ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2799
น้ำเสียงของซวนเฟิงเหนียนเย็นชาขึ้นทันที สอบถามว่า “ทำไมครับ? ตอนนี้คุณมีเบาะแสหน่อย ก็อยากจะมาคุยข้อตกลงกับผม? คุณท่านไหม้อย่าได้ลืมไป หาตัวคนลึกลับนั่นเจอ เดิมทีนี่ก็เป็นหน้าที่ในส่วนของคุณ！ส่วนฆ่าคนลึกลับนั่นทิ้ง เป็นหน้าที่ของผม คุณทำหน้าที่ของคุณ แล้วยังจะมาคุยข้อตกลงกับผม?”
ไหม้เฉิงซินพูดอย่างยิ้มเยาะว่า “อาจารย์ซวน โบราณพูดไว้ดี คนเราถ้าไม่คิดเพื่อตัวเองก็จะไม่มีที่ยืน ผมมาไกลถึงหัวเซี่ย ก็แค่หาเงินเท่านั้น เพราะยังไงซะก่อนหน้านี้ก็ไม่เคยทำเรื่องเลวร้ายอย่างนี้ ดีไม่ดีอนาคตก็คงจะจิตใจไม่สงบ เพราะงั้นผมก็จ้องหาเงินเยอะหน่อยเพื่อมาทดแทนตัวเองสักหน่อย”
พูดแล้ว ไหม้เฉิงซินก็พูดอีกว่า “ผมพาไหม้เค่อมาหัวเซี่ยก็หลายวันแล้ว ก่อนหน้านี้ก็เอาแต่ไล่หาเบาะแสต่างๆที่เป็นไปได้ ก็มีความยุ่งวุ่นวายอยู่ไม่น้อยเลย”
พูดถึงนี่ ไหม้เฉิงซินก็พลิกบทสนทนา พูดว่า “แต่ว่า อาจารย์ซวนคุณเพิ่งมาที่เมืองจินหลิง ถ้าหากว่าผมบอกเบาะแสกับคุณในวันนี้ ไม่แน่ตอนดึกคุณก็จัดการกับคนๆนั้นทิ้งแล้ว จากนั้นก็สามารถไปเอาเงินจากไปได้เลย เทียบกันแล้ว เงินของผมนี้หามาได้ยากกว่าอาจารย์ซวนมากเลย！”
ซวนเฟิงเหนียนถามด้วยเสียงเย็นชาว่า “คุณท่านไหม้ ฟังความหมายของคำพูดคุณแล้ว เหมือนว่าอยากจะแบ่งเงินจากที่ผมไปสักหน่อย?”
ไหม้เฉิงซินพูดยิ้มๆว่า “โอ๊ยอาจารย์ซวน ผมไม่ได้มีความหมายอย่างนั้น ผมก็แค่อยากเจอกับคุณแล้วคุยกันสักหน่อย ดูซิว่าคุณคนเดียวได้เงินจากตระกูลซูมากเท่าไหร่ แล้วพวกเราสองคนได้เงินจากตระกูลซูมาเท่าไหร่”
“จากนั้นก็รวมระยะเวลาที่พวกผมมาเมืองจินหลิง กับระยะเวลาที่คุณมาเมืองจินหลิง พวกเรามาลองคำนวณด้วยกันว่าต่อจำนวนเงินที่เหมาะสมสำหรับพวกเราสามคน”
“ถ้าหากว่าปู่หลานพวกเราสองคนได้เยอะ งั้นพวกเราก็เอาส่วนที่เยอะกว่านั้นมาทดแทนให้กับอาจารย์ซวนคุณเอง”
“แต่ถ้าหากว่าอาจารย์ซวนได้เยอะ งั้นก็ต้องรบกวนคุณเอาส่วนที่เกินออกมานั้นมาทดแทนให้พวกเรา”
ซวนเฟิงเหนียนได้ยินคำพูดนี้ ก็โมโหขึ้นมาในทันที
ในใจแอบ “คิดว่าไอ้แก่นี้หน้าไม่อายจริงๆ เขาอยากจะมาคิดคำนวณตามจำนวนหัวและเวลาในเวลานี้กับฉัน ไอ้แก่นี่เอาเงินไม่เอาชีวิตแล้วรึไง?”
ซวนเฟิงเหนียนพูดอย่างเฉยชาว่า “ไม่ปิดบังนะครับ เมื่อคืนผมนอนอยู่ที่เขาเฟิ่งหวง อย่าว่าเลย ที่นี่ทิวทัศน์ไม่เลวจริงๆ แล้วยังไม่มีผู้คนมารบกวน ตอนเช้าที่เจ้าหน้าที่มาตรวจสอบศพ ผมยังเข้าไปดูด้วยเลย ตอนนี้ภายใต้ความหวาดกลัวของผู้คน รปภ.ของที่นี่ยังไม่กล้าเข้างานกะดึกกันแล้ว ตอนกลางคืนพวกเรามาคุยธุระกันที่นี่ ก็ไม่ต้องกังวลว่าจะมีใครมาแอบฟัง”
ไหม้เฉิงซินพิจารณาสักพัก ก็อย่างมีความกังวลว่า “อาจารย์ซวน สุสานเขาเฟิ่งหวงนั่นมันเปลี่ยวเกินไป ไม่ก็พวกเราเปลี่ยนสถานที่ที่ใกล้เข้ามาหน่อยเถอะครับ！”
ซวนเฟิงเหนียนพูดเสียงเย็นชาว่า “ถ้าหากว่าคุณให้เบาะแสกับผมตั้งแต่ตอนนี้ งั้นพวกเราก็ไม่จำเป็นที่จะต้องเจอกันเลยด้วยซ้ำ แต่ถ้าหากว่าคุณอยากจะให้ผมเอากำไรจากตัวผมให้กับคุณ งั้นก็ขออภัยด้วย คุณต้องทำตามความต้องการของผม！”
ไหม้เฉิงซินได้ยินคำพูดนี้ ก็พูดอย่างตามน้ำไปว่า “ได้！ในเมื่อเป็นอย่างนี้ งั้นตอนกลางคืนก็เจอกันที่เขาเฟิ่งหวงครับ！”
ซวนเฟิงเหนียนยิ้ม “คืนนี้ยามดึก ไม่เจอไม่เลิก”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...