ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2793
เย่เฉินพูดเยาะเย้ยด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความดูถูก “ผมรู้ว่าตาแก่อย่างพวกคุณนั้นคิดยังไง คนอย่างพวกคุณ สิ่งที่มักจะพูดติดปากก็คือ ‘ไม่ยุ่งเรื่องชาวบ้าน’ คุณคิดว่าคนก็คือคนอื่นฆ่า ก็ไม่เกี่ยวข้องกับคุณแล้ว? ผมจะบอกคุณให้ ที่ตัวคนอื่น อาจจะถูกความคิดเลวๆแบบนี้ของคุณหลอกไปได้ แต่สำหรับที่ผม คุณน่ารังเกียจเหมือนกับคนที่ฆ่าคน！”
พูดถึงนี่ เย่เฉินก็พูดอย่างเย็นชาว่า “วันนี้ผมจะพูดไว้ตรงนี้เลยว่า ถ้าหากว่าซวนเฟิงเหนียนฆ่าใครอีกสักคนในเมืองจินหลิง ผมก็จะไม่ฝังพวกคุณไว้ที่สุสานเขาเฟิ่งหวงแล้ว เพราะว่าถ้าหากให้พวกคุณตายไปอย่างนี้ มันง่ายสำหรับพวกคุณเกินไป ถึงตอนนั้นผมจะขังทวดเหลนพวกคุณสองคนไว้ที่ลานเลี้ยงหมา ใช้ชีวิตอยู่ในกรงหมาไปทั้งชีวิต！”
ในขณะที่เย่เฉินพูดประโยคนี้ ไม่มีการปกปิดถึงไอสังหารของตัวเองเลยสักนิด สายตาที่น่ากลัวทำให้จิตใจของไหม้เฉิงซินรู้สึกหวาดกลัวอย่างที่สุด！
แม้ว่าเขาจะไม่รู้ถึงเบื้องหลังของเย่เฉิน แต่ในตอนนี้เขาไม่สงสัยในคำพูดของเย่เฉินเลยสักนิด
ด้วยความประหม่า เขาอดไม่ได้ที่จะอธิบายว่า ฉันเองก็ไม่รู้ว่าซวนเฟิงเหนียนอยู่ที่ไหนกันแน่ คนๆนี้อยู่ไม่เป็นหลักแหล่ง แล้วยังไปมาคนเดียว เมื่อวานที่ไปเขาเฟิ่งหวงก็เขาเป็นคนติดต่อมา ให้ฉันไปหา”
เย่เฉินพูดเสียงเย็นชาว่า “ตามที่พูดมา คุณน่าจะมีช่องทางการติดต่อของเขา งั้นก็หาวิธีนัดเขาออกมาให้ผม”
ไหม้เฉิงซินอดไม่ได้ที่จะพูดว่า “เรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับข้า ข้าไม่อยากยุ่งเกี่ยวด้วย ถ้าหากว่านายมีความแค้นอะไรกับเขา นั่นก็เป็นเรื่องของพวกนายสองคน รบกวนนายอย่าได้ลาข้าเข้าไป อย่างมากพวกเราก็ออกไปจากหัวเซี่ยในคืนนี้ ไม่มีสัมพันธ์อะไรกับหัวเซี่ยอีกก็ได้แล้ว”
ไหม้เฉิงซินเคยเห็นความสามารถของซวนเฟิงเหนียน ดังนั้นเขาจึงไม่อยากเป็นศัตรูกับซวนเฟิงเหนียน
เย่เฉินคาดไม่ถึงเลยจริงๆ ว่าตาแก่นี่จะทั้งโง่ทั้งไร้ความรู้แบบนี้ ก่อนหน้านี้เคยมีโอกาสได้พบเจอ มองดูแล้วไม่เหมือนคนเลว วันนี้ถึงได้รู้ว่า ตาแก่นี่ไม่ใช่คนเลวที่ทำร้ายคนตรงๆ แต่ก็เรียกไม่ได้ว่าเป็นคนดี อีกอย่างไอ้คนนี้เมื่อพบเจอปัญหา ในสมองล้วนเต็มไปด้วยเอาตัวรอด ส่วนความเป็นความตายของคนอื่น เขาไม่มองไว้ในสายตา！
ดังนั้น เย่เฉินพยักหน้าด้วยสีหน้าเย็นชา พูดนิ่งๆว่า “น่าสนใจ คุณเป็นคนกลัวยุ่งเรื่องชาวบ้าน ส่วนผมเป็นคนชอบยุ่งเรื่องชาวบ้าน เพราะงั้นคุณตกอยู่ในกำมือของผม ก็จะไม่มีโอกาสที่จะถอยออกไปได้ เดี๋ยวผมจะพาพวกคุณไปสำรวจดูที่ลานเลี้ยงหมาก่อน สำรวจเสร็จแล้ว คุณค่อยมาบอกกับผมว่าคุณอยากจะเข้ามายุ่งด้วยมั้ย！”
ไหม้เฉิงซินโมโหอย่างหนัก แต่เห็นท่าทางว่าเย่เฉินดูจริงจัง ในใจก็มีความกลัวอยู่บ้าง ดังนั้นน้ำเสียงก็อ่อนลง พูดอย่างมีความอ้อนวอนเล็กน้อยว่า “คุณเย่ครับ ผมอายุปูนนี้แล้ว อยู่ได้อีกไม่กี่ปีแล้ว ทำไมคุณจะต้องกดดันผมแบบนี้ละครับ?”
เย่เฉินพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาอย่างเยาะเย้ยว่า “พอแล้ว หยุดซะเถอะ ผมพูดไว้ตรงนี้เลยว่า หากซวนเฟิงเหนียนฆ่าคนอีกแค่คนเดียว ผมจะให้คุณตายอยู่ที่เมืองจินหลิง！”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...