ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 275
บทที่ 275
เมื่อเย่เฉินเห็นซือเทียนฉีเดินเข้ามาพร้อมแสดงความเคารพกับตัวเอง ยิ้มเบาๆ โบกมือพร้อมกล่าวว่า : “ท่านซือ คุณไม่ต้องเกรงใจกับผมอย่างนี้ก็ได้ และก็ไม่ต้องเรียกอาจารย์เย่อะไร เรียกผมว่าเย่เฉินก็พอแล้ว”
“ทำแบบนั้นได้ยังไงกันละ！”ซือเทียนฉีรีบโค้งคำนับพร้อมกล่าวว่า : “อาจารย์เย่เป็นมังกรตัวจริงบนโลกมนุษย์ ผมจะเรียกชื่อโดยตรงของอาจารย์ได้อย่างไร”
เย่เฉินเห็นว่าเขาค่อนข้างหัวรั้นเรื่องมารยาท ก็ไม่ได้ยื้อเขาต่อ แถมยังเอ่ยพูดว่า : “เมื่อวานได้ยินมาว่าเกาจวิ้นเว่ยและเซียวอี้เชียนต่างก็มาหาคุณแล้ว？”
ซือเทียนฉีเอ่ยถามด้วยความตกใจ : “อาจารย์เย่ เรื่องนี้คุณรู้ได้อย่างไร？”
เฉินเสี่ยวจาวที่อยู่อีกฝั่งแลบลิ้นออกมา พูดว่า : “คุณตา ฉันเป็นคนบอกอาจารย์เย่เอง……”
ซือเทียนฉีรีบพูดตำหนิออกไปทันที : “ไอ้เด็กคนนี้！ปกติอาจารย์เย่ก็มีกิจธุระรัดตัวอยู่แล้ว เรื่องเล็กๆน้อยๆแค่นี้ ทำไมต้องไปรบกวนอาจารย์ด้วย？”
เฉินเสี่ยวจาวค่อนข้างรู้สึกผิด
ที่เธอโทรศัพท์หาอาจารย์เย่ ไม่ใช่ว่าอยากจะเรียกร้องรางวัลตอบแทนให้คุณตา แต่เป็นเพราะอยากหาโอกาสคุยกับเย่เฉินสักสามสี่ประโยค
ถึงอย่างไรในใจของเธอก็มีเย่เฉินเป็นไอดอลตั้งนานแล้ว ถึงขนาดที่ว่าเคารพบูชาเขามากกว่าตาอีก ดังนั้นจึงหาโอกาสที่เข้าไปใกล้ชิดสัมผัสกับเขาหน่อย แค่โทรศัพท์ก็ยังดี
แต่ว่า จะโทรศัพท์โดยที่ไม่มีหัวข้อที่จะคุยก็คงไม่ได้หรอกนะ？
ดังนั้น เธอจึงทําโดยพลการ เอาเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานไปรายงานให้เย่เฉินฟัง
กลับว่าคิดไม่ถึง ตาไม่พูดพร่ำทำเพลง ตำหนิมาที่ตัวเองทันที
ในใจของซือเทียนฉีหลักๆเลยก็คือกลัวเย่เฉินเข้าใจผิด ถึงอย่างไรเฉินเสี่ยวจาวก็เป็นคนโทรศัพท์ไปหาเย่เฉิน ตัวเองก็มีกลิ่นอายของการเรียกร้องรางวัลอยู่บ้าง เขาไม่อยากให้เย่เฉินเข้าใจตัวเองว่าเป็นคนที่ไม่ว่าจะทำอะไรก็อยากจะได้ของรางวัลเป็นการตอบแทน
เฉินเสี่ยวจาวที่อยู่ข้างๆเมื่อเห็นตาคุกเข่าลงแล้ว ตัวเองก็คุกเข่าลงกับพื้นเหมือนกัน แต่ว่าเธอกลับว่าน่ารักและเฉลียวฉลาด สองมือที่เรียวยาวจับไว้ที่หัวเข่า ดวงตากลมโต เธอมองไปที่เย่เฉินอย่างเขินอายและกล้าหาญ
ยาที่เย่เฉินมอบให้ใครหลายคน แม้ว่าหลายคนต่างก็รู้ดีว่ายาวิเศษนี้มีล้ำค่าอย่างไม่อาจเทียบได้ แต่คนที่รู้คุณค่าดีที่สุด ก็คือซือเทียนฉี
ก่อนอื่น ทั้งชีวิตซือเทียนฉีอยู่ในวงการแพทย์มาโดยตลอด ยิ่งมีความเชี่ยวชาญในการแพทย์ ยิ่งรู้ว่ายาวิเศษนี้มีประสิทธิภาพมากเพียงใด มันหาได้ยากมากบนโลกมนุษย์ แม้แต่อันที่สองก็ไม่สามารถหาออกมาได้；
อีกอย่าง ซือเทียนฉีก็แก่แล้ว คนเรายิ่งแก่ก็ยิ่งรู้จักโชคชะตาดี แม้ว่าคุณจะเป็นหมอที่มีชื่อเสียงบนโลกมนุษย์แล้วยังไง？หลังจากอายุแปดสิบกว่าปีแล้ว เป็นไปได้ว่าสักวันหนึ่งเขาก็จะจากไปอย่างเงียบ ๆ ในห้วงแห่งความฝัน
และยาวิเศษนี้ สามารถทำให้คนแก่ที่ใกล้ตายมีอายุยืนยาว นี่ใช่ยาเม็ดที่ไหนกันละ นี่เป็นช่วงอายุขัยที่ยาวนานกว่าหลายปีนะ！
แน่นอนว่าซือเทียนฉีอยากได้ยาวิเศษเม็ดนี้ แต่ว่า เขากลับว่าไม่กล้ารับไว้
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...