ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 276
บทที่ 276
ดั่งคำพังเพยที่ว่า ได้รับสิ่งตอบแทนโดยไม่ได้ทำอะไร
เขาเพียงแค่ปฏิเสธเกาจวิ้นเว่ยและเซียวอี้เชียน เขาดูเหมือนว่าเรื่องเล็กนี้ ไม่คู่ควรเลยที่เย่เฉินจะมอบยาวิเศษล้ำค่านี้ให้เขา
แต่เย่เฉินก็ไม่ได้ว่าอะไร
ถ้าหากตัวเองอยากจะทำสิ่งนี้ ก็สามารถทำออกมาได้เป็นหมื่นเป็นพันเม็ดต่อวัน
เหตุผลที่ไม่ได้ทำเยอะ ส่วนใหญ่แล้วเพราะเป็นสิ่งของที่หายากและมีราคาแพง
ดังนั้น มอบให้ซือเทียนฉี 1 เม็ด ก็ไม่ได้มีอะไรมากมาย
ดังนั้นเขาจึงพูดเบาๆว่า: "ท่านซือ ในเมื่อคุณอยากจะอยู่ข้างกายของฉัน เพื่อแบ่งเบาความทุกข์ งั้นก็ควรจะรู้ไว้ด้วยนะ เย่เฉินอย่างฉัน ทำอะไรชัดเจนและยุติธรรม ฉันคิดว่าคุณทำได้ดี ก็สมควรได้รับรางวัล งั้นฉันก็จะให้รางวัล และคุณก็ไม่ต้องเกรงใจฉัน ฉันให้รางวัลคุณ คุณก็รับไป”
น้ำตาแห่งความตื่นเต้นของซือเทียนฉีไหลออกมา รีบวางสองมือไว้บนพื้น ก้มศีรษะไปด้วย กล่าวไปด้วยว่า: “ขอบคุณอาจารย์เย่เป็นอย่างยิ่ง! ขอบคุณอาจารย์เย่เป็นอย่างยิ่ง!”
เฉินเสี่ยวจาวที่อยู่ข้างๆก็รีบก้มศีรษะด้วยความเคารพ กล่าวว่า: “ขอบคุณอาจารย์เย่เป็นอย่างยิ่ง!”
เย่เฉินมองไปยังเฉินเสี่ยวจาว ยิ้มเบาๆ แล้วกล่าวว่า: “เสี่ยวจาว เงยหน้าขึ้นมาซิ”
เฉินเสี่ยวจาวรีบเงยหน้า ใบหน้าเล็กๆแดงก่ำหันมองไปยังที่เย่เฉิน หลบสายตาอย่างไม่เป็นธรรมชาติ
เย่เฉินมองเขา ยิ้มเบาๆแล้วกล่าวว่า: “ในอนาคตเมื่อถึงเวลาที่เหมาะสม ฉันก็จะมอบยาวิเศษให้ด้วย ถึงเวลานั้น ไม่แน่อาจทำให้ฝีมือทางการแพทย์ของคุณพัฒนาขึ้นอีกก้าวหนึ่งได้”
ยาวิเศษสำหรับคนแก่แล้ว ส่วนใหญ่เป็นการรักษา ฟื้นฟูการทำงานของร่างกายและพลังลมปราณให้อ่อนเยาว์
ตอนนี้หม่าหลันกำลังรอเซียวชูหรันอย่างใจจดใจจ่อที่วิลล่าของเกาจวิ้นเว่ย เมื่อรับสาย และรีบพูดอย่างตื่นเต้นว่า: “นี่เป็นบริเวณวิลล่าระดับไฮเอนด์ มีการจัดการที่เข้มงวด รถข้างนอกเข้ามาไม่ได้ ลูกจอดรถตรงที่จอดรถหน้าประตู แม่จะออกไปรับลูก!”
“ค่ะ” เซียวชูหรันกล่าว: “งั้นหนูจะรอแม่ที่หน้าประตู”
ทางฝั่งหม่าหลันวางสายด้วยความตื่นเต้น จึงรีบพูดกับเกาจวิ้นเว่ย และเกาเจี้ยนจูนพ่อของเกาจวิ้นเว่ยพูดว่า : “ชูหรันมาแล้ว ฉันจะรีบไปรับเธอ!”
เกาจวิ้นเว่ยรีบชี้ไปที่ดอกกุหลาบรูปหัวใจและเทียนที่ทางเข้าประตู แล้วพูดว่า : “คุณน้าครับ คุณห้ามหลุดปากเด็ดขาด ผมอยากให้ก่อนที่ชูหรันเข้ามา ผมไม่อยู่ที่บ้าน พอเธอเข้ามา จะได้เห็นฉากที่โรแมนติกอย่างนี้!”
หม่าหลินยิ้มกว้าง แล้วพูดว่า: “โธ่เอ๋ย จวิ้นเว่ย วางใจเถอะ น้าจะไม่หลุดปากแน่นอน!”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...