อย่างที่คาดไว้!
ไหม้เฉิงซินถูกคำถามย้อนกลับของเฉินจื๋อข่ายถามจนนิ่งไป
เขาเองก็รู้สึกว่าเรื่องนี้แปลกมาก
ทำไมถึงได้เลือกขโมยตัวเอง?
ทำไมถึงได้เลือกขโมยมรดกตกทอดของตัวเอง?
ถ้าหากไม่ใช่คนที่เข้าใจทางด้านนี้ จะต้องเลือกเอาเงินแน่นอน ใครจะไปเอาเข็มทิศที่เก่าแก่ ดูยุคสมัยหรือมูลค่าไม่ออก?
นึกถึงนี่ คนแรกที่ไหม้เฉิงซินนึกถึงกลับเป็นซวนเฟิงเหนียน
เขาสงสัย จะเป็นซวนเฟิงเหนียนแอบขโมยเข็มทิศบรรพบุรุษของตัวเองหรือเปล่า?
คนแซ่ซวนนี้ เดิมทีก็ไม่เชี่ยวชาญวิชาฮวงจุ้ยอยู่แล้ว ดีไม่ดีอาจจะเพื่อนำไปปิดจุดด้อยด้านนี้ ดังนั้นจึงได้เล็งไปยังเข็มทิศบรรพบุรุษของตระกูลตัวเอง!
นึกถึงนี่ ไหม้เฉิงซินเองก็ไม่กล้าไปตั้งคำถามใส่เฉินจื๋อข่ายแล้ว เพราะงั้นจึงทำได้เพียงคาดหวังทางตำรวจ ดังนั้นจึงรีบร้อนถามเฉินจื๋อข่าย “ไม่ทราบว่าทางตำรวจจะมาถึงเมื่อไหร่ครับ?”
เฉินจื๋อข่ายมองดูเวลา พูดว่า “ผมคาดว่าอย่างมากน่าจะสามนาทีครับ คุณรอสักครู่”
“ได้!” ไหม้เฉิงซินทำได้เพียงพยักหน้าตอบตกลง
หลังจากนั้นสามนาที คนหนุ่มคนหนึ่งที่ออร่าไม่ธรรมดาเดินเข้ามาในห้องของเขา
คนๆนี้ก็คือเย่เฉินที่เพิ่งมาถึงโรงแรมป๋ายจินฮ่านกง
ไหม้เฉิงซินอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วขึ้น ถามอย่างระมัดระวังอย่างมากว่า “นายไม่ใช่ตำรวจ? งั้นนายเป็นใครกันแน่?!เข็มทิศของฉันอยู่ที่นายใช่มั้ย?!”
เย่เฉินพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ยังเป็นห่วงเข็มทิศของคุณอยู่? ผมจะบอกคุณนะ สิ่งที่ผมจะถามต่อไปนี้ ทางที่ดีคุณตอบมาตามความจริง ไม่อย่างนั้นอย่าว่าแต่เข็มทิศเลย แม้แต่ชีวิตของคุณก็จะตกอยู่ในกำมือผม!”
ไหม้เค่อที่อยู่ด้านข้างฟังคำนี้จบ ก็พูดอย่างโมโหในทันทีว่า “ฉันไม่สนว่านายเป็นใคร แต่รบกวนนายพูดจาระวังหน่อย!ไม่อย่างนั้น อย่าโทษที่ฉันไม่เกรงใจ!”
เย่เฉินเหลือมองไหม้เค่อ นิ้วมือหนึ่งก็ชี้ตรงไปยังที่หน้าผากของเขา!
ตามมาด้วย ปราณทิพย์เล็กน้อยก็ทำการปิดกั้นระบบประสาทส่วนกลางของเขาไว้ ไหม้เค่อยังไม่ทันแม้แต่จะส่งเสียงสักคำก็ได้สูญเสียการควบคุมของร่างกายไปแล้ว ทั้งตัวเหมือนว่าเป็นโรคอัมพาตร้ายแรง ไม่สามารถขยับเลยสักนิด!
สีหน้าของไหม้เค่อหวาดกลัวอย่างมาก อยากจะพูด แต่กลับรู้สึกว่าตัวเองไม่มีแรงแม้แต่จะอ้าปากด้วยซ้ำ!
เย่เฉินขี้เกียจจะไปสนใจเขา แต่กลับมองไปยังไหม้เฉิงซินที่ตกใจอย่างมาก พูดอย่างเย็นชาว่า “คุณท่านไหม้ ผมรู้เบื้องหลังของคุณ และก็รู้เป้าหมายที่คุณมาเมืองจินหลิง ผมรู้แม้กระทั่งว่าเมื่อคืนคุณไปเจอกับซวนเฟิงเหนียนที่สุสานเขาเฟิ่งหวง เพราะงั้นทางที่ดีคุณอย่าได้เล่นตัวอะไรกับผม ไม่อย่างนั้น พรุ่งนี้ผมก็จะให้พวกคุณทวดเหลนทั้งสองเข้าไปอยู่ยังสุสานเขาเฟิ่งหวง!”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...