ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2805

และในเวลานี้ หนอนกู่ดวงชะตาของซวนเฟิงเหนียนพุ่งกัดเข้าไปกลางกะโหลกศีรษะของเย่เฉินแล้ว

เกิดขึ้นเร็วมาก วิกฤตที่เป็นอันตรายอย่างใหญ่หลวง ทันใดนั้นเย่เฉินก็ยื่นมือออกไปข้างหนึ่ง ตบฉาดหนึ่งก็เหมือนกับนักบาสเกตบอลที่บล็อกลูกบาสแบบนั้น ดึงหนอนกู่ดวงชะตานั่นล้มลงไปกับพื้นเลย！

เหตุการณ์เปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันตรงหน้า ทำให้ซวนเฟิงเหนียนและไหม้เฉิงซินที่ได้เห็นตกตะลึงจนตาค้างพูดไม่ออกเลย

เป็นใครก็คิดไม่ถึงว่า หนอนกู่ดวงชะตาที่พร้อมโจมตีทุกเมื่อ จะต้องได้รับชัยชนะแน่นอนนั่น จู่ๆถูกอีกฝ่ายตบเข้าไปฉาดหนึ่งก็ล้มลงแล้ว

ซวนเฟิงเหนียนก็คิดว่าตัวเองตาลายมองเห็นไม่ชัดเจนแล้ว

แต่เมื่อเขาขยี้ตาแล้วถึงได้เห็นว่า หนอนกู่ดวงชะตานั่นของตัวเองกำลังกลิ้งบิดตัวไปมาบนพื้น

เขาโพล่งพูดออกไปทันทีว่า ： “นี่……จะเป็นไปได้ยังไง！หนอนกู่ดวงชะตาของฉันไม่เคยมีใครหน้าไหนสู้ได้เลย แกทำได้ยังไง？！”

เย่เฉินพูดดูถูกเหยียดหยามอย่างเยือกเย็นว่า : “คนที่ไร้ความสามารถอย่างเช่นแก ก็ยังกล้าพูดว่าตัวเองนั้นไม่อาจมีใครสู้ได้？มิน่าล่ะแกถึงเป็นศิษย์สำนักเดียวกันกับวีจิ้งไห่ พวกแกสองคนล้วนเป็นแค่เพียงเศษสวะที่ชอบคุยโวโอ้อวด！”

ซวนเฟิงเหนียนขมวดคิ้วพร้อมถามว่า : “แกรู้จักศิษย์น้องวีจิ้งไห่？！”

เย่เฉินพยักหน้า โพล่งพูดออกไปว่า : “รู้จักสิ วีจิ้งไห่อาจารย์วิชาซวนซวนจากฮ่องกงไง ว่ากันว่าเครื่องรางที่ทำขึ้นมาอย่างสบายๆล้วนแต่ขายได้กว่าหลายแสน ปีที่แล้วเขามาทำตัวเสแสร้งที่จินหลิง คิดว่าตัวเองเป็นคนที่สุดยอดมาก สุดท้ายอยู่ในมือของฉันแม้แต่หนึ่งกระบวนท่าก็ไม่สามารถสู้ได้เลยก็ตายเลย ตอนที่ตายแม่งก็ยังอนาถอย่างมาก”

พูดจบ เย่เฉินยิ้มพร้อมพูดว่า : “ไอ้หยา ในเมื่อพูดแบบนี้ ศิษย์พี่ศิษย์น้องอย่างพวกแกยังคงมีวาสนาต่อกันจริงๆห่างกันพันลี้ยังได้พบหน้ากัน เขาตายที่จินหลิง แกก็ตามเขามาตายที่นี่ด้วยกัน！”

ใบหน้าของซวนเฟิงเหนียนตกใจอย่างมาก เขาเอี้ยวตามองหนอนกู่ดวงชะตาที่นอนกลิ้งอยู่กับพื้นอย่างไม่หยุดหย่อน ยังคงคิดที่จะรอโอกาสต่อต้าน