บทที่ 279
หม่าหลันไม่รู้เลย ว่าการผลักครั้งนี้ ไม่ใช่แค่ทำให้ลูกสาวตกลงไปในหลุมไฟ แต่ยังผลักตัวเองเข้าไปด้วย
เธอในตอนนี้ ในใจเต็มไปด้วยความหวัง เซียวชูหรันให้อภัยต่อเกาจวิ้นเว่ยได้ จากนั้นจะสามารถสร้างความประทับใจที่ดีให้กับฮีโร่ในดวงใจอย่างลูกเขยผู้สูงส่งอย่างเกาจวิ้นเวยได้
เมื่อเป็นเช่นนี้ เธอก็สามารถหย่าร้างกับเศษสวะอย่างเย่เฉินได้ จากนั้นก็แต่งงานกับเกาจวิ้นเว่ย
เซียวชูหรันถูกแม่ผลักเข้าไป ในใจก็ยิ่งอดไม่ไหวที่จะโมโหเดือดดาล
ปกติแม่ก็ไม่ได้รักศักดิ์ศรี ไม่มีขอบเขตอะไร จนถึงขั้นเห็นแก่เงิน เรื่องนี้เธอยังพอทนไหว
แต่ว่า ตอนนี้ยิ่งคิด ก็ยิ่งทำให้เธอผิดหวังจริงๆ!
เธอกำลังจะหันหลังกลับและออกจากประตู คิดไม่ถึงว่า ตอนนี้เกาจวิ้นเว่ยล็อคประตูใหญ่
เซียวชูหรันพูดด้วยใบหน้าเย็นชา: “เกาจวิ้นเว่ย โปรดให้ฉันออกไป!”
“ชูหรัน ไหนๆก็มาแล้ว ไม่ต้องรีบไปขนาดนี้ก็ได้! เข้าไปนั่งคุยกันในบ้านก่อนเป็นยังไง?”
เกาจวิ้นเว่ยยืนอยู่ตรงหน้าเซียวชูหรัน ดวงตาจ้องมองผู้หญิงคนนี้ด้วยความหลงใหล มองขาเรียวยาวของเธอ เอวเล็กๆบางๆ หุ่นที่ดูดี ใบหน้าสวยงาม ในใจตื่นเต้นจนทนไม่ไหว……
ผู้หญิงคนนี้ สื่อถึงเสน่ห์อันน่าหลงใหลได้ทุกที่จริงๆ สิ่งนี้ทำให้หัวใจของเขาร้อนรุ่มขึ้นเรื่อย ๆ
เซียวชูหรันมองเขาด้วยความรังเกียจ และกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา: “ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับคุณ ได้โปรดหลีกทาง!”
เมื่อได้ยินคำนี้ เซียวชูหรันตกใจทันที ในใจรู้สึกหวาดกลัว และจะรีบวิ่งออกไปทันที
แต่เธอยังไม่ทันได้ก้าวขา เกาจวิ้นเว่ยก็คว้ามือเธอไว้แน่น ไม่สามารถขยับได้
เซียวชูหรันพูดด้วยความโกรธเคือง: “ปล่อยฉัน!”
เกาจวิ้นเว่ยจ้องใบหน้าของเธอ ยิ้มและพูดว่า: “ชูหรัน นับวันคุณยิ่งสวยขึ้นเรื่อยๆเลยนะ! ผมอยากจะปล้ำคุณตอนนี้เลยจริงๆ!”
ในเวลานี้เขามองไปที่รูปร่างที่สวยงามของเซียวชูหรัน มองไปที่ใบหน้าและร่างกายที่สมบูรณ์แบบ สายตาของเขาหลงใหลอย่างน่าสะพรึงกลัว
------------

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...