ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2811
เย่เฉินได้ฟังจบ มองไปที่ตำแหน่งที่ซวนเฟิงเหนียนถูกฟ้าผ่าเป็นเศษผงโดยทันที และเห็นวัตถุสีน้ำตาลอ่อนขนาดเท่าไข่เป็ดอยู่บนพื้น
เขาอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วและพูดว่า: “สารีริกธาตุที่ไหนจะใหญ่ขนาดนี้? ฉันว่าอาจจะเป็นเม็ดนิ่วก็ได้?”
“ไม่ใช่นะ……” ไหม้เฉิงซินกล่าว เดินเข้าไปโดยไม่ได้ตั้งใจ หยิบของเล็กๆสีน้ำตาลอ่อนนั่นขึ้นมา
เขามองอย่างละเอียด อดไม่ได้ที่อุทานออกมา: “คุณพระช่วย! นี่มัน……นี่มันคือแอมเบอร์กริส!”
“แอมเบอร์กริสเหรอ?” เย่เฉินขมวดคิ้ว ไม่กี่วันก่อนตัวเองเพิ่งช่วยฉินกางหาแอมเบอร์กริส ไม่คิดว่าซวนเฟิงเหนียนคนนี้ก็มีอยู่หนึ่งชิ้น
แต่เย่เฉินกลับไม่ค่อยสนใจ
เพราะแอมเบอร์กริส ที่จริงแล้วก็ไม่ถือว่าเป็นสิ่งที่หายาก
คนรวยขอเพียงแค่ยอมจ่ายเงิน สามารถซื้อได้เสมอ
คิดถึงตอนที่เจอหน้าวีจิ้งไห่ครั้งแรกที่งานประมูลเจินเป่าเก๋อ ในเจินเป่าเก๋อก็มีกระถางกำยานเงานกปั้นจั่นหนึ่งชิ้น ตอนนั้นเพื่อที่จะทำให้กระถางกำยานเงานกปั้นจั่นขายได้ราคาสูง ผู้ประมูลได้จับคู่กับแอมเบอร์กริสสองกล่องเป็นพิเศษอีกด้วย
สิ่งที่เย่เฉินต้องการในการเล่นแร่แปรธาตุคือแอมเบอร์กริสที่มีอายุอย่างน้อยหนึ่งหมื่นปี ของธรรมดาไม่มีความหมายเลย
ครั้นแล้ว เขาก็คุยกับไหม้เฉิงซิน: “สิ่งนี้ก็คงไม่ได้แปลกใหม่อะไร ไม่รู้ว่าซวนเฟิงเหนียนนำติดตัวมาชิ้นหนึ่งเพื่อจะทำอะไร”
ไหม้เฉิงซินรีบกล่าว: “คุณชายเย่ คุณไม่รู้อะไร ถ้าเป็นแอมเบอร์กริสธรรมดา ล้วนแล้วเป็นขี้ผึ้ง อีกทั้งยังติดไฟง่ายด้วย ขอเพียงแค่เป็นแอมเบอร์กริสที่แห้งกร้าน สามารถเอาไฟเผาได้โดยตรง แต่ชิ้นนี้กลับพิเศษหน่อย”
พูดแล้ว เขากล่าวต่อ: “หลังจากที่ถูกสายฟ้าฟาดของคุณ แม้แต่เลือดเนื้อของซวนเฟิงเหนียนก็กลายเป็นผง แต่แอมเบอร์กริสนี้ยังสามารถคงรักษาไว้ได้เหมือนเดิม จะเห็นได้ว่าแอมเบอร์กริสชิ้นนี้กลายเป็นฟอสซิลไปแล้ว!”
ขณะที่พูด ไหม้เฉิงซินก็กล่าวว่า: “แอมเบอร์กริสส่วนใหญ่ในตลาด ล้วนแล้วก็ได้มาจากการล่าวาฬหัวทุยในทะเลลึก แต่แอมเบอร์กริสที่ได้จากสองวิธีนี้ ก็คงอยู่ได้ไม่นานมาก”
ทันใดนั้น ไหม้เฉิงซินพูดต่อ: “ว่ากันว่า เมื่อก่อนมีปรมาจารย์บางคนต้องการแอมเบอร์กริสกว่าพันปีแม้กระทั่งมากกว่าหมื่นปีเพื่อทำมาเป็นยา”
“แต่ของแบบนี้ที่จริงก็หายากเกินไป วิธีเดียวที่จะหาได้ ก็คือลงสู่ก้นทะเลลึก”
“นี่เป็นเพราะมนุษย์หมื่นปีก่อนไม่มีความสามารถในการฆ่าวาฬหัวทุย ตอนนั้นหลังจากที่วาฬหัวทุยตายก็จมอยู่ใต้ก้นทะเล กลายเป็นซากศพวาฬ หลังจากที่กระดูกถูกกินโดยสิ่งมีชีวิตในก้นทะเล แอมเบอร์กริสก็จะฝังอยู่ในทรายที่ใต้ก้นทะเล
“แต่ จะหาเศษแอมเบอร์กริสในทะเลที่ถูกฝังไว้เป็นหมื่นปี ความยากก็ไม่ต่างจากการหาเข็มจากใต้ก้นทะเลมากนัก ดังนั้นแทบจะไม่มีใครทำได้เลย ฟอสซิลแอมเบอร์กริสที่ค้นพบก่อนหน้านี้ ว่ากันว่าเป็นเพราะการเคลื่อนไหวทางธรณีวิทยา ได้หลอมละลายเป็นชั้นหินนับหมื่นปีมาแล้ว เมื่อไม่กี่ปีมานี้ก็ปรากฏขึ้นอีกครั้ง”
เย่เฉินดีอกดีใจ ถ้าหากว่าแอมเบอร์กริสชิ้นนี้สามารถเข้าถึงระดับฟอสซิลจริงๆ งั้นอย่างน้อยมันก็ต้องมีความเป็นมายาวนานกว่าหมื่นปี เมื่อเป็นเช่นนี้ สิ่งนี้อาจจะสามารถกลั่นยาเสริมชี่ปราณตามที่ตัวต้องการได้เลย!
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...