ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2803

ไหม้เฉิงซินกัดฟันพร้อมพยักหน้าแล้ว แม้ว่าไม่เชื่อใจเย่เฉิน แต่ในเวลานี้ก็ไม่มีพื้นที่ว่างให้เขาได้เลือกแต่อย่างใดแล้ว ทำได้เพียงกัดฟันเดินออกมาจากรถแท็กซี่แล้ว

และในเวลานี้ ซวนเฟิงเหนียนขับรถVolkswagenคันนั้นขึ้นภูเขาอย่างความเร็ว เห็นว่าไหม้เฉิงซินลงจากรถแล้ว เขาก็เหยียบคันเร่งเลย ขับชนท้ายรถแท็กซี่คันนั้นของเย่เฉินเลย

เสียงดังปัง รถแท็กซี่คันนั้นของเย่เฉินถูกชนออกไปไกลกว่าหลายเมตร เขารอให้รถจอดนิ่ง แสร้งทำเป็นลงมาจากรถอย่างโมโห พูดตะโกนไปยังรถVolkswagenที่อยู่ด้านหลังว่า ： “แกประสาทเหรอ？ดึกดื่นอย่างนี้สถานที่แย่ๆเช่นนี้ก็มีรถของฉันแค่คันเดียวแก็ยังจะมาชนท้ายรถ？！”

ประตูรถVolkswagenคันหลังเปิดออกมาทันที ผู้ชายคนหนึ่งที่เปล่งประกายความชั่วร้ายไปทั่วทั้งตัว เปิดประตูเดินลงมาแล้ว มองไปที่เย่เฉินพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นว่า ： “วัยรุ่น ไม่ต้องโมโหกันขนาดนี้ได้ไหม！”

เย่เฉินถามอย่างโมโหว่า : “แกชนรถฉันแล้ว ยังจะไม่ให้โมโหมากขนาดนี้อีกเหรอ？”

ซวนเฟิงเหนียนยิ้มอย่างน่าหวาดกลัว พูดกล่าว : “เมื่อคนเราโมโห ทำให้เกิดเลือดคั่งในสมองได้ง่าย สมองที่มีเลือดคั่งนี้ก็เหมือนกับเนื้อหมูที่ไม่ได้เจาะเอาเลือดออก ไม่อร่อย！ ”

เย่เฉินด่าอย่างระอุ : “แม่งเอ๊ย สมองแกมีปัญหาเหรอ？”

ซวนเฟิงเหนียนหัวเราะฮ่าๆออกมา : “ไอ้เด็กน้อย วันนี้ตกมาอยู่ในกำมือของฉันแล้ว ก็ถือว่าเป็นความโชคดีของแกอย่างมาก ฉันจะทำให้แกได้สัมผัสรสชาติของการถูกเจาะกลางกะโหลกศีรษะ สมองถูกสูบออกไปจนหมดเกลี้ยง！ ”

พูดแล้ว เขาก็รีบหยิบหนอนกู่สีขาวที่ทั้งอ้วนทั้งใหญ่นั่นออกมาจากอ้อมแขน พูดด้วยความรักอย่างทะนุถนอมว่า : “เด็กดีของฉัน แกกินอาหารเรียกน้ำย่อยจานนี้ก่อนนะ กินจานนี้เสร็จแล้ว อีกเดี๋ยวค่อยให้แกกินไอ้แก่นั่น！”

ในเวลานี้ ไหม้เฉิงซินที่อยู่ข้างๆพูดด่าทออย่างรุนแรงว่า : “ซวนเฟิงเหนียน！แกคิดจะทำอะไร？！”