ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2811

เย่เฉินได้ฟังจบ มองไปที่ตำแหน่งที่ซวนเฟิงเหนียนถูกฟ้าผ่าเป็นเศษผงโดยทันที และเห็นวัตถุสีน้ำตาลอ่อนขนาดเท่าไข่เป็ดอยู่บนพื้น

เขาอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วและพูดว่า: “สารีริกธาตุที่ไหนจะใหญ่ขนาดนี้? ฉันว่าอาจจะเป็นเม็ดนิ่วก็ได้?”

“ไม่ใช่นะ……” ไหม้เฉิงซินกล่าว เดินเข้าไปโดยไม่ได้ตั้งใจ หยิบของเล็กๆสีน้ำตาลอ่อนนั่นขึ้นมา

เขามองอย่างละเอียด อดไม่ได้ที่อุทานออกมา: “คุณพระช่วย! นี่มัน……นี่มันคือแอมเบอร์กริส!”

“แอมเบอร์กริสเหรอ?” เย่เฉินขมวดคิ้ว ไม่กี่วันก่อนตัวเองเพิ่งช่วยฉินกางหาแอมเบอร์กริส ไม่คิดว่าซวนเฟิงเหนียนคนนี้ก็มีอยู่หนึ่งชิ้น

แต่เย่เฉินกลับไม่ค่อยสนใจ

เพราะแอมเบอร์กริส ที่จริงแล้วก็ไม่ถือว่าเป็นสิ่งที่หายาก

คนรวยขอเพียงแค่ยอมจ่ายเงิน สามารถซื้อได้เสมอ

คิดถึงตอนที่เจอหน้าวีจิ้งไห่ครั้งแรกที่งานประมูลเจินเป่าเก๋อ ในเจินเป่าเก๋อก็มีกระถางกำยานเงานกปั้นจั่นหนึ่งชิ้น ตอนนั้นเพื่อที่จะทำให้กระถางกำยานเงานกปั้นจั่นขายได้ราคาสูง ผู้ประมูลได้จับคู่กับแอมเบอร์กริสสองกล่องเป็นพิเศษอีกด้วย

สิ่งที่เย่เฉินต้องการในการเล่นแร่แปรธาตุคือแอมเบอร์กริสที่มีอายุอย่างน้อยหนึ่งหมื่นปี ของธรรมดาไม่มีความหมายเลย

ครั้นแล้ว เขาก็คุยกับไหม้เฉิงซิน: “สิ่งนี้ก็คงไม่ได้แปลกใหม่อะไร ไม่รู้ว่าซวนเฟิงเหนียนนำติดตัวมาชิ้นหนึ่งเพื่อจะทำอะไร”

ไหม้เฉิงซินรีบกล่าว: “คุณชายเย่ คุณไม่รู้อะไร ถ้าเป็นแอมเบอร์กริสธรรมดา ล้วนแล้วเป็นขี้ผึ้ง อีกทั้งยังติดไฟง่ายด้วย ขอเพียงแค่เป็นแอมเบอร์กริสที่แห้งกร้าน สามารถเอาไฟเผาได้โดยตรง แต่ชิ้นนี้กลับพิเศษหน่อย”

พูดแล้ว เขากล่าวต่อ: “หลังจากที่ถูกสายฟ้าฟาดของคุณ แม้แต่เลือดเนื้อของซวนเฟิงเหนียนก็กลายเป็นผง แต่แอมเบอร์กริสนี้ยังสามารถคงรักษาไว้ได้เหมือนเดิม จะเห็นได้ว่าแอมเบอร์กริสชิ้นนี้กลายเป็นฟอสซิลไปแล้ว!”