ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2805
และในเวลานี้ หนอนกู่ดวงชะตาของซวนเฟิงเหนียนพุ่งกัดเข้าไปกลางกะโหลกศีรษะของเย่เฉินแล้ว
เกิดขึ้นเร็วมาก วิกฤตที่เป็นอันตรายอย่างใหญ่หลวง ทันใดนั้นเย่เฉินก็ยื่นมือออกไปข้างหนึ่ง ตบฉาดหนึ่งก็เหมือนกับนักบาสเกตบอลที่บล็อกลูกบาสแบบนั้น ดึงหนอนกู่ดวงชะตานั่นล้มลงไปกับพื้นเลย！
เหตุการณ์เปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันตรงหน้า ทำให้ซวนเฟิงเหนียนและไหม้เฉิงซินที่ได้เห็นตกตะลึงจนตาค้างพูดไม่ออกเลย
เป็นใครก็คิดไม่ถึงว่า หนอนกู่ดวงชะตาที่พร้อมโจมตีทุกเมื่อ จะต้องได้รับชัยชนะแน่นอนนั่น จู่ๆถูกอีกฝ่ายตบเข้าไปฉาดหนึ่งก็ล้มลงแล้ว
ซวนเฟิงเหนียนก็คิดว่าตัวเองตาลายมองเห็นไม่ชัดเจนแล้ว
แต่เมื่อเขาขยี้ตาแล้วถึงได้เห็นว่า หนอนกู่ดวงชะตานั่นของตัวเองกำลังกลิ้งบิดตัวไปมาบนพื้น
เขาโพล่งพูดออกไปทันทีว่า ： “นี่……จะเป็นไปได้ยังไง！หนอนกู่ดวงชะตาของฉันไม่เคยมีใครหน้าไหนสู้ได้เลย แกทำได้ยังไง？！”
เย่เฉินพูดดูถูกเหยียดหยามอย่างเยือกเย็นว่า : “คนที่ไร้ความสามารถอย่างเช่นแก ก็ยังกล้าพูดว่าตัวเองนั้นไม่อาจมีใครสู้ได้？มิน่าล่ะแกถึงเป็นศิษย์สำนักเดียวกันกับวีจิ้งไห่ พวกแกสองคนล้วนเป็นแค่เพียงเศษสวะที่ชอบคุยโวโอ้อวด！”
ซวนเฟิงเหนียนขมวดคิ้วพร้อมถามว่า : “แกรู้จักศิษย์น้องวีจิ้งไห่？！”
เย่เฉินพยักหน้า โพล่งพูดออกไปว่า : “รู้จักสิ วีจิ้งไห่อาจารย์วิชาซวนซวนจากฮ่องกงไง ว่ากันว่าเครื่องรางที่ทำขึ้นมาอย่างสบายๆล้วนแต่ขายได้กว่าหลายแสน ปีที่แล้วเขามาทำตัวเสแสร้งที่จินหลิง คิดว่าตัวเองเป็นคนที่สุดยอดมาก สุดท้ายอยู่ในมือของฉันแม้แต่หนึ่งกระบวนท่าก็ไม่สามารถสู้ได้เลยก็ตายเลย ตอนที่ตายแม่งก็ยังอนาถอย่างมาก”
พูดจบ เย่เฉินยิ้มพร้อมพูดว่า : “ไอ้หยา ในเมื่อพูดแบบนี้ ศิษย์พี่ศิษย์น้องอย่างพวกแกยังคงมีวาสนาต่อกันจริงๆห่างกันพันลี้ยังได้พบหน้ากัน เขาตายที่จินหลิง แกก็ตามเขามาตายที่นี่ด้วยกัน！”
ใบหน้าของซวนเฟิงเหนียนตกใจอย่างมาก เขาเอี้ยวตามองหนอนกู่ดวงชะตาที่นอนกลิ้งอยู่กับพื้นอย่างไม่หยุดหย่อน ยังคงคิดที่จะรอโอกาสต่อต้าน
และซวนเฟิงเหนียนก็ยิ่งอนาถ คนทั้งคนพูดโอ๊ยๆแสดงความเจ็บปวดออกมา อ้วกเลือดกองใหญ่ออกมา ทันใดนั้นแม้แต่ยืนก็ยืนไม่นิ่งแล้ว
ซวนเฟิงเหนียนตกใจจนโง่แล้ว มองเย่เฉินอย่างแนบแน่น โพล่งพูดถามว่า : “แก……แกเป็นใครกันแน่？！”
เย่เฉินยิ้มแล้ว พูดอย่างยิ้มเจ้าเล่ห์ว่า : “ฉันเหรอ？ฉันก็คือคนที่แกตามหามาโดยตลอดไง แกอยากจะหาตัวฉันให้เจอ แล้วฆ่าฉันให้ตายไม่ใช่เหรอ？ตอนนี้ฉันก็อยู่ตรงหน้าแกแล้ว แกลงมือจัดการได้แล้ว”
“อะไรนะ？！” ซวนเฟิงเหนียนเบิกตามองกว้าง พร้อมทั้งมองไปยังไหม้เฉิงซิน พูดด่าว่า : “แซ่ไหม้ แกมันไอ้เฒ่าจอมเหี้ย จู่ๆก็กล้าที่จะหักหลังฉัน ！”
ในเวลานี้ในใจลึกๆของไหม้เฉิงซินดีใจมาก รีบวิ่งเหยาะๆไปยังเบื้องหลังของเย่เฉินแล้ว พร้อมทั้งพูดกับซวนเฟิงเหนียนว่า : “ซวนเฟิงเหนียน สัตว์เดียรัจฉานที่ไร้ซึ่งมโนธรรมอย่างแกแบบนี้ ทุกคนล้วนแต่สามารถลงโทษแกอย่างมหันต์ได้！วันนี้กูช่วยคุณชายเย่จัดการสัตว์เดรัจฉานอย่างแกแล้ว ก็ถือว่ารักษาความยุติธรรมแทนพระเจ้า！”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...