ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2810
ลมหนาวแทรกซึมเข้าในกลางกะโหลกศีรษะ ทำให้ซวนเฟิงเหนียนหนาวสั่นทันที
หลังจากนั้น รู้สึกเจ็บปวดมากกว่าลงโทษประหารชีวิตโดยการตัดมือและเท้าแล้วจึงเชือดคอกว่าหมื่นเท่า！
นี่เป็นเพราะว่า พิษที่ปล่อยออกมาจากหนอนกู่ดวงชะตาน่ากลัวมากจริงๆ ทำให้เส้นประสาทของเขาเจ็บปวดมากกว่าไวต่อความรู้สึกก่อนหน้านี้เป็นร้อยเท่า
อย่าว่าแต่หนอนกู่ดวงชะตากัดกลางศีรษะเป็นรูใหญ่เลยนะ แม้ว่าตอนนี้มีคนเอาเข็มมาปัก พร้อมทักทิ่มแทงบนร่างกายของเขาสักหน่อย สำหรับเขาแล้วแทบจะเท่ากับลูกศรหมื่นดอกปักกลางใจ
ความเจ็บปวดอย่างรุนแรง ทำให้ซวนเฟิงเหนียนเป็นลมหมดสติทันที แต่เพียงครู่หนึ่งความเจ็บปวดก็กระตุ้นเขาจนตื่นขึ้นมาทันที คนทั้งคนเจ็บปวดอย่างมาก
และในเวลานี้ หนอนกู่ดวงชะตานั่นได้อ้าปากสีดำแล้ว พุ่งเข้าไปกัดกินในสมองของซวนเฟิงเหนียนอย่างมีความสุข
ซวนเฟิงเหนียนเจ็บปวดอย่างมากและเสียชีวิตในทันที
สีผิวของเขาเริ่มกลายเป็นสีดำสีเขียวอย่างรวดเร็ว โดยที่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า
และในขณะเดียวกัน ทวารทั้ง 7ของเขาก็หลั่งไหลเลือดสดๆออกมาทันที
ศพของเขาคุกเข่าอยู่กับที่ไม่ขยับเขยื้อน ท่าทางน่าเวทนาอย่างมาก เหมือนว่าเขาจะคุกเข่าสำนึกผิดให้กับผู้บริสุทธิ์ที่ต้องตายในเงื้อมมือของเขา
เย่เฉินเห็นว่าเขาตายแล้ว พูดเหอะออกมาอย่างเยือกเย็น พูดกล่าว : “ทำความชั่วไว้มากมายเช่นนี้ ถึงตายก็ไม่สาสมกับความผิดหรือบาปกรรมที่ทำลงไป！ ”
ในเวลานี้ ไหม้เฉิงซินที่อยู่ข้างๆพูดประจบว่า : “คุณชายเย่ หนอนกู่ดวงชะตาของเขานั่น ในเมื่อคุณสามารถจัดการได้ จะต้องปราบมันนะ ในอนาคตจะต้องใช้ประโยชน์ได้มากแน่นอน！”
เย่เฉินพูดเหอะอย่างเยือกเย็น : “ฉันจะต้องการหนอนที่กินสมองของคนโดยเฉพาะนี้ไปทำไม มันมีประโยชน์อะไรเหรอ？”
ไหม้เฉิงซินรีบพูดว่า : “คุณชายเย่ยังมีสิ่งที่คุณยังไม่รู้นะ หนอนกู่ดวงชะตานี้ เป็นลูกรักที่ซวนเฟิงเหนียนเลี้ยงดูมาอย่างน้อย 20-30 ปี สิ่งนี้มีชีวิตอยู่กว่า20-30 ปีแล้วไม่ว่าจะอยู่แห่งใดก็สามารถทำได้ทุกอย่าง ถือว่าเป็นเครื่องมือทางธรรมที่ซวนเฟิงเหนียนปลูกฝังมากว่าครึ่งชีวิตนะ！ ”
เย่เฉินยิ้มอย่างเยือกเย็นพร้อมพูดว่า : “หากฉันเก็บตัวเหี้ยๆนี้ไว้ งั้นก็ต้องให้มันกินสมองคนอีกงั้นเหรอ？”
ไหม้เฉิงซินค่อนข้างพูดไม่ออกเลยทันที ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ถึงพูดออกมาว่า : “ผมแค่คิดว่าฆ่าหนอนกู่นั่นอย่างนี้ ค่อนข้างเสียเปรียบแล้วจริงๆ……”
เย่เฉินพูดอย่างดูถูกว่า : “คนอย่างเย่เฉินไม่ได้ตกต่ำถึงขึ้นกับจำเป็นต้องอาศัยสิ่งแบบนี้มาอยู่ข้างกาย！”
เพราะงั้น ตัวเลือกที่ดีที่สุดของตัวเองในตอนนี้ ก็คือเชื่อฟัง ยอมรับการลงโทษของเย่เฉิน
แม้ว่าการจำกัดพื้นที่มันจะทุกข์ทรมาน แต่อย่างน้อยก็รักษาชีวิตไว้ได้
ในอนาคตหากตัวเองให้ความร่วมมือกับเย่เฉินดีๆ บางทีก็ยังมีโอกาสที่จะทำความดีชดเชยความผิดได้
ดังนั้น เขาก็โค้งตัวลง พูดอย่างเคารพนอบน้อมว่า : “การตัดสินใจของคุณชายเย่ กระผมไม่คัดค้านอย่างแน่นอน ทุกอย่างคุณชายเย่เป็นคนตัดสินใจ……”
เย่เฉินพยักหน้าอย่างพึงพอใจ เอ่ยปากพูดว่า ：“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นก็ตามฉันกลับไปเถอะ”
ไหม้เฉิงซินรีบตอบรับ ตอนที่เงยหน้าและลุกขึ้นยืน กลับว่าอุทานออกมาอย่างตกใจทันที
“เอ๊ะ？！ซวนเฟิงเหนียนคนนี้ หรือว่าจะถูกฟ้าผ่าจนมีสารีริกธาตุออกมาแล้วงั้นเหรอ？”
ลดต้นทุนอย่างมาก และก็ไม่ต้องถูกควบคุมอีก
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...