ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2794

น้ำเสียงที่ไม่มีความน่าสงสัยของเย่เฉิน รวมทั้งการข่มขู่อย่างไม่อ่อนข้อให้ ทำให้ไหม้เฉิงซินประหม่ามาก

ทั้งชีวิตนี้ที่เขากลัวที่สุดก็คือเข้าสู่ปัญหา เพียงแค่มีอะไรนิดหน่อยก็รีบถอยหนีทันที นี่คือการพรรณนาอย่างแท้จริงมาเจ็บแปดสิบปีตั้งแต่ที่เขาบรรลุนิติภาวะ

ครั้งนี้ถ้าไม่ใช่เพราะว่าเห็นถึงโอกาสของล่ายชิงหวาแล้วหวั่นไหว ตีให้ตายเขาก็คงไม่ใช้อายุมากกว่าร้อยปีมาเสี่ยงถึงหัวเซี่ยหรอก

แต่ว่าตอนนี้ เขาเห็นว่าตัวเองไปมีปัญหากับคนที่น่ากลัวอย่างเย่เฉิน ในสมองคิดเพียงแค่เรื่องเดียวคือ รีบหนีไป

ดังนั้น น้ำเสียงของเขาจึงอ่อนลง มองเย่เฉินอ้อนวอนว่า “คุณเย่ครับ ฉันไม่สนิทกับซวนเฟิงเหนียนนั่นจริงๆ อีกอย่างผมอายุมากแล้ว โรคไข้ในร่างกายมากมาย คุณอย่าได้กดดันฉันเลย….”

เย่เฉินไม่มองเขา แต่กลับตะโกนเสียงดังผ่านประตูว่า “เหล่าเฉิน เตรียมรถ ส่งคุณไหม้ไปเยี่ยมชมที่ลานหมาของหงห้าสักหน่อย！”

“ได้ครับคุณชาย！” เฉินจื๋อข่ายที่ยืนอยู่ข้างนอกตลอดเวลาเมื่อได้ยินคำนี้ก็ตอบตกลงอย่างไม่ลังเล

ไหม้เฉิงซินตกใจจนหน้าซีด กำลังอยากจะขอร้องเมตตาต่อ จู่ๆโทรศัพท์ของเย่เฉินก็ดังขึ้น

เย่เฉินเห็นว่าเบอร์นี้โทรมาจากอเมริกา ก็รู้เลยว่าจะต้องเป็นล่ายชิงหวาคุณท่านล่ายแน่นอน ดังนั้นเขาจึงกดรับสาย

ทางปลายสาย เสียงของล่ายชิงหวาดังขึ้น ถามว่า “คุณชายเย่ครับ ไม่ทราบว่าสถานการณ์ทางคุณเป็นยังไงบ้างครับ? จับตัวซวนเฟิงเหนียนนั่นได้มั้ยครับ?”

เย่เฉินยิ้ม พูดว่า “ขอบคุณผู้อาวุโสอย่างคุณที่ยังกังวลถึงกัน ซวนเฟิงเหนียนยังหาตัวไม่เจอครับ ผมกำลังหาจุดทะลุจากตัวของคนอื่นอยู่ครับ”

ล่ายชิงหวาได้ยินอย่างนี้ ก็อดไม่ได้ที่จะถามว่า “คนอื่นที่คุณชายเย่หมายถึง น่าจะเป็นไหม้เฉิงซินใช่มั้ยครับ?”

“ใช่ครับ” เย่เฉินพูด “เขาเอง”