ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2809
พูดแล้ว เขาก้มหน้ามองหนอนกู่ที่กำลังหายใจแขม่วๆที่ใต้เท้า พูดถามอย่างเยือกเย็นว่า ： “ไม่รู้ว่าแกเคยได้ยินคำกล่าวอ้างที่ว่าเชิญท่านลงโอ่ง（ให้ทุกข์แก่ท่าน ทุกข์นั้นถึงตัว）บ้างไหม？”
ซวนเฟิงเหนียนตกใจจนใบหน้าซีดขาว
เชิญท่านลงโอ่งทำไมเขาจะไม่รู้ล่ะ？
คนๆหนึ่งที่เชี่ยวชาญในการใช้วิธีลงโทษที่ทารุณคนที่โหดเหี้ยมที่สุด คิดค้นโอ่งดินเผาแล้ว ทารุณคนด้วยการไล่คนเข้าไปด้านใน สุดท้ายคิดไม่ถึงว่าตัวเองจะถูกเชิญให้เข้าไปในโอ่งแล้ว
พูดแล้ว ก็คือหนามยอกเอาหนามบ่ง
ในใจของเขาหวาดกลัวอย่างมาก กลัวว่าเย่เฉินก็จะเปิดรูใหญ่บนกระหม่อมศีรษะของเขาเช่นกัน
สิ่งเดียวที่คุ้มค่าที่จะดีใจ คือเย่เฉินกลับว่าไม่เข้าใจทักษะของการเลี้ยงหนอน และไม่มีหนอนกู่ดวงชะตา ไม่เช่นนั้น ถ้าหากให้หนอนกู่กัดกลางกะโหลกศีรษะของเขาแล้ว กินสมองของเขา งั้นเขาก็จะได้รับความทุกข์ทรมานมากกว่าอยู่ในขุมนรกสิบแปดชั้นก่อนตายซะอีก……
ดังนั้น เขาร้องไห้พร้อมพูดอ้อนวอนว่า ： “ฉันรู้ว่าฉันทำเรื่องเลวๆมามากมาย เพียงแค่ขอร้องให้อาจารย์ให้ความสุขกับฉันสักหน่อย……”
“ให้ความสุขกับแกสักหน่อยเหรอ？” เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย พูด : “เรื่องนี้แกจะมาถามฉันไม่ได้หรอกนะ ควรจะถามดักแด้ของแก！”
พูดแล้ว เย่เฉินใช้ปลายเท้าเหยียบๆหนอนกู่ที่กำลังหายใจแขม่วๆนั่นแล้ว
ในใจของซวนเฟิงเหนียนตื่นตระหนกอย่างมาก แต่ก็รู้สึกโดยทันทีว่า เย่เฉินกำลังข่มขู่ตัวเองอยู่ หนอนกู่ดวงชะตาของตัวเอง ต่อให้ตายก็จะจงรักภักดีต่อตัวเอง ยอมรับการควบคุมของตัวเองทั้งหมด ไม่มีทางที่จะกลับว่าแว้งกัดตัวเองอย่างแน่นอน
แต่ว่า ตอนที่เขาคิดแบบนี้ในใจ จู่ๆเย่เฉินก็ปล่อยปราณทิพย์เข้าไปในร่างกายของหนอนกู่นั่นแล้ว
ตามมาด้วย ก็เห็นหนอนกู่ที่ถูกเย่เฉินเหยียบย่ำ ที่กำลังหายใจแขม่วๆนั้น จู่ๆก็ราวกับได้รับการกระตุ้นเลือดลมสูบฉีด ฟื้นฟู่กลับมาอ้วนมากโดยทันที มีอาการกระปรี้กระเปร่าอย่างมากที่สุด
หลังจากนั้น เย่เฉินก็เตะหนอนกู่นั่นไปทางซวนเฟิงเหนียน พูดด่าทอด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็นว่า : “กินเขาให้ฉันซะ！”
หนอนกู่ลอยกลางอากาศไปยังซวนเฟิงเหนียน อ้าปากที่แข็งเหมือนกับเหล็กแล้ว
เมื่อเห็นมือขวาของตัวเองหล่นลงจากศีรษะลงบนเท้าอย่างอิสระ ทันใดนั้นอารมณ์ของซวนเฟิงเหนียนก็พังทลายลงแล้ว ตะโกนอย่างบ้าคลั่งด้วยความเจ็บปวด : “อ๊า！มือของฉัน！”
แต่เมื่อเพิ่งจะพูดจบ ก็มีเสียงก๊อกแก๊กแผ่ซ่านเข้ามาอีก！
ทันใดนั้นหนอนกู่ดวงชะตาก็จัดการตำแหน่งต่อไปอีก กัดข้อมือซ้ายของเขาขาดแล้ว！
มือซ้ายที่เลือดหลั่งไหลจากศีรษะลงสู่พื้น ทุบที่มือขวา ทันใดนั้นก็ถูกเด้งออกไปไกลทันที！
ซวนเฟิงเหนียนเห็นแขนที่เปลือยเปล่าทั้งสองข้างที่มีเลือดไหลหลั่ง ตะโกนเสียงดังอย่างผิดหวังว่า : “อย่า……อย่าฆ่าฉัน……อย่าฆ่าฉัน！”
พูดจบ เขาก็รู้สึกว่าบนศีรษะของตัวเอง จู่ๆก็เกิดความเจ็บปวดอย่างรุนแรงขึ้นมาทันที！
ตามมาด้วย ประสาททั้งหมดของเขากลับกลายว่าไวต่อความรู้สึกอย่างมาก ถึงขั้นที่สามารถสัมผัสถึงลมหนาวได้ เป่าเข้าไปในสมองของตัวเองได้โดยตรงเลย！
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...