ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2795

เย่เฉินเอ่ยปากพูดในเวลานี้ว่า “คุณท่านล่าย คุณเองก็ได้ยินแล้ว คนๆนี้ใจเสาะอย่างมาก และไม่มีความรับผิดชอบ ผมไม่สามารถปล่อยให้เขาไปอย่างนี้ได้ หากว่าเขาช่วยผมจับซวนเฟิงเหนียน ผมยังไว้ชีวิตเขาได้ แต่ถ้าหากว่าเขาโง่เง่าแบบนี้ ปล่อยให้ซวนเฟิงเหนียนทำร้ายผู้คนต่อไป งั้นผมก็จะเอาชีวิตของเขา！”

ไหม้เฉิงซินรู้สึกร้อนรนแล้ว พูดออกไปว่า “คุณยังหนุ่มขนาดนี้ ทำไมถึงได้โหดเหี้ยมเช่นนี้！ฉันรู้จักกับพี่ล่ายมานานหลายปี หรือว่านายไม่สนใจให้เกียรติเลยสักนิดรึไง?”

ล่ายชิงหวาได้ยินคำพูดนี้ รีบพูดขึ้นว่า “เหล่าไหม้ นายอย่าได้มายุยงเสี้ยมสอนที่นี่ ฉันไม่ได้ขอร้องให้คุณชายเย่เห็นแก่ฉันแล้วเมตตานาย！”

เดิมทีไหม้เฉิงซินอยากจะใช้เกียรติของล่ายชิงหวามาร้องขอความเมตตา แต่ไม่คิดเลยว่าล่ายชิงหวาจะวาดเส้นกั้นกับเขาอย่างนี้ จึงพูดอย่างโมโหมากว่า “พี่ล่าย！คุณเริ่มมาทำร้ายกันเพิ่มอย่างนี้เลยหรอ? จะไม่ไร้สัจจะเกินไปหน่อยหรอครับ?”

น้ำเสียงของล่ายชิงหวาเปลี่ยนเป็นเย็นชาขึ้น เอ่ยปากพูดว่า “ไม่ใช่ว่าฉันไม่มีสัจจะ แต่เดิมทีตัวฉันก็เป็นหนี้บุญคุณอันใหญ่หลวงต่อคุณชายเย่อยู่แล้ว ทั้งชีวิตก็อาจจะไม่สามารถทดแทนได้ จะมีหน้าที่ไหนไปขอให้คุณชายเย่เห็นแก่ฉัน?”

ไหม้เฉิงซินตกใจ

เขาไม่คิดเลยว่า ล่ายชิงหวาจะพูดมาขนาดนี้

“เขาผู้อาวุโสที่อายุกว่าร้อยปี จะติดหนี้บุญคุณคนหนุ่มตรงหน้านี้ได้ยังไงกัน? นี่มันจะไร้เหตุผลเกินไปหน่อยแล้วมั้ง?”

คิดถึงนี่ จู่ๆเขาก็นึกถึงโอกาสก่อนหน้านี้ของล่ายชิงหวา อดไม่ได้ที่จะถามว่า “พี่ล่าย หรือว่าโอกาสของคุณนั้นเกี่ยวข้องกับคนๆนี้หรือครับ?！”

ล่ายชิงหวาตกอยู่ในความเงียบ

คำพูดพวกนี้ เขาไม่สามารถพูดได้

เพราะว่าเขาไม่ยินดีที่จะขัดความต้องการของเย่เฉิน แล้วเปิดเผยตัวตนของเขาต่อภายนอก

แต่ว่า ความเงียบของล่ายชิงหวา ทำให้ไหม้เฉิงซินใจกระตุกขึ้นมา รู้สึกประหม่าและพูดออกไปว่า “พี่ล่าย！โอกาสนั้นของคุณ ได้มาจากเขาจริงๆ?！”