ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 277
บทที่ 277
พ่อของเกาจวิ้นเว่ยไม่ได้พูดอะไร แต่เขามองหม่าหลันตั้งแต่หัวจรดเท้า คิดว่าแม้ว่าผู้หญิงคนนี้แก่กว่านิดหน่อย แต่ดูมีเสน่ห์มาก และเธอก็เป็นคนที่มีรสนิยมมากในหมู่เพื่อน ๆ ของเธอ
ในเวลานี้ที่เขามองหม่าหลัน สายตาของเขาแสดงถึงความละโมบอย่างอดไม่ได้ ในใจแอบสงสัย รอให้เซียวชูหรันมาถึง ก็จะลงมือมัดพวกเธอทั้งสอง พอถึงเวลา เขาจะชิมรสชาติของหม่าหลันก่อน
ถ้ายังพอมีเวลา อย่างน้อยก็ยังสามารถลิ้มลองสาวอายุน้อยและสวยงามอย่างเซียวชูหรัน!
เมื่อคิดถึงตอนนี้ เขาก็ยิ้มกับหม่าหลันและพูดว่า: “โธ่เอ๋ย คุณหม่า ถ้าชูหรันสามารถอยู่ร่วมกันกับจวิ้นเว่ยครอบครัวเราได้ แล้วเราจะได้เป็นครอบครัวเดียวกันในอนาคตแล้ว!”
หม่าหลันมองไปที่เกาเจี้ยนจูนแล้วพยักหน้าซ้ำๆ และพูดอย่างประจบว่า : “ประธานเกา จะเป็นครอบครัวเดียวกันกับคุณได้ นั่นคงเป็นความโชคดีของชูหรันเชียว!
เกาเจี้ยนจูนกล่าวอย่างยิ้มๆ: “มีคุณหม่าคอยจับคู่อยู่ระหว่างพวกเขา ผมคิดว่าเด็กทั้งสองต้องเข้ากันได้ดีแน่ๆ”
หม่าหลันกล่าวด้วยความเห็นด้วย: “ประธานเกา ฉันก็คิดเหมือนคุณเลย! รูปร่างหน้าตาของเด็กทั้งสอง ก็เหมาะสมเข้ากันจริงๆ คุณวางใจได้ กลับไปฉันจะโน้มน้าวให้ชูหรันหย่าร้างกับเศษสวะเย่เฉินคนนั้น!”
เมื่อพูดจบ เธอก็รีบบอกกับเกาจวิ้นเว่ยว่า: “จวิ้นเว่ย อย่ารู้สึกว่าชูหรันเคยแต่งงานแล้วเด็ดขาดนะ อย่าถือสากับการแต่งงานครั้งที่สองของเธอเลยนะ หลังจากที่ชูหรันแต่งงานกับเศษสวะเย่เฉินคนนั้น เธอรักษาตนให้บริสุทธิ์ดั่งหยกมาตลอดเลยล่ะ!”
เกาจวิ้นเว่ยรู้สึกตื่นเต้นทันที
รักษาตนให้บริสุทธิ์ดั่งหยกงั้นเหรอ?
หรือว่าเซียวชูหรันยังบริสุทธิ์อยู่งั้นหรือ?
คุณพระ! นั่นมันสุดยอดไปเลย!
วันนี้ เซียวชูหรันสาวสวยงดงามมีชื่อเสียงในเมืองจินหลิง จะเป็นของตัวเองในครั้งแรก!
คิดมาถึงตรงนี้ เขารู้สึกตื่นเต้นอย่างอดไม่ได้ แทบอยากจะปล้ำเซียวชูหรันทันที
เกาจวิ้นเว่ยตะลึง คิดไม่ถึงว่าพ่อของเขาก็คิดที่จะต้องการส่วนแบ่งจากเซียวชูหรันด้วย
แต่จะคิดยังไงก็ไม่สำคัญ ท้ายที่สุดเขาได้ฆ่าเย่เฉิน ก็ต้องฆ่าปิดปากหม่าหลัน ถ้าเป็นอย่างนั้น เซียวชูหรันจะต้องเกลียดเขาเข้ากระดูกแน่ๆ
ถึงตอนนั้นเขาเองก็มีทางเลือกเพียงสองทาง ถ้าไม่ฆ่าปิดปากเธอ ก็กักขังหน่วงเหนี่ยวเธอ เหมือนว่าเธอเป็นของเล่นชิ้นหนึ่ง
แม้ว่าจะเป็นของเล่น มีเพิ่มอีกหนึ่งคนจะเป็นไรไป
ส่วนเขาพยักหน้า และพูดกับเกาเจี้ยนจูน: “พ่อ ผมฟังที่พ่อพูดนั่นแหละ”
เกาเจี้ยนจูนเลิกคิ้วทันที และกล่าวด้วยน้ำเสียงสดใสว่า： “งั้นก็ดี!”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...