ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2804

สรุปบท บทที่ 2804 แกเป็นใครกันแน่: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

สรุปตอน บทที่ 2804 แกเป็นใครกันแน่ – จากเรื่อง ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน โดย เมฆทอง

ตอน บทที่ 2804 แกเป็นใครกันแน่ ของนิยายนิยาย จีนเรื่องดัง ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน โดยนักเขียน เมฆทอง เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง

ในเวลานี้ซวนเฟิงเหนียนใบหน้าเยือกเย็น

เขารู้ วัยรุ่นโง่ๆที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ อีกเดี๋ยวก็ต้องชดใช้ด้วยชีวิตแล้ว

เพราะว่า ไม่มีใครสามารถขวางกั้นหนอนกู่ดวงชะตาของตัวเองได้!

อย่ามองว่าหนอนใหญ่ตัวนี้ทั้งขาวทั้งอ้วนนะ แต่ความเป็นจริงร่างกายของมันแข็งแกร่งกว่าเหล็กอีก เรียกได้ว่าอยู่ยงคงกระพัน!

และพละกำลังในการกัดของมัน โหดเหี้ยมมากกว่าเสือผู้ใหญ่เยอะ!

ซวนเฟิงเหนียนเคยใช้หนอนกู่ดวงชะตาของตัวเองฆ่านินจาญี่ปุ่น ดาบนินจาที่แหลมคมอย่างมากของนินจาญี่ปุ่นสับลงไปยังลำตัวของหนอนกู่ดวงชะตา ทันใดนั้นก็แตกสลายกลายเป็นแผ่นเหล็กอย่างผิดปกติ

ก็มีคนเคยใช้ไฟมาต่อต้านหนอนกู่ดวงชะตาของเขา แต่ว่าเปลวไฟที่มากกว่าหนึ่งพันองศา ก็ไม่สามารถทำร้ายหนอนกู่ดวงชะตาได้แม้แต่น้อย

เพราะงั้น ในใจของซวนเฟิงเหนียนคาดการณ์จุดจบของเย่เฉินไว้แล้ว

จะต้องเป็นหนอนกู่ดวงชะตาของตัวเองกระโดดขึ้นไปยังกลางกระหม่อมของเขาเลย แล้วกัดกลางศีรษะของเขาให้เป็นหลุมใหญ่ แล้วก็เจาะเข้าไปเลย กลืนกินทุกสิ่งอย่างที่อยู่ในกะโหลกศีรษะของเขาให้สิ้นซาก

และในระหว่างที่กลืนกิน วัยรุ่นที่โง่เขลาแล้วยังโอหังคนนี้ ก็จะได้สัมผัสกับความเจ็บปวดที่ร้ายแรงที่สุดในโลกใบนี้!

เพราะว่าหนอนกู่ดวงชะตาของเขามีทักษะเฉพาะตัว นั้นก็คือเวลาที่กำลังกลืนกินสมองของคนอื่น ในขณะเดียวกันก็สามารถปล่อยสารพิษไปในสมองของอีกฝ่ายเพื่อไม่ให้เลือดเกิดการจับตัวเป็นก้อนได้!

สารพิษชนิดนี้จะไหลผ่านสมองของอีกฝ่าย กระจายไปทั่วระบบประสาทของอีกฝ่ายอย่างรวดเร็ว ในขณะเดียวกันทำให้ระดับความไวต่อความรู้สึกของระบบประสาทของอีกฝ่ายเพิ่มสูงขึ้นเป็นสิบเท่า

คิดมาจนถึงตรงนี้ ในใจของไหม้เฉิงซินก็หมดหนทางจนปัญญาไม่รู้จะทำอย่างไรดี ทอดถอนหายใจในใจ : “ไม่แน่ชายชราอย่างฉัน ครั้งนี้จะต้องทิ้งชีวิตไว้ที่นี่แล้ว……”

กำลังพูดอยู่ หนอนกู่นั่นก็บินมายังกระหม่อมของเย่เฉินแล้ว ระยะห่างจากเย่เฉินเพียง20เซนติเมตร

ในขณะเดียวกัน มันได้อ้าปากใหญ่ เตรียมที่จะกัดแทะลงไปยังกลางกระหม่อมของเย่เฉินเลย

และเย่เฉินก็เหมือนคนโง่ยังไงอย่างนั้น แม้แต่หลบหลีกก็ไม่รู้จักที่จะหลบหลีก

ไหม้เฉิงซินตื่นเต้นอย่างมาก กลัวว่าหนอนกู่นั่นกัดลงไปแล้ว เย่เฉินก็ตายเลย

และซวนเฟิงเหนียนก็ยิ่งมีใบหน้าที่เยือกเย็น เอ่ยพูดว่า : “คิดไม่ถึงจริงๆ บนโลกใบนี้จะมีคนโง่อยู่มากมายเช่นนี้”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน