซูโสว่เต้ามาถึงซีเรีย เขาแทบอยากตายให้รู้แล้วรู้รอดไป

เพราะเขาเข้ามาอย่างผิดกฎหมาย รถพาเขาลัดเลาะมาตามเมือง ซึ่งมันทำให้เขาตกใจกับประเทศที่รกร้างแห่งนี้มาก

ประเทศที่ถูกทำลายล้างแห่งนี้ เต็มไปด้วยทะเลทราย เนินเขา และซากปรักหักพังของหมู่บ้านและเมืองต่างๆ

ทะเลทรายและภูเขาที่ไม่มีที่สิ้นสุด ทำให้เขานึกถึงบทกวีในโบราณได้ทันที ทะเลทรายกว้างใหญ่กลุ่มควันพวยพุ่ง

หลังจากที่เดินทางลึกเข้าไปในซีเรียหลายร้อยกิโลเมตร ภายในใจของเขาก็รับรู้อะไรบางอย่าง นั่นก็คือ ถ้าเย่เฉินไม่พยักหน้า ทั้งชีวิตของตัวเองก็ไม่มีทางออกจากซีเรียได้ อย่าว่าแต่ตนไม่มีแม้แต่คนรู้จักที่นี่ นับประสาอะไรกับเขาที่ใบหน้าแตกต่างจากคนที่นี่ ก็ลิขิตชะตาจะออกจากประเทศนี้ได้ยาก

เมื่อคิดถึงตรงนี้ ภายในใจของเขาก็รู้สึกสิ้นหวังมาก

เดิมทีเขาคิดว่า ความสิ้นหวังของตนได้แทรกซึมไปจนถึงร่องมาเรียน่าแล้ว เป็นไปไม่ได้ที่จะสิ้นหวังมากไปกว่าอีก ในที่สุดเขาก็มาถึงเขตติดอาวุธที่จอมพลคามมิตยึดครอง

เมื่อรถแล่นไปในหุบเขา ป้อมปราการบนภูเขาทั้งสองข้างก็กำลังสร้างอย่างเต็มกำลัง

เพื่อนของฮามิดที่ทำงานในทีมก่อสร้างในอิรัก เห็นแก่เงินทอง จึงใช้เวลาเพียงสิบชั่วโมงก็มาถึงซีเรีย ตอนนี้กำลังเริ่มสั่งการคนงาน รวมถึงทหารช่างที่ฮามิดพึ่งรวมทีมเมื่อคืน ร่วมมือกันเร่งก่อสร้าง

ซูโสว่เต้ามองดูหุบเขารกร้างที่อยู่เบื้องหน้าของเขา ทหารติดอาวุธที่อยู่บริเวณโดยรอบ รวมถึงป้อมปราการที่กำลังก่อสร้างอย่างขยันขันแข็ง ภายในใจของเขาแทบอยากจะกรีดร้อง

“ที่มันคือที่ไหนกันเนี่ย？！”

“ที่ตั้งอยู่ในภูเขานับหมื่นลูก การจราจรติดขัด และระดับการพัฒนายังด้อยกว่าหมู่บ้านบนภูเขาเล็กๆในประเทศจีนอยู่มาก……”