ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2803
ไหม้เฉิงซินกัดฟันพร้อมพยักหน้าแล้ว แม้ว่าไม่เชื่อใจเย่เฉิน แต่ในเวลานี้ก็ไม่มีพื้นที่ว่างให้เขาได้เลือกแต่อย่างใดแล้ว ทำได้เพียงกัดฟันเดินออกมาจากรถแท็กซี่แล้ว
และในเวลานี้ ซวนเฟิงเหนียนขับรถVolkswagenคันนั้นขึ้นภูเขาอย่างความเร็ว เห็นว่าไหม้เฉิงซินลงจากรถแล้ว เขาก็เหยียบคันเร่งเลย ขับชนท้ายรถแท็กซี่คันนั้นของเย่เฉินเลย
เสียงดังปัง รถแท็กซี่คันนั้นของเย่เฉินถูกชนออกไปไกลกว่าหลายเมตร เขารอให้รถจอดนิ่ง แสร้งทำเป็นลงมาจากรถอย่างโมโห พูดตะโกนไปยังรถVolkswagenที่อยู่ด้านหลังว่า ： “แกประสาทเหรอ？ดึกดื่นอย่างนี้สถานที่แย่ๆเช่นนี้ก็มีรถของฉันแค่คันเดียวแก็ยังจะมาชนท้ายรถ？！”
ประตูรถVolkswagenคันหลังเปิดออกมาทันที ผู้ชายคนหนึ่งที่เปล่งประกายความชั่วร้ายไปทั่วทั้งตัว เปิดประตูเดินลงมาแล้ว มองไปที่เย่เฉินพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นว่า ： “วัยรุ่น ไม่ต้องโมโหกันขนาดนี้ได้ไหม！”
เย่เฉินถามอย่างโมโหว่า : “แกชนรถฉันแล้ว ยังจะไม่ให้โมโหมากขนาดนี้อีกเหรอ？”
ซวนเฟิงเหนียนยิ้มอย่างน่าหวาดกลัว พูดกล่าว : “เมื่อคนเราโมโห ทำให้เกิดเลือดคั่งในสมองได้ง่าย สมองที่มีเลือดคั่งนี้ก็เหมือนกับเนื้อหมูที่ไม่ได้เจาะเอาเลือดออก ไม่อร่อย！ ”
เย่เฉินด่าอย่างระอุ : “แม่งเอ๊ย สมองแกมีปัญหาเหรอ？”
ซวนเฟิงเหนียนหัวเราะฮ่าๆออกมา : “ไอ้เด็กน้อย วันนี้ตกมาอยู่ในกำมือของฉันแล้ว ก็ถือว่าเป็นความโชคดีของแกอย่างมาก ฉันจะทำให้แกได้สัมผัสรสชาติของการถูกเจาะกลางกะโหลกศีรษะ สมองถูกสูบออกไปจนหมดเกลี้ยง！ ”
พูดแล้ว เขาก็รีบหยิบหนอนกู่สีขาวที่ทั้งอ้วนทั้งใหญ่นั่นออกมาจากอ้อมแขน พูดด้วยความรักอย่างทะนุถนอมว่า : “เด็กดีของฉัน แกกินอาหารเรียกน้ำย่อยจานนี้ก่อนนะ กินจานนี้เสร็จแล้ว อีกเดี๋ยวค่อยให้แกกินไอ้แก่นั่น！”
ในเวลานี้ ไหม้เฉิงซินที่อยู่ข้างๆพูดด่าทออย่างรุนแรงว่า : “ซวนเฟิงเหนียน！แกคิดจะทำอะไร？！”
เย่เฉินยิ้มพร้อมพูดเหอะออกมา : “ไอ้แก่อย่างแกหยุดคุยโวโอ้อวดต่อหน้ากูได้แล้ว ตอนกูเด็กๆก็ใช่ว่าจะไม่เคยเลี้ยงดักแด้มาก่อนซะหน่อย หนอนนี่ของแกก็แค่ใหญ่กว่าดักแด้นิดเดียวก็เท่านั้นเองไม่ใช่เหรอ？สุดยอดอะไรกัน？”
“ไอ้สารเลว！” ซวนเฟิงเหนียนพูดด่าด้วยความโกรธ : “เด็กโง่ๆอย่างแก จู่ๆก็กล้าเอาหนอนกู่ดวงชะตาของกูไปเปรียบเทียบกับดักแด้ ฉันจะเอาชีวิตอันไร้ค่าของแก！”
พูดแล้ว เขาก็เขย่ามือข้างหนึ่ง ตะโกนเรียกหนอนกู่ดวงชะตานั่นว่า : “ไป！”
ตามมาด้วย หนอนกู่ดวงชะตานั่นรีบม้วนกลายเป็นทรงกลม แล้วก็ดีดอยู่ในฝ่ามือของเขาทันที ทั้งตัวก็กระโดดลอยขึ้นบนอากาศแล้ว พุ่งมาที่กลางศีรษะของเย่เฉินเลย
นี่จึงทำให้เย่เฉินเห็นได้อย่างชัดเจน หนอนกู่ที่มาอย่างรวดเร็วนั่น เมื่ออ้าปากขึ้นมาเต็มไปด้วยฟันดำ ปากนั่นมองดูแล้ว ดูเหมือนว่าจะคมกว่าใบมีดที่ทำจากสเตนเลสมากกว่าอีก เขาไม่สงสัยเลยสักนิดว่าสิ่งนี้สามารถกัดกลางกะโหลกศีรษะของคนให้กลายเป็นรูใหญ่ได้เพียงแค่คำเดียว！
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...