ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2810

ลมหนาวแทรกซึมเข้าในกลางกะโหลกศีรษะ ทำให้ซวนเฟิงเหนียนหนาวสั่นทันที

หลังจากนั้น รู้สึกเจ็บปวดมากกว่าลงโทษประหารชีวิตโดยการตัดมือและเท้าแล้วจึงเชือดคอกว่าหมื่นเท่า！

นี่เป็นเพราะว่า พิษที่ปล่อยออกมาจากหนอนกู่ดวงชะตาน่ากลัวมากจริงๆ ทำให้เส้นประสาทของเขาเจ็บปวดมากกว่าไวต่อความรู้สึกก่อนหน้านี้เป็นร้อยเท่า

อย่าว่าแต่หนอนกู่ดวงชะตากัดกลางศีรษะเป็นรูใหญ่เลยนะ แม้ว่าตอนนี้มีคนเอาเข็มมาปัก พร้อมทักทิ่มแทงบนร่างกายของเขาสักหน่อย สำหรับเขาแล้วแทบจะเท่ากับลูกศรหมื่นดอกปักกลางใจ

ความเจ็บปวดอย่างรุนแรง ทำให้ซวนเฟิงเหนียนเป็นลมหมดสติทันที แต่เพียงครู่หนึ่งความเจ็บปวดก็กระตุ้นเขาจนตื่นขึ้นมาทันที คนทั้งคนเจ็บปวดอย่างมาก

และในเวลานี้ หนอนกู่ดวงชะตานั่นได้อ้าปากสีดำแล้ว พุ่งเข้าไปกัดกินในสมองของซวนเฟิงเหนียนอย่างมีความสุข

ซวนเฟิงเหนียนเจ็บปวดอย่างมากและเสียชีวิตในทันที

สีผิวของเขาเริ่มกลายเป็นสีดำสีเขียวอย่างรวดเร็ว โดยที่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า

และในขณะเดียวกัน ทวารทั้ง 7ของเขาก็หลั่งไหลเลือดสดๆออกมาทันที

ศพของเขาคุกเข่าอยู่กับที่ไม่ขยับเขยื้อน ท่าทางน่าเวทนาอย่างมาก เหมือนว่าเขาจะคุกเข่าสำนึกผิดให้กับผู้บริสุทธิ์ที่ต้องตายในเงื้อมมือของเขา

เย่เฉินเห็นว่าเขาตายแล้ว พูดเหอะออกมาอย่างเยือกเย็น พูดกล่าว : “ทำความชั่วไว้มากมายเช่นนี้ ถึงตายก็ไม่สาสมกับความผิดหรือบาปกรรมที่ทำลงไป！ ”

ในเวลานี้ ไหม้เฉิงซินที่อยู่ข้างๆพูดประจบว่า : “คุณชายเย่ หนอนกู่ดวงชะตาของเขานั่น ในเมื่อคุณสามารถจัดการได้ จะต้องปราบมันนะ ในอนาคตจะต้องใช้ประโยชน์ได้มากแน่นอน！”

เย่เฉินพูดเหอะอย่างเยือกเย็น : “ฉันจะต้องการหนอนที่กินสมองของคนโดยเฉพาะนี้ไปทำไม มันมีประโยชน์อะไรเหรอ？”

ไหม้เฉิงซินรีบพูดว่า : “คุณชายเย่ยังมีสิ่งที่คุณยังไม่รู้นะ หนอนกู่ดวงชะตานี้ เป็นลูกรักที่ซวนเฟิงเหนียนเลี้ยงดูมาอย่างน้อย 20-30 ปี สิ่งนี้มีชีวิตอยู่กว่า20-30 ปีแล้วไม่ว่าจะอยู่แห่งใดก็สามารถทำได้ทุกอย่าง ถือว่าเป็นเครื่องมือทางธรรมที่ซวนเฟิงเหนียนปลูกฝังมากว่าครึ่งชีวิตนะ！ ”

เย่เฉินยิ้มอย่างเยือกเย็นพร้อมพูดว่า : “หากฉันเก็บตัวเหี้ยๆนี้ไว้ งั้นก็ต้องให้มันกินสมองคนอีกงั้นเหรอ？”

ไหม้เฉิงซินค่อนข้างพูดไม่ออกเลยทันที ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ถึงพูดออกมาว่า : “ผมแค่คิดว่าฆ่าหนอนกู่นั่นอย่างนี้ ค่อนข้างเสียเปรียบแล้วจริงๆ……”

เย่เฉินพูดอย่างดูถูกว่า : “คนอย่างเย่เฉินไม่ได้ตกต่ำถึงขึ้นกับจำเป็นต้องอาศัยสิ่งแบบนี้มาอยู่ข้างกาย！”