ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 28

บทที่ 28 จัดงานเลี้ยง

หลังจากจัดการปัญหาของแม่ยายเสร็จเรียบร้อยแล้ว แม่ยายก็หอบเงินสดไปฝากที่ธนาคารอย่างมีความสุข

ด้านเย่เฉินนั้นตรงกลับบ้านเลย

เมื่อถึงบ้านก็พบว่ารองเท้าของคนเป็นภรรยาอย่างเซียวชูหรันวางอยู่หน้าประตูแล้ว เขาจึงรู้ว่าเธอกลับมาแล้วจึงเดินตรงเข้าไปที่ห้องนอน

เมื่อเดินเข้ามาในห้องนอนก็เห็นว่าเซียวชูหรันวางสายโทรศัพท์พอดี สีหน้าเธอเต็มไปด้วยความดีใจและตื้นตัน

เขาจึงเอ่ยถามด้วยความสงสัย “ที่รัก เมื่อกี้คุยกับใครหรือ?”

เซียวชูหรันตอบกลับด้วยความตื้นเต้น “ต่งรั่งหลินเพื่อนรักของฉันเอง! คุณจำเธอได้ไหม?”

“จำได้สิ” เย่เฉินพยักหน้าพลางเอ่ย “เมื่อก่อนก็เรียนมหวิทยาลัยในจินหลิง ค่อนข้างสนิทกับคุณด้วย เหมือนว่าเธอจะเป็นลูกสาวของตระกูลใหญ่ในเย่นจิงด้วยใช่ไหม?”

“ใช่” เซียวชูหรันเอ่ย “ตระกูลของรั่งหลินค่อนข้างมีอิทธิพลในเย่นจิงเลยล่ะ”

เย่เฉินเอ่ยถามพร้อมรอยยิ้ม “มีอะไร? เธอจะมาหาคุณที่เมืองจินหลิงหรือ?”

เซียวชูหรันเอ่ย “ไม่ใช่แค่มาหาฉันค่ะ เธอจะย้ายมาทำงานที่นี่แล้ว!”

เย่เฉินเอ่ยถามด้วยความสงสัย “เธอเป็นถึงลูกสาวของตระกูลใหญ่ในเย่นจิง กิจการของตระกูลตั้งใหญ่โตทำไมไม่ดูแล มาทำงานที่เมืองจินหลิงทำไมกัน?”

เซียวชูหรันเอ่ย “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน เธอบอกแค่ว่าจะมาทำงานที่ตี้เหากรุ๊ป ส่วนเรื่องที่ว่าทำไมเธอถึงต้องถ่อมาทำงานไกลถึงตี้เหา ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน”

เย่เฉินพยักหน้ารับทว่าแอบคิดในใจ: ถึงแม้ตระกูลต่งจะสู้ตระกูลเย่ไม่ได้ ทว่าก็ถือว่ามีอิทธิพลในเย่นจิงพอสมควร ต่งรั่งหลินไม่มีความจำเป็นต้องละทิ้งกิจการของที่บ้านแล้วมาทำงานที่ตี้เหากรุ๊ปของตน

หรือการที่ผู้หญิงคนนี้มาตี้เหากรุ๊ปเพราะมีจุดประสงค์อย่างอื่นกันแน่?

เย่เฉินคลางแคลงใจทว่ายังไม่อาจหาข้อสรุปได้ในตอนนี้

เห็นทีว่าต้องรอต่งรั่งหลินเข้ามาทำงานที่ตี้เหากรุ๊ปก่อน แล้วค่อยให้หวังตงเสวี่ยนไปสืบทีหลัง

ขณะนั้นเองเหมือนว่าเซียวชูหรันจะนึกอะไรขึ้นได้ เธอตบหน้าผากตัวเองพลางเอ่ย “ใช่แล้วเย่เฉิน พรุ่งนี้ฉันมีนัดประชุมกับคนของทางตี้เหากรุ๊ป คงปลีกตัวไม่ได้ คุณช่วยไปรับรั่งหลินที่สนามบินแทนฉันแล้วพาเธอไปทานข้าวหน่อย”

เย่เฉินตอบรับ “อย่างนั้นพรุ่งนี้ผมจะเตรียมการไว้ก่อน”

เซียวชูหรันเอ่ยขึ้นอีก “อ้อใช่แล้ว คุณเลือกร้านที่ดีหน่อยนะ ไม่ต้องห่วงเรื่องเงิน ใช้บัตรของฉันได้เลย”

เอ่ยพลางยื่นกระเป๋าเงินให้เขา

เย่เฉินรีบเอ่ย “ไม่ต้อง ผมมีคนรู้จักเปิดร้านอาหารแห่งหนึ่งถือว่าไม่เลวเลยล่ะ เดี๋ยวผมจัดการเอง”

เอ่ยจบเย่เฉินก็หยิบมือถือขึ้นมาเพื่อที่จะส่งข้อความหาเฉินจื๋อข่ายแห่งแชงกรีลาเพื่อให้อีกฝ่ายจัดการเรื่องโต๊ะอาหารให้

ทว่าเขาคิดๆดูแล้ว แชงกรีลาจะเก็บไว้เซอร์ไพรส์ภรรยา เรื่องต้อนรับต่งรั่งหลินเปลี่ยนเป็นที่อื่นจะดีกว่า

เขาจึงเลือกที่จะส่งข้อความหาท่านหงห้าคนนั้น

“ผมจะจัดงานเลี้ยงต้อนรับเพื่อน คุณช่วยเตรียมโรงแรมระดับไฮคลาสให้หน่อยแต่ไม่เอาโรงแรมแชงกรีลานะ”

ชั่วอึดใจท่านหงห้าก็ส่งข้อความตอบกลับมา “คุณเย่วางใจได้ กระผมมีภัตตาคารแห่งหนึ่งชื่อเทียนเซียงฝู่ เป็นภัตตาคารที่มีชื่อเสียงพอๆกับภัตตาคารระดับสูงของเมืองจินหลิงและแชงกรีลาเลย พรุ่งนี้ผมจะจัดห้องอาหารระดับไดมอนด์ที่ดีที่สุดไว้ต้อนรับท่านเลย”

เย่เฉินตอบกลับแค่คำเดียว “อืม”

......

วันต่อมา เซียวชูหรันอยู่ที่ตี้เหากรุ๊ปทั้งวันเพื่อจัดการเรื่องสัญญาความร่วมมือ

เย่เฉินได้ต่อสายหาหวังตงเสวี่ยนรองประธานของตี้เหากรุ๊ปเพื่อสอบถามเกี่ยวกับเรื่องที่ต่งรั่งหลินจะเข้ามาทำงาน