เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2737

เมื่อเขาเห็นฮามิดมีความเกรงใจขนาดนี้ และมีท่าทีเป็นขุนศึก จึงยิ้มพลางถามอย่างสุภาพไปว่า“คุณน่าจะเป็นจอมพลคามมิตใช่ไหมครับ！”

ฮามิดพยักหน้า แล้วพูดอย่างยิ้มๆว่า“คนกันเองทั้งนั้น เรียกจอมพลมันห่างเหินเกินไป เรียกผมฮามิดก็พอแล้วครับ！”

พูดจบ เขาก็รีบพูดขึ้นมาอย่างสุภาพว่า“พี่น้องทุกท่านเดินทางข้ามน้ำข้ามทะเลมาไกล ต้องเหนื่อยมากเลยใช่ไหมครับ มาๆๆ รีบเข้าไปดื่มน้ำจิบชา พักผ่อนก่อนเถอะครับ！”

จ้าวหยินเซิงชี้ไปที่ซูโสว่เต้า แล้วพูดกับฮามิดว่า“จอมพลคามมิตครับ คนคนนี้ก็คือซูโสว่เต้าหรือคุณซูครับที่คุณชายให้เราพามาทดลองใช้ชีวิต”

พูดจบ เขาก็ดึงคอเสื้อของซูโสว่เต้าหนึ่งครั้ง ดึงเขามาอยู่ตรงหน้า แล้วพูดกับฮามิดว่า“จอมพลคามมิตครับ คุณชายของเราสั่งมาว่า ให้เราบอกกับคุณว่า ไม่ว่ายังไงต้องให้คุณซูอยู่ที่นี่ อีกอย่าง คุณไม่จำเป็นต้องดูแลเขา ขอแค่ดูเขาให้ดีอย่าให้เขาหนีไปไหนได้ นอกจากนี้ในตอนที่สู้รบให้พาเขาไปที่บังเกอร์ อย่าปล่อยให้เขาได้รับบาดเจ็บจากกระสุนก็พอแล้วครับ”

ซูโสว่เต้าที่ได้ยินอย่างนั้น น้ำตาก็ไหลลงมาอย่างรวดเร็ว

“นี่มันคำพูดของคนหรอห้ะ？กูจ่ายเงินไปหนึ่งร้อยล้านดอลลาร์ สรุปได้มาแค่คำว่าไม่จำเป็นต้องดูแลอะไรมาก นี่มันเหี้ยไม่ใช่หรอห้ะ！”

ในใจของซูโสว่เต้ากล้าโกรธแต่ไม่กล้าพูดอะไร กระทั่งไม่กล้าที่จะแสดงสีหน้าไม่สบอารมณ์

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน