ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2767

ว่าแล้วเขาก็ชี้ไปที่เฮ่อหย่วนเจียง และบอกกับเหอหงเซิ่งว่า “ท่านเหอ ท่านนี้คือเพื่อนร่วมชั้นและเพื่อนสนิทของแม่ผม ด็อกเตอร์เฮ่อ เฮ่อหย่วนเจียง ข้างๆ คือลูกสาวสุดสวย เฮ่อจือชิว ต่อไปท่านกับพวกเขาจะอาศัยอยู่ในชุมชนเดียวกัน หากต้องการความช่วยเหลือใดๆ จากทางนี้ของท่าน ได้โปรดช่วยดูแลด้วย!”

เหอหงเซิ่งกล่าวโดยไม่ลังเล “อาจารย์เย่ไม่ต้องเป็นห่วง ต่อไปหากด็อกเตอร์เฮ่อและคุณเฮ่อมีเรื่องอะไร ก็มาหาผมได้ทุกเมื่อ!”

เฮ่อหย่วนเจียงยังรู้สึกอึดอัดอยู่นิดหน่อย ทำไมเย่เฉินถึงให้คนแก่อายุคราวพ่อมาดูแลปกป้องตนกับลูกสาว?

แต่เขาก็รู้ว่า เย่เฉินมีความสามารถมาก เขาต้องมีเจตนาบางอย่างถึงจัดการแบบนี้ เขาจึงพูดอย่างสุภาพที่สุด “ท่านเหอ ต่อไปได้โปรดช่วยชี้แนะด้วยครับ!”

เหอหงเซิ่งประกบมือคารวะแล้วยิ้มให้ “ด็อกเตอร์เฮ่อไม่ต้องมากพิธี ต่อไปทุกคนคือเพื่อนกัน การช่วยเหลือพึ่งพากันเป็นเรื่องที่สมควรแล้ว”

เฮ่อหย่วนเจียงรู้สึกว่าชายชราอย่างเหอหงเซิ่งดูไม่เหมือนปกติทั่วไป เวลาพูดจะฟังดูมีเล่ห์เหลี่ยมแฝงอยู่ แม้ว่าจะอายุไม่น้อยแล้ว แต่ยังดูมีบุคลิกน่านับถือเหมือนปรมาจารย์ น่าจะไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไป

ขณะที่กำลังคิดๆ อยู่นั้น เย่เฉินก็เอ่ยปากแนะนำว่า “คุณอาเฮ่อ ท่านเหอ เขาเป็นผู้นำตระกูลเหอในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ซึ่งเป็นหนึ่งในสี่ตระกูลเจ้าวรยุทธ์ในหัวเซี่ย จากนี้ไปท่านเหอและกลุ่มยอดฝีมือของตระกูลเหอจะอาศัยอยู่ที่นี่ รับประกันความปลอดภัยของคุณและจือชิวได้แน่นอน”

เมื่อเฮ่อหย่วนเจียงได้ยินเช่นนี้ ก็มีท่าทางตกใจทันที ก่อนจะกล่าวด้วยเคารพจากใจ “ท่านเหอ นึกไม่ถึงเลยว่าท่านจะเป็นนักบู๊ ขอโทษที่เสียมารยาทจริงๆ!”

เหอหงเซิ่งยิ้มเล็กน้อย พลางกล่าวอย่างสุภาพ “ด็อกเตอร์เฮ่ออย่าได้เกรงใจ พวกเราเป็นเพียงคนไม่มีการศึกษารำกระบี่กระบองไปวันๆ ผู้มีวิชาความรู้อย่างท่านต่างหากถึงจะคู่ควรแก่การเคารพนับถือ!”

เย่เฉินส่ายหน้าอย่างช่วยไม่ได้ ยิ้มกล่าวว่า “ท่านทั้งสองอย่ามาคุยโวเรื่องการค้าที่นี่ ต่อไปก็เป็นเพื่อนบ้านกันแล้ว มีโอกาสชนแก้วพูดคุยกันอีกมากมาย”

เหอหงเซิ่งหัวเราะลั่นกล่าวว่า “ได้ๆ ในเมื่ออาจารย์เย่ได้กล่าวเช่นนี้แล้ว วันหลังหากพวกเรามาชนแก้วพูดคุยกัน อาจารย์เย่ก็ต้องมาร่วมงานด้วยนะ”

เย่เฉินยิ้มกล่าวว่า “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ถ้าอย่างนั้นผมจะจัดคืนนี้เสียเลย ประจวบเหมาะเป็นโอกาสอันดีที่จะได้ต้อนรับท่านและคุณผู้หญิงเหอ ทุกคนมาร่วมรับประทานอาหาร ดื่มกันคนละสองแก้ว”